ΥΠΟΙΚ 1023432/248/Τ.& Ε.Φ./ΠΟΛ.1064/3.3.1999

Συμπληρωματικές οδηγίες εφαρμογής διατάξεων του Ν.2648/1998 σε θέματα ειδικών φορολογιών

Σε συνέχεια της υπ` αριθ. 1120477/1406/Τ&ΕΦ/ΠΟΛ.1259/29.10.1998, με την οποία κοινοποιήθηκαν ορισμένες διατάξεις του Ν.2648/1998, σας πληροφορούμε τα εξής.

1. Οι διατάξεις των νόμων που αφορούν τις ειδικές φορολογίες (τέλη χαρτοσήμου, ΦΚΕ ασφαλίστρων, φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων, τέλη συνδρομητών κινητής τηλεφωνίας, εισφορά υπέρ ΕΛΓΑ, πρόστιμο για το τέλος ψυχαγωγικών τεχνικών παιγνίων κ.λπ.), παραπέμπουν, κατά κανόνα, αναφορικά με τη διοικητική επίλυση της διαφοράς, τον τρόπο βεβαίωσης και τα διαδικαστικά θέματα, στη φορολογία εισοδήματος (Ν.2238/1994, όπως ισχύει κάθε φορά).

Με τις διατάξεις των άρθρων 22, 28 και 30 του Ν.2648/1998 τροποποιούνται ή συμπληρώνονται ορισμένες διατάξεις του Ν.2238/1994 που αφορούν στα ανωτέρω θέματα, στα οποία γίνεται παραπομπή και από τις σχετικές, με τις ειδικές φορολογίες, διατάξεις.

Για τις τροποποιήσεις και συμπληρώσεις αυτές, δόθηκαν οδηγίες με την υπ` αριθ. 1124478/1942/Α0012/ΠΟΛ.1272/9.11.1998 εγκύκλιο της Διεύθυνσης Φορολογίας Εισοδήματος.

2. Ενόψει των ανωτέρω, για την αντιμετώπιση των θεμάτων των ειδικών φορολογιών, για τα οποία γίνεται παραπομπή στις διατάξεις της φορολογίας εισοδήματος, θα πρέπει να λαμβάνετε υπόψη σας και τις ρυθμίσεις που έγιναν με τις προαναφερόμενες διατάξεις του Ν.2648/1998.

Ειδικότερα αναφέρουμε:

α) Τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 28, με την οποία αυξάνεται από 20% σε 25% το ποσοστό του αμφισβητούμενου κύριου φόρου, πρόσθετου φόρου και λοιπών συμβεβαιούμενων μ` αυτούς φόρων και τελών, που βεβαιώνεται αμέσως από τον Προϊστάμενο της ΔΟΥ, αν δεν έχει επιτευχθεί διοικητική επίλυση της διαφοράς και ασκήθηκε από το φορολογούμενο εμπρόθεσμη προσφυγή. Σημειώνεται ότι για τις φορολογίες για τις οποίες, ως προς το θέμα αυτό, γίνεται παραπομπή στις διατάξεις περί ΦΠΑ, όπως συμβαίνει με τον Ειδικό Φόρο Τραπεζικών Εργασιών (ΕΦΤΕ), το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 30% (Ν.1642/1986, άρθρο 43, παρ. 4 και Ν.1676/1986, άρθρο 14, παρ. 1, περ. α`, όπως ισχύουν).

β) Τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 30, που αφορά το θέμα του χρόνου καταβολής του φόρου που βεβαιώνεται με βάση φύλλο ελέγχου που έγινε οριστικό λόγω μη άσκησης προσφυγής ή μετά τη διοικητική επίλυση της διαφοράς ή με βάση απόφαση Διοικητικού Δικαστηρίου.

γ) Τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 30, που αφορά την παράδοση στον υπόχρεο αντιγράφου του πρακτικού διοικητικής επίλυσης της διαφοράς, το οποίο επέχει και θέση ατομικής ειδοποίησης, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 του Ν.Δ.356/1974 (ΚΕΔΕ).

Σημειώνεται ότι ίδια ρύθμιση προβλέπεται και ως προς τον ΦΠΑ, με τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 30 του Ν.2648/1998.

Επομένως, ισχύει και για τις ειδικές φορολογίες που παραπέμπουν στο άρθρο 42 του Ν.1642/1986, όπως ο ΕΦΤΕ (άρθρο 14 του Ν.1676/1986).

3. Θα πρέπει, επίσης, να επισημάνουμε ότι:

α) Με την παρ. 6 του άρθρου 22 του Ν.2648/1998 προστέθηκε παρ. 3 στο άρθρο 115 του Ν.2238/1994, με την οποία επεκτάθηκε η ευθύνη των διοικούντων τα Νομικά Πρόσωπα του άρθρου 101 του Ν.2238/1994 κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στην παράγραφο αυτή.

Με την παρ. 7 του άρθρου 22 του Ν.2648/1998 οι διατάξεις της παρ. 3, που προστέθηκε κατά τα ανωτέρω, εφαρμόζονται και για την περ. β` του άρθρου 45 του Ν.1642/1986, καθώς και για οφειλές φόρου κύκλου εργασιών.

Με βάση τη ρύθμιση των συνδυασμένων αυτών παραγράφων, η ανωτέρω επέκταση της ευθύνης αφορά:

- Το φόρο κύκλου εργασιών (ασφαλίστρων) για τον οποίο γίνεται ρητή αναφορά.

- Τον ΕΦΤΕ, για τον οποίο, με το άρθρο 14 του Ν.1676/1986, γίνεται παραπομπή στις διατάξεις του άρθρου 45 του Ν.1642/1986.

β) Με την παρ. 3 του άρθρου 30 τροποποιείται η υποπερ. δδ` της περ. β` της παρ. 2 του άρθρου 44 του Ν.1642/1986, όπως ισχύει, που αφορά περίπτωση εφάπαξ καταβολής του ΦΠΑ (εφόσον το ποσό δεν υπερβαίνει τις 50.000 δρχ.).

Με τη διάταξη της παρ. 3 το ποσό αυτό αυξάνεται στις 100.000 δρχ.

Επομένως, το ίδιο ισχύει και για τις ειδικές φορολογίες που παραπέμπουν στον ΦΠΑ, όπως γίνεται με τον ΕΦΤΕ (άρθρο 14 του Ν.1676/1986).

4. Τέλος, επισημαίνουμε ότι, με τις συνδυασμένες διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 29 και της παρ. 2 του άρθρου 48 του Ν.2648/1998, καταργήθηκε από 1.12.1998 ο δικαστικός συμβιβασμός που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν.Δ.4600/1966 και του άρθρου 71 του Ν.2238/1994, όπως ίσχυαν. Με τη διάταξη, όμως, της παρ. 8 του άρθρου 28 του Ν.2682/1999 (ΦΕΚ 16/Α`/8.2.1999), προστέθηκε δεύτερο εδάφιο στην παρ. 2 του άρθρου 29 του Ν.2648/1998.

Σύμφωνα με τη διάταξη του εδαφίου αυτού, εκκρεμείς υποθέσεις ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, κατά την ημέρα δημοσίευσης του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (δηλαδή κατά την 22.10.1998), μπορούν να επιλύονται με δικαστικό συμβιβασμό, σύμφωνα με τις ανωτέρω καταργούμενες διατάξεις (άρθρου 1 του Ν.Δ.4600/1966 και άρθρου 71 του Ν.2238/1994) για χρονικό διάστημα έξι μηνών από την ημέρα ισχύος του παρόντος άρθρου (δηλαδή μέχρι 31.5.1999).