ΠΟΛ.1084/14-06-07: Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 14 του Ν. 2523/1997 καθώς και του άρθρου 44 του Ν. 1892/1990.

Σας γνωρίζουμε ότι ύστερα από ερώτημα της υπηρεσίας μας που αφορούσε συγκεκριμένες περιπτώσεις επιχειρήσεων, εκδόθηκε σχετική γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ που έγινε αποδεκτή από τον Υφυπουργό Οικονομίας και Οικονομικών (αριθ. 477/2006, Β΄ Τμ. Ν.Σ.Κ), με την οποία έγιναν δεκτά, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

1. Επί του άρθρου 14 του Ν. 2523/97

Δεδομένου ότι οι διατάξεις του άρθρου 14 του Ν. 2523/1997 απαιτούν να προκύπτει η φορολογική παράβαση από Ειδική Έκθεση Ελέγχου και όχι αποκλειστικά από τα βιβλία και στοιχεία του φορολογούμενου, έπεται ότι τα διασφαλιστικά μέτρα για τα συμφέροντα του Δημοσίου που οι διατάξεις αυτές ορίζουν, δεν αποκλείεται κατ΄ αρχήν να επιβληθούν και σε περιπτώσεις εξωλογιστικού προσδιορισμού των αποτελεσμάτων της επιχείρησης κατά τις διατάξεις του άρθρου 32 του Ν. 2238/1994 και 48 του Ν. 2859/2000, αρκεί οι ενέργειες της διοίκησης να στηρίζονται σε αιτιολογημένη Ειδική Έκθεση Ελέγχου.

Στις περιπτώσεις όμως που η επιχείρηση έχει τεθεί στο καθεστώς εκκαθάρισης της περιουσίας της κατά τις διατάξεις του Ν. 1386/1983 ή των άρθρων 46, 46α και 46β του Ν. 1892/1990, έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 9 παρ. 3 του Ν. 1386/1983, δηλαδή αμέσως μετά τη δημοσίευση της απόφασης του Εφετείου που ορίζει τον εκκαθαριστή, απαγορεύεται η αναγκαστική εκτέλεση και η λήψη προσωρινών, συντηρητικών ή προφυλακτικών μέτρων κατά της επιχείρησης και αναστέλλονται οι τυχόν εκκρεμείς σχετικές διαδικασίες και συνεπώς ούτε τα διασφαλιστικά για τα συμφέροντα του Δημοσίου μέτρα του άρθρου 14 του Ν. 2523/1997 επιτρέπεται να ληφθούν κατά της περιουσίας επιχειρήσεων που έχουν τεθεί στο καθεστώς εκκαθάρισης των προαναφερόμενων διατάξεων.

2. Επί του άρθρου 44 του Ν. 1892/90

Στη συμφωνία του άρθρου 44 του Ν. 1892/1990 περιλαμβάνονται και τα χρέη προς το δημόσιο που βεβαιώθηκαν μετά την επικύρωση αυτής από το Εφετείο, ύστερα από φορολογικό έλεγχο, εφόσον αυτά ανάγονται σε προγενέστερες οικονομικές χρήσεις, εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στη συμφωνία.

Εάν περιληφθεί στη συμφωνία του άρθρου 44 του Ν. 1892/1990 όρος αντίθετος προς το νόμο ή καταχρηστικός και η συμφωνία επικυρωθεί από το Εφετείο, υπάρχει δεσμευτική κρίση για το δημόσιο, με την επιφύλαξη άσκησης τριτανακοπής ή υποβολής αίτησης ανάκλησης της σχετικής απόφασης, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις.

Στις συμφωνίες πιστωτών-επιχειρήσεων κατά το άρθρο 44 του Ν. 1892/1990, περιλαμβάνονται και οι απαιτήσεις του δημοσίου κατά της επιχείρησης λόγω μη απόδοσης Φόρου Προστιθέμενης Αξίας, δεδομένου ότι η απόδοση του ΦΠΑ προς το δημόσιο αποτελεί φορολογική υποχρέωση της ίδιας της επιχείρησης και όχι τρίτου.

Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με το σκεπτικό της πιο πάνω γνωμοδότησης, οι παρακρατούμενοι φόροι δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο των συμφωνιών του άρθρου 44 του Ν. 1892/1990, καθόσον η απόδοση αυτών δεν αποτελεί εκπλήρωση ιδίας φορολογικής υποχρέωσης του υπόχρεου σε παρακράτηση, ο οποίος ενεργεί αντί του πραγματικού υπόχρεου (σχετ. αποφ. Σ.Τ.Ε. 1841/2000, 2084/2000).

Κατόπιν των ανωτέρω σας κοινοποιούμε σχετικό απόσπασμα της παραπάνω γνωμοδότησης, για ενημέρωσή σας και εφαρμογή στις σχετικές περιπτώσεις.