ΓΣΕΒΕΕ

Πέμπτη, 09 Ιουλίου 2020

Δελτίο Τύπου

Επιστολή της Συνομοσπονδίας για τις Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις

Η Γενική Συνομοσπονδία σε σημερινή της επιστολή προς τον Πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Βουλής, τους Αρχηγούς των Πολιτικών Κομμάτων και τους Βουλευτές, επισημαίνει σε σχέση με το Σχέδιο Νόμου για τις Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις τα ακόλουθα:

«Η ΓΣΕΒΕΕ εκπροσωπώντας χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, έχει άμεση γνώση και ενδιαφέρον για το ρυθμιστικό πλαίσιο των διαδηλώσεων και συναθροίσεων στο κέντρο της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων, το οποίο επιχειρείται να αλλάξει εκ βάθρων με το σχέδιο νόμου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη υπό τον τίτλο «Δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις και άλλες διατάξεις».

Εξ αρχής, ως συνδικαλιστικός φορέας ενός κλάδου που έχει υποστεί τις συνέπειες των αλλεπάλληλων κρίσεων, η ΓΣΕΒΕΕ δηλώνει ότι οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις αποτελούν κατοχυρωμένο δικαίωμα των ενεργών πολιτών και ύστατο μέσο αντίδρασής τους απέναντι στις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Νοσηρά φαινόμενα που παρατηρούνται ενίοτε στο πλαίσιο διαδηλώσεων δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιούνται για να αμφισβητηθεί και να περισταλεί το δικαίωμα στη διαδήλωση.

Μια τέτοια επιχειρηματολογία έχει τόσο σχέση με τη σοβαρότητα και τη λογική σαν να ήθελε κάποιος να καταργήσει τις εκλογές ή να περιορίσει το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι επειδή στους κόλπους των εκλεγμένων πολιτικών παρατηρούνται φαινόμενα διαφθοράς.

Ένας νέος νόμος για τις διαδηλώσεις είναι αχρείαστος επειδή ήδη υφίσταται Προεδρικό Διάταγμα του 2013, όταν ήταν υπουργός ο κ. Ν. Δένδιας, σε συνέχεια αντίστοιχου Προεδρικού Διατάγματος του 1991 επί κυβέρνησης αειμνήστου Κ. Μητσοτάκη, που δίνει τη δυνατότητα στην Ελληνική Αστυνομία να απαγορεύσει μια συγκέντρωση.

Με βάση το ίδιο Διάταγμα η ΕΛ.ΑΣ. έχει το δικαίωμα στην περίπτωση που κάνουν πορεία 50 άτομα να τους οδηγήσει στο πεζοδρόμιο.

Η ΓΣΕΒΕΕ υιοθετεί τις σαφείς διαφωνίες και ενστάσεις που έχουν δημοσιοποιηθεί από αρμόδιους και άλλους φορείς και όργανα της Πολιτείας για κομβικές διατάξεις του υπό συζήτηση νομοσχεδίου, που παραμένουν αναλλοίωτες. Ενδεικτικά αναφέρουμε την Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, την ανακοίνωση των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας, την επιστολή της Ένωσης Εισαγγελέων, τη δήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας, το ψήφισμα της συνέλευσης του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.α.

Η ΓΣΕΒΕΕ είναι ριζικά αντίθετη με το νομοσχέδιο, που έχει πολλές ομοιότητες με το «νομοθέτημα» 794/1971, και ζητάει από την κυβέρνηση την απόσυρσή του και από τους αξιότιμους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου την καταψήφισή του για τους εξής, μεταξύ άλλων, λόγους:

• Η υποχρέωση γνωστοποίησης κάθε συνάθροισης στην αστυνομία όπως προβλέπεται στο άρθρο 3 ισοδυναμεί με αίτηση προγενέστερης άδειας που ουσιαστικά εκχωρεί στην κάθε κυβέρνηση το δικαίωμα να αποφασίζει ποιες συναθροίσεις θα επιτρέπονται και ποιες όχι.
• Η δυνατότητα της προληπτικής πλήρους απαγόρευσης των συναθροίσεων με απόφαση της οικείας Αστυνομικής ή Λιμενικής Αρχής πλήττει τον πυρήνα του δικαιώματος της διαδήλωσης και βρίσκεται εκτός συνταγματικού πλαισίου, όπως αυτό περιγράφεται στο άρθρο 11, παράγραφος 2 του Συντάγματος.
• Η υποχρέωση του «οργανωτή» να μεριμνά για την ομαλή διεξαγωγή της συνάθροισης και να συνεργάζεται άμεσα με την αρμόδια αστυνομική αρχή, συμμορφούμενος με τις υποδείξεις της, μετατρέπει εκλεγμένους συνδικαλιστές και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όργανα του νόμου, ναρκοθετεί την ανεξαρτησία τους κι αλλάζει το χαρακτήρα τους.
• Η εισαγωγή της αντικειμενικής αστικής ευθύνης του «οργανωτή» της συγκέντρωσης για ζημιές που τυχόν θα προκληθούν κατά τη ζωής και της ιδιοκτησίας στη διάρκεια της συγκέντρωσης συνιστά αντικίνητρο για την διοργάνωση διαδηλώσεων. Πολύ πιο σημαντικός ωστόσο είναι ο κίνδυνος καταλογισμού βαρύτατων προστίμων και αγωγών σε διαδηλωτές και φορείς που δε φέρουν καμία ευθύνη.
• Η σύσταση «Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας» αυξάνει τα στεγανά σε ένα πεδίο άσκησης εξουσίας που ο δημοκρατικός του έλεγχος δεν ήταν ποτέ δεδομένος ακόμη και τα χρόνια της δημοκρατικής ομαλότητας, ενώ ο εκδημοκρατισμός του διήρκεσε πολλά χρόνια και απαίτησε μεγάλες προσπάθειες.

Όχι μόνο στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία αλλά σε μεγάλες χώρες όπως οι ΗΠΑ το τελευταίο διάστημα οι διαδηλώσεις, ως μορφή έκφρασης λαϊκής δυσαρέσκειας, ανέδειξαν κενά και αδυναμίες του δημοκρατικού πολιτεύματος που είτε αφορούσαν την οικονομική πολιτική είτε την δράση των οργάνων του νόμου.

Η προσπάθεια απαγόρευσης ανάλογων μορφών έκφρασης στρέφεται κατά της δημοκρατίας και του πολιτεύματος επειδή καταργεί τη δυνατότητα να μεταρρυθμίζονται και να βελτιώνονται…

Επίσης, η ψήφιση του νομοσχεδίου σε μια περίοδο βαθύτατης και πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, με την ανεργία να ετοιμάζεται να καταγράψει νέα ρεκόρ και την φτωχοποίηση να απειλεί χιλιάδες πολίτες, οδηγεί πολλούς να σκέφτονται ότι το ζητούμενο εκ μέρους της κυβέρνησης δεν είναι η προστασία των διαδηλώσεων από τους ταραχοποιούς όπως υποστηρίζει. Αλλά, στόχος του νομοσχεδίου είναι η θωράκιση της κυβέρνησης από την ογκούμενη δυσαρέσκεια.

Τα έκτακτα μέτρα που εφαρμόστηκαν με αφορμή την πανδημία, συγκεντρώνοντας τη συναίνεση της κοινωνίας, δημιούργησαν ανησυχίες μήπως γίνουν η αρχή για ένα καθεστώς διαρκούς έκτακτης ανάγκης στο πλαίσιο του οποίου θα αμφισβητούνται και θα ακυρώνονται ένα – ένα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, σε βάρος της ελευθερίας των πολιτών. 

Η κυβέρνηση ας μην δίνει λαβή σε ανάλογες ανησυχίες κι ας αποσύρει έστω και τώρα το επίμαχο νομοσχέδιο!».