Τα σενάρια διαδοχής του Στρος-Καν

"Όσο o κ. Ντομινίκ Στρος Καν δεν υποβάλλει την παραίτησή του, και δεν υπονοώ ότι πρέπει να το πράξει, είναι ανέντιμο ότι κάποιες κυβερνήσεις, ήδη ξεκίνησαν τις συζητήσεις για τη διαδοχή του", διαμήνυσε κατά τη συνεδρίαση του Eurogroup ο πρόεδρος του οργάνου και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, βάλλοντας εμμέσως κατά του Παρισιού και του Βερολίνου. Ωστόσο, δεν πρόκειται να εισακουσθεί: η συγκυρία είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και το διακύβευμα πολύ μεγάλο, ώστε να υπερισχύσουν οι λεπτότητες σχετικά με την προσωπική τύχη του επικεφαλής του ΔΝΤ. Πόσo μάλλον που η δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης προδιαγράφεται μακρά, επιδεινώνοντας το κενό εξουσίας και το πλήγμα στο κύρος του ΔΝΤ. Άλλωστε οι αλλεπάλληλες διακηρύξεις παντός αρμοδίου ότι το Ταμείο παραμένει πλήρως λειτουργικό εικονογραφούν ακριβώς την ανησυχία περί του αντιθέτου. Έτσι τα σενάρια περί της διαδοχής του δίνουν και παίρνουν. Μεταξύ των ονομάτων που έχουν «πέσει στο τραπέζι» είναι:

Τζον Λίπσκυ

Ο δεύτερος στην ιεραρχία του ΔΝΤ, Aμερικανός οικονομολόγος Τζον Λίπσκυ, ο οποίος ανέλαβε χρέη εκτελεστικού διευθυντή, βαρύνεται, παρά τη μεγάλη του εμπειρία σε δύσκολες καταστάσεις, με δύο μεγάλα μειονεκτήματα: έχει τεχνοκρατικό και όχι πολιτικό προφίλ, ενώ μόλις στις 12 Μαΐου είχε ανακοινώσει ότι με τη λήξη της πενταετούς θητείας του στα τέλη Αυγούστου θα αποχωρούσε από την θέση του στο Ταμείο, διατηρώντας απλώς θέση ειδικού συμβούλου, κατόπιν παρακλήσεων του Στρος-Καν, μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της G20 το Νοέμβριο. Σε αυτές τις συνθήκες, δύσκολα φαντάζεται κανείς την ανάληψη μεγάλων πρωτοβουλιών υπό την καθοδήγησή του. (Ο 64χρονος Λίπσκυ εργάσθηκε επί δεκαετία στο ΔΝΤ, μεταξύ άλλων ως μόνιμος αντιπρόσωπος στη Χιλή του Αουγκούστο Πινοσέτ την περίοδο 1978-1980, προτού μεταπηδήσει το 1984 στη Solomon Brothers. Επανήλθε στο Ταμείο επί Ροδρίγο Ράτο, για να του ανατεθεί το 2008 από τη G20 η εκπόνηση Ασκήσεων Έγκαιρης Προειδοποίησης για καταστροφικά σενάρια στην παγκόσμια οικονομία. Το ότι θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσει στην πράξη ένα τέτοιο σενάριο για το ίδιο το Ταμείο, βρισκόταν βέβαια πέρα από κάθε φαντασία…).

Το κρισιμότερο ερώτημα για τον επόμενο (μόνιμο) εκτελεστικό διευθυντή αφορά βέβαια το αν αυτός θα εξακολουθήσει να είναι Ευρωπαίος, κατά την μεταπολεμική παράδοση που θέλει τη Γηραιά Ήπειρο να αναλαμβάνει την ηγεσία του ενός από τους δίδυμους θεσμούς του Bretton Woods (και την Αμερική παγίως την Παγκόσμια Τράπεζα). Δεν πρόκειται, στην παρούσα φάση, απλώς για ζήτημα γοήτρου και συσχετισμού, καθώς τα σχέδια διάσωσης της ευρωζώνης αποτελούν το κυριότερο έργο του ΔΝΤ.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ επιχείρησε με δηλώσεις της να κλείσει εγκαίρως τη σχετική συζήτηση, ωστόσο το έως τώρα «αυτονόητο» αμφισβητείται εντόνως από τις αναδυόμενες οικονομίες και δη τις ασιατικές, οι οποίες πλέον αντιπροσωπεύουν περισσότερο από35% της παγκόσμιας οικονομίας έναντι 25% προ 25ετίας.

«Οι θεσμοί του Bretton Woods πρέπει να επιλέγονται μόνο με βάση μια ανοικτή και αξιοκρατική διαδικασία που δεν θα έχει σχέση με την εθνικότητα» δήλωσε προ μηνός ο υπουργός Οικονομικών της Βραζιλίας Γκίντο Μαντέγκα, εξ ονόματος όλων των αναδυομένων που αμφισβητούν το status quo.

Η άποψη αυτή βρίσκει και απροσδόκητους συνηγόρους. «Είναι ίσως καιρός να έχουμε έναν υποψήφιο από άλλη περιοχή του κόσμου» δήλωσε στις 19 Απριλίου και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον, αποκλείοντας ουσιαστικά την ευρέως συζητούμενη υποψηφιότητα του προκατόχου του Γκόρντον Μπράουν.

Κριστίν Λαγκάρντ, Κεμάλ Ντερβίς, Στάνλεϊ Φίσερ

Ωστόσο, δεν λείπουν οι ισχυροί διεκδικητές της θέσης από τη Γηραιά Ήπειρο και μάλιστα από την ίδια την πατρίδα του Ντομινίκ Στρος-Καν. Ήδη ο πρόεδρος της Ασιατικής Αναπτυξιακής Τράπεζας (ADB) Χαρουχίκο Κουρόντα πρότεινε δημοσίως την υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ, πρόσωπο με προϋπηρεσία και στηρίγματα στη Wall Street (αλλά και ανοικτές δικαστικές εκκρεμότητες, λόγω της εν εξελίξει έρευνας για την καταβολή αποζημιώσεων ύψους 285 εκατ. ευρώ στον έκπτωτο μεγιστάνα Μπερνάρ Ταπί...). Αν προκριθεί, θα αποτελεί τον πέμπτο, επί συνόλου 11, εκτελεστικό διευθυντή του ΔΝΤ από τη Γαλλία.

Από τα γεωγραφικά όρια της Ευρώπης, αλλά και από χώρα κατεξοχήν αναδυόμενη, προέρχεται η κατά πολλούς «ιδανική» υποψηφιότητα του Κεμάλ Ντερβίς, άλλοτε επικεφαλής του Προγράμματος Ανάπτυξης του ΟΗΕ και νυν στελέχους της δεξαμενής σκέψης Brookings στη Ουάσιγκτον, ο οποίος ως υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας χειρίσθηκε την περίοδο 2000-2001 την μεγάλη οικονομική κρίση της πατρίδας του και την ανάκαμψή της με στήριξη ΔΝΤ. Κατά την ίδια περίοδο ο Ντερβίς επιχείρησε να αναδειχθεί (μαζί με τον μακαρίτη Ισμαήλ Τζεμ) σε ηγέτη μιας νέας κεντροαριστεράς στην Τουρκία, για να σαρωθεί εντέλε ιαπό το «πολιτικό τσουνάμι» Ερντογάν, ο οποίος και είναι άκρως αμφίβολο αν θα τον στηρίξει στις τωρινές του φιλοδοξίες.

Ο άλλοτε υπ’ αριθμόν δύο του ΔΝΤ Στάνλεϊ Φίσερ είχε ήδη προταθεί για την κορυφαία θέση το 2000 από ομάδα αναπτυσσόμενων χωρών. Τότε Αμερικανός, ο Φίσερ έχει ενδιαμέσως πολιτογραφηθεί ισραηλινός και έχει αναλάβει τη διοίκηση της Κεντρικής Τράπεζας του Ισραήλ.

Ντουβούρι Σουμπαράο, Μοντέκ Σινχ Αλουάλια

Ο ινδικός Τύπος προβάλλει δύο πιθανές υποψηφιότητες από πλευράς του Δελχί: αυτές του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Ντουβούρι Σουμπαράο και του αντιπροέδρου της κρατικής Επιτροπής Σχεδιασμού Μοντέκ Σινχ Αλουάλια (για τον οποίο ωστόσο θα πρέπει να υπάρξει καταστατική αλλαγή εφόσον ξεπερνά την προβλεπόμενη ηλικία των 65 ετών).

Trevor Manuel, Tharman Shanmugaratnam

Ευρύτερη συναίνεση θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν τα πρόσωπα του Tharman Shanmugaratnam, επικεφαλής της Διεθνούς Χρηματοοικονομικής Επιτροπής (IMFC) και υπουργού Οικονομικών της Σιγκαπούρης, καθώς και του Trevor Manuel, πρώην υπουργού Οικονομικών της Νοτίου Αφρικής, ο οποίος, χαρακτηριστικά, είχε ηγηθεί επιτροπής για την αναμόρφωση του ΔΝΤ.

Εκτός και αν, δίνοντας νέα έμφαση στο γεγονός της κρίσης χρέους, εισακουσθεί η πρόταση του καθηγητή Νουριέλ Ρουμπινί για προαγωγή στη θέση που ως τώρα κατείχε ο Στρος-Καν του επικεφαλής της Pimco (μεγαλύτερου παγκοσμίως fund επενδύσεων σε κρατικά ομόλογα) Μοχάμεντ Ελ-Εριάν.

Πηγή: Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας – Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης