ΘΕΜΑ: Φορολογική μεταχείριση των αμοιβών που καταβάλλονται σε αλλοδαπές εταιρείες για την παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης ταινιών.

Με αφορμή προφορικά και γραπτά ερωτήματα που έχουν υποβληθεί στην υπηρεσία μας, αναφορικά με το πιο πάνω θέμα, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα:

1. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 22 του ν.4172/2013, οι οποίες ισχύουν, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 72 του ίδιου νόμου, για δαπάνες που αφορούν φορολογικές περιόδους που αρχίζουν από την 1η Ιανουαρίου 2014 και μετά, κατά τον προσδιορισμό του κέρδους από επιχειρηματική δραστηριότητα, επιτρέπεται η έκπτωση όλων των δαπανών, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 23 του Κ.Φ.Ε. οι οποίες:

α) πραγματοποιούνται προς το συμφέρον της επιχείρησης ή κατά τις συνήθεις εμπορικές συναλλαγές της,

β) αντιστοιχούν σε πραγματική συναλλαγή και η αξία της συναλλαγής δεν κρίνεται κατώτερη ή ανώτερη της αγοραίας, στη βάση των στοιχείων που διαθέτει η Φορολογική Διοίκηση.

γ) εγγράφονται στα τηρούμενα βιβλία απεικόνισης των συναλλαγών της περιόδου κατά την οποία πραγματοποιούνται και αποδεικνύονται με κατάλληλα δικαιολογητικά.

2. Ως προς τον χρόνο έκπτωσης των επιχειρηματικών δαπανών από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων, με την ΠΟΛ.1113/2.6.2015 εγκύκλιό μας, με την οποία κοινοποιήθηκαν οι ως άνω διατάξεις, διευκρινίστηκε ότι αυτές εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα του φορολογικού έτους το οποίο αφορούν, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 23.

3. Περαιτέρω, με τις διατάξεις του άρθρου 24 του ίδιου ως άνω νόμου, καθορίζονται οι φορολογικές αποσβέσεις οι οποίες εκπίπτουν από το σύνολο των εσόδων από επιχειρηματικές συναλλαγές προκειμένου για τον προσδιορισμό του κέρδους από επιχειρηματική δραστηριότητα.

Ειδικότερα, με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου αυτού ορίζεται, ότι κατά τον προσδιορισμό των κερδών από επιχειρηματική δραστηριότητα, οι φορολογικές αποσβέσεις των στοιχείων του ενεργητικού εκπίπτουν από τον κύριο των παγίων στοιχείων του ενεργητικού σε όλες τις περιπτώσεις εκτός της περ. β’ (χρηματοοικονομική μίσθωση).

Αναφορικά με τα άυλα στοιχεία και δικαιώματα και τα έξοδα πολυετούς απόσβεσης, το κόστος κτήσης αποσβένεται, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 24, με συντελεστή 10%. Ο συντελεστής αυτός για τα άυλα στοιχεία και δικαιώματα ισχύει, εφόσον δεν προκύπτει συμβατικά από την αρχική συμφωνία οικονομική διάρκεια ζωής διαφορετική των δέκα (10) ετών, οπότε και ο συντελεστής διαμορφώνεται ως το πηλίκο «1 διά έτη διάρκειας ζωής δικαιώματος».

4. Όπως διευκρινίσθηκε με την ΠΟΛ.1073/31.3.2015 εγκύκλιό μας, ως πάγιο περιουσιακό στοιχείο εν γένει νοείται το περιουσιακό στοιχείο το οποίο προορίζεται να χρησιμοποιηθεί κατά τρόπο διαρκή για τους σκοπούς της επιχείρησης και τα οφέλη από τη χρήση του εκτείνονται πέραν του ενός έτους.

5. Από τα στοιχεία που τέθηκαν υπόψη της υπηρεσίας μας, οι ημεδαπές εταιρείες εκμετάλλευσης κινηματογραφικών ταινιών, στα πλαίσια της συνεργασίας τους με εταιρείες παραγωγών στο εξωτερικό, καταβάλλουν σε αυτές ένα ελάχιστο ποσό δικαιωμάτων (minimum guarantee), προκειμένου να αποκτήσουν τα αποκλειστικά δικαιώματα εκμετάλλευσης μιας ταινίας στην Ελλάδα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (μεγαλύτερο του ενός έτους). Το ποσό των πιο πάνω δικαιωμάτων συνήθως καταβάλλεται στην αλλοδαπή εταιρεία και αποτελεί προϋπόθεση και όρο για την ανάληψη της εκμετάλλευσης της ταινίας στην Ελλάδα, ενώ η ταινία πρόκειται να παραδοθεί στις ημεδαπές εταιρείες για εκμετάλλευση μετά από 2-3 χρόνια. Κατά την καταβολή του εν λόγω ποσού πιστώνεται στα βιβλία ο αλλοδαπός δικαιούχος (λογ. 50 «Προμηθευτές») με χρέωση του λογαριασμού 33.93 «Προκαταβολές minimum guarantee» και κατά το χρόνο αυτό διενεργείται παρακράτηση φόρου 20% με βάση τις διατάξεις των άρθρων 38 και 64 του ν.4172/2013.

Η καταβολή των πιο πάνω ποσών δεν συνοδεύεται από αντίστοιχο έσοδο (εκμετάλλευση της ταινίας). Στη συνέχεια, όταν αρχίσει η εκμετάλλευση της ταινίας, η ημεδαπή εταιρεία εκμετάλλευσης δεσμεύεται, βάσει των πιο πάνω συμβολαίων, να αποδίδει κάθε χρόνο και δικαιώματα επί των εσόδων της στην παραγωγό εταιρεία, τα οποία διαφοροποιούνται ανάλογα με το ποσό της εκμετάλλευσης (κινηματογράφος, video, τηλεόραση, κλπ.). Επειδή όμως τα δικαιώματα αυτά συμψηφίζονται με το καταβληθέν κατά τα ως άνω ελάχιστο δικαίωμα (minimum guarantee), οι εταιρείες προβαίνουν σε καταβολές των δικαιωμάτων αυτών, μόνο κατά το ποσό που τυχόν υπερβαίνουν το καταβληθέν πιο πάνω ποσό. Κατά συνέπεια, τα ως άνω ελάχιστα ποσά δικαιωμάτων συνιστούν κατ’ ουσία εγγυημένη προκαταβολή για την παραχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης των σχετικών κινηματογραφικών ταινιών.

6. Μετά από όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω προκύπτει, ότι για φορολογικά έτη που αρχίζουν από την 1.1.2014 και μετά, οι ημεδαπές εταιρείες εκμετάλλευσης κινηματογραφικών ταινιών δεν θα αποσβένουν τα ελάχιστα ποσά δικαιωμάτων (minimum guarantee) ως άυλα περιουσιακά στοιχεία με βάση τις διατάξεις του άρθρου 24 του ν.4172/2013, ούτε ως έξοδα πολυετούς απόσβεσης, δεδομένου ότι με την καταβολή των εν λόγω ποσών δεν μεταβιβάζεται στις εταιρείες αυτές η κυριότητα του άυλου στοιχείου, υπό την έννοια ότι οι αλλοδαπές εταιρείες δεν αποξενώνονται από το δικαίωμα των κινηματογραφικών ταινιών. Επομένως, τα ελάχιστα ποσά δικαιωμάτων (minimum guarantee), θα εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα του φορολογικού έτους που αφορούν, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 22 του νόμου αυτού. Σε περίπτωση που τα προκύπτοντα δικαιώματα με βάση τα έσοδα από την εκμετάλλευση της ταινίας ενός έτους είναι τελικά μεγαλύτερα από το ποσό του minimum guarantee που αφορά το συγκεκριμένο φορολογικό έτος, η διαφορά επίσης θα εκπίπτει από τα ακαθάριστα έσοδα του έτους αυτού.

Ειδικά στην περίπτωση που τα ελάχιστα ποσά δικαιωμάτων (minimum guarantee) έχουν καταβληθεί πριν την 1.1.2014 αλλά η εκμετάλλευση της ταινίας συνεχίζεται και τα δικαιώματα εκκαθαρίζονται μετά την ημερομηνία αυτή, θα εκπίπτει μόνο το ποσό των δικαιωμάτων που απομένει μετά την αφαίρεση των ελαχίστων ποσών δικαιωμάτων που καταβλήθηκαν πριν την 1.1.2014, δεδομένου ότι αυτά έχουν ήδη εκπέσει φορολογικά με βάση τα αναφερόμενα στο αριθ. 1007094/10129/Β0012/12.5.2004 έγγραφό μας.