Γνωρίζετε ότι...

Παραγράφηκε στο τέλος του 2024 το δικαίωμα της Φορολογικής Διοίκησης για καταλογισμό φόρων για τα έτη μέχρι το 2018.

Ο γενικός κανόνας είναι η πενταετής παραγραφή για τις περισσότερες φορολογίες, με δυνατότητα επέκτασης σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως η ύπαρξη νέων στοιχείων, η μη υποβολή δηλώσεων ή υποθέσεις φοροδιαφυγής, όπου η παραγραφή μπορεί να φτάσει τα δέκα ή δεκαπέντε έτη. Ο υπολογισμός της παραγραφής ξεκινά από τη λήξη του έτους υποβολής της φορολογικής δήλωσης, με εξαιρέσεις σε ειδικές περιπτώσεις, όπως ο ΦΠΑ και οι φόροι ακίνητης περιουσίας. Όταν η λήξη του φορολογικού έτους συμπίπτει με την συμπλήρωση των σχετικών προθεσμιών και εν τέλει την παραγραφή των αξιώσεων, αυξάνεται η πιθανότητα ανάθεσης φορολογικού ελέγχου από πλευράς της διοίκησης για τον ενδεχόμενο επαναπροσδιορισμό του φόρου ή την επιβολή προστίμου. Σε αυτή την περίπτωση, κοινοποιείται στον φορολογούμενο φύλλο ελέγχου μέσω μηνύματος στον προσωπικό λογαριασμό του στο Taxisnet και στη συνέχεια λαμβάνει ενημέρωση για τον χρόνο διεξαγωγής του φορολογικού ελέγχου. Παρέχεται δια νόμου δυνατότητα προσβολής του φύλλου ελέγχου με την άσκηση ένδικων βοηθημάτων.

Βουλγαρική εταιρία κρίθηκε ως Ελεγχόμενη Αλλοδαπή Εταιρία για Έλληνα φορολογικό κάτοικο.

Βουλγαρική εταιρία, η οποία ανήκε εξ ολοκλήρου σε Έλληνα φορολογικό κάτοικο, πραγματοποιούσε συναλλαγές με την ατομική του επιχείρηση στην Ελλάδα. Η φορολογική αρχή διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων κατείχε το 100% της εταιρίας. Η Βουλγαρία είχε χαρακτηριστεί ως δικαιοδοσία με προνομιακό φορολογικό καθεστώς για το συγκεκριμένο οικονομικό έτος. Επιπλέον, το εισόδημα της εταιρίας προερχόταν κατά ποσοστό άνω του 50% από συναλλαγές με συνδεδεμένα μέρη, πληρώντας τις προϋποθέσεις για τις Ελεγχόμενες Αλλοδαπές Εταιρίες. Η εταιρία κρίθηκε ότι στερείτο ουσιαστικής οικονομικής δραστηριότητας, καθώς δεν διέθετε μόνιμη υποδομή, προσωπικό ή επιχειρησιακή ανεξαρτησία. Οι στρατηγικές αποφάσεις και η διοίκησή της ασκούνταν ουσιαστικά στην Ελλάδα. Βάσει αυτών, η φορολογική αρχή θεώρησε την εταιρία ως τεχνητή διευθέτηση με μοναδικό σκοπό τη φοροαποφυγή. Η ΔΕΔ επικύρωσε την κρίση της φορολογικής αρχής και επιβεβαίωσε τον φόρο που είχε καταλογιστεί στον προσφεύγοντα (ΔΕΔ1413Ε/2023).

Δεν σχετίζεται το δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ με την αναγκαιότητα παροχής των φορολογουμένων υπηρεσιών.

Η υπόθεση αυτή αφορά Ρουμάνικη μητρική εταιρία η οποία παρείχε διοικητικές υπηρεσίες προς μία από της θυγατρικές της για σκοπούς εξυπηρέτησης των πελατών της τελευταίας, και δεν αναγνωρίστηκε το δικαίωμα έκπτωσης ΦΠΑ. Οι λόγοι που προέβαλαν οι Ρουμανικές Φορολογικές αρχές είναι ότι, πρώτον δεν προσκομίστηκε καμία πράξη που να αποδεικνύει τη σχέση μεταξύ των υπηρεσιών και της δραστηριότητας της υποκείμενης στον φόρο εταιρίας και δεύτερον, ότι δεν προκύπτει η αναγκαιότητα τους. Η υπόθεση παραπέμφθηκε ενώπιον των Ρουμανικών Δικαστηρίων τα οποία απηυθύναν προδικαστικό ερώτημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο ως προς τον πρώτο λόγο άρνησης του δικαιώματος έκπτωσης, ήτοι τη σχέση των υπηρεσιών με το αντικείμενο της εταιρίας, τόνισε ότι εναπόκειται στα εθνικά δικαστήριο η κρίση του κατά πόσο οι παραχθείσες διοικητικές υπηρεσίες βρίσκονται σε άμεση σχέση με την δραστηριότητα της εταιρίας. Ως προς τον δεύτερο λόγο, δηλαδή το κατά πόσο αυτές ήταν αναγκαίες για την εταιρία προς την οποία παρασχέθηκαν, έκρινε ότι κάτι τέτοιο είναι άνευ σημασίας καθώς η σχετική με τον ΦΠΑ οδηγία δεν συσχετίζει το δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ με την αναγκαιότητα παροχής των φορολογουμένων υπηρεσιών (C 527/23).

Το Διοικητικό Δικαστήριο δύναται να λάβει νομίμως υπόψιν προσκομισθείσα φορολογική μελέτη.

Ο φορολογικός έλεγχος είχε καταλογίσει φόρο εισοδήματος και ειδική εισφορά αλληλεγγύης στους ελεγχόμενους, καθώς έκρινε ότι τα αποσταλέντα εμβάσματα στο εξωτερικό κατά την χρήση του 2010 και τα ποσά αγοράς ακινήτου κατά την χρήση του 2011, αποτελούν προσαύξηση περιουσίας από άγνωστη πηγή ή αιτία. Το Διοικητικό Εφετείο λαμβάνοντας υπόψιν το σύνολο των εγγράφων που προσκομίστηκαν από τους φορολογούμενους καθώς και σχετική τεχνική φορολογική μελέτη/έκθεση, ακύρωσε τους καταλογισμούς για τα αποσταλέντα εμβάσματα. Ειδικότερα έκρινε ότι τα ένδικα ποσά εμβασμάτων προϋπήρχαν του έτους 2010 στις τράπεζες της ημεδαπής και, επομένως, ο χρόνος απόκτησης αυτών δεν ταυτίζεται με τον χρόνο αποστολής τους στο εξωτερικό. Στη συνέχεια το ΣτΕ έκρινε ότι το Διοικητικό Εφετείο νομίμως εξέδωσε την απόφασή του λαμβάνοντας υπόψιν και συνεκτιμώντας την επίμαχη τεχνική έκθεση μαζί με τα λοιπά έγγραφα που προσκόμισαν οι φορολογούμενοι (ΣτΕ 1391/2024).