Αναδημοσιεύουμε από το βιβλίο "ΦΠΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ" των Δημ. Σταματόπουλου - Άννα Κλωνή θέματα (28 έως 30) που περιλαμβάνονται ως εισαγωγικά στην ανάλυση του άρθρου 14 του Κώδικα ΦΠΑ (ν.2859/2000) για την κατανόηση εννοιών και υποχρεώσεων σχετικών με τον τόπο παροχής υπηρεσιών.

Άρθρο 14. Θέματα 28 - 30. Τόπος παροχής υπηρεσιών. Εισαγωγική ανάλυση.

28. Έννοια του τόπου παροχής υπηρεσιών για τους σκοπούς του ΦΠΑ 

Για τους σκοπούς του ΦΠΑ, ο τόπος παροχής των υπηρεσιών είναι ο τόπος όπου μια υπηρεσία φορολογείται και υπάγεται σε ΦΠΑ. Υπάρχει μια σειρά κανόνων που καθορίζουν σε ποιο κράτος υπάγονται σε ΦΠΑ οι διάφορες υπηρεσίες. Όταν ο τόπος παροχής των υπηρεσιών βρίσκεται σε ένα κράτος μέλος της ΕΕ, η πράξη υπόκειται στους κανόνες ΦΠΑ του κράτους μέλους αυτού και αν το κράτος αυτό δεν είναι η Ελλάδα η συγκεκριμένη υπηρεσία δεν υπάγεται σε ελληνικό ΦΠΑ και οι ελληνικές αρχές δεν μπορούν να αξιώσουν την είσπραξη ελληνικού φόρου. Ομοίως, όταν ο τόπος παροχής των υπηρεσιών είναι εκτός της Ε.Ε. τότε η υπηρεσία δεν υπάγεται σε ΦΠΑ σε κανένα κράτος μέλος. 

Περαιτέρω, αν ο τόπος φορολογίας των παρεχόμενων υπηρεσιών είναι η Ελλάδα (σύμφωνα με τους κανόνες που προβλέπονται στο άρθρο 14 ΦΠΑ), o φόρος οφείλεται στην Ελλάδα και αποδίδεται σε αυτή, σε κάποιες περιπτώσεις με χρέωση στο τιμολόγιο από τον παρέχοντα την υπηρεσία και σε κάποιες περιπτώσεις μέσω του λήπτη μέσω της αντιστροφής της υποχρέωσης.

Αντίθετα, αν ο τόπος φορολογίας των παρεχόμενων υπηρεσιών αποδεικνύεται ότι δεν είναι η Ελλάδα ο προμηθευτής δεν χρεώνει ελληνικό ΦΠΑ. 

28.1. Ισχύς κανόνων του άρθρου 14 για τον τόπο που υπάγονται σε ΦΠΑ οι υπηρεσίες - Νομοθετικό πλαίσιο

Από 1.1.2010 οι κοινοτικοί κανόνες για τον καθορισμό του τόπου παροχής υπηρεσιών ως προς το ΦΠΑ άλλαξαν. Ειδικότερα η οδηγία 2008/8/ΕΚ τροποποίησε τις διατάξεις της οδηγίας 2006/112/ΕΚ, οι οποίες αφορούσαν τον τόπο παροχής υπηρεσιών και ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο με το ν. 3763/2009 με ισχύ από 1.1.2010. Δηλαδή, η παρακάτω ανάλυση αφορά τους κανόνες ΦΠΑ που εφαρμόζονται στη χώρα μας για παροχές που πραγματοποιούνται από 1.1.2010. Επιπλέον και για τη διασφάλιση μεγαλύτερης ομοιομορφίας στην εφαρμογή μεταξύ των κ-μ ορισμένες πτυχές των κανόνων αποσαφηνίστηκαν με εφαρμοστικά μέτρα που έχουν άμεση εφαρμογή από 1.7.2011 (Εφαρμοστικός Κανονισμός Συμβουλίου 282/11). Περαιτέρω, η Ε. Επιτροπή στις 18.12.2012 πρότεινε την τροποποίηση του Κανονισμού για να γίνει η φορολόγηση των ηλεκτρονικών υπηρεσιών πιο φιλική στις επιχειρήσεις από 1.1.2015, οπότε τελικά υιοθετήθηκε ο Κανονισμός 1042/13. Για την παροχή διευκρινίσεων εφαρμογής του νέου Κανονισμού 1042/13 εκδόθηκαν εξάλλου σχετικές κατευθυντήριες οδηγίες και επεξηγηματικές σημειώσεις από την Ε. Επιτροπή προκειμένου να επιτευχθεί η ομαλή μετάβαση στο νέο καθεστώς που θα ισχύσει από 1.1.2015 σε συγκεκριμένες υπηρεσίες. Βλέπε και θέμα 63 στο ίδιο άρθρο (σ.σ. άρθρο 14 του βιβλίου ΦΠΑ - Ανάλυση - Ερμηνεία) καθώς και άρθρα 47α - 47γ. 

28.2. Μεθοδολογία για τον καθορισμό του τόπου φορολογίας των υπηρεσιών

Για τον καθορισμό του τόπου παροχής των υπηρεσιών πρέπει να ακολουθείται συγκεκριμένη μεθοδολογία με πρώτο βήμα α) τον καθορισμό της φύσης των υπηρεσιών που παρέχονται ή λαμβάνονται καθώς και β) το προς ποιον παρέχονται (υποκείμενο στο ΦΠΑ ή όχι). 

Από τη στιγμή που θα καταλήξουμε στο τι υπηρεσία ακριβώς παρέχεται και προς ποιόν εξετάζουμε αν η περίπτωση περιγράφεται σε μια από τις αναφερόμενες, στο άρθρο 14 παρ. 3-15 του Κώδικα ΦΠΑ, εξαιρέσεις που προβλέπουν ρητά τον τόπο που υπάγονται σε ΦΠΑ συγκεκριμένες υπηρεσίες. Αν η υπό κρίση υπηρεσία δεν εντάσσεται σε καμία από αυτές τις εξαιρέσεις, ο τόπος φορολογίας κρίνεται με βάση τους γενικούς κανόνες της παραγράφου 2 του άρθρου 14 ΦΠΑ. Σχηματικά, μπορούμε να το αναπτύξουμε ως εξής:

Μεθοδολογία για τον καθορισμό του τόπου υπαγωγής σε ΦΠΑ της υπηρεσίας

Βήμα 1: προσδιορισμός της φύσης της υπηρεσίας πάντα (σ.σ. διαφορετικός κανόνας ισχύει για μια σύνθετη υπηρεσία logistics -άρθρο 14 παρ. 2- και διαφορετικός κανόνας για μια υπηρεσία ενοικίασης μιας αποθήκης -άρθρο 14 παρ. 4).

Βήμα 2: τις περισσότερες φορές απαιτείται να προσδιοριστεί το status του πελάτη – λήπτη της υπηρεσίας (διάκριση μεταξύ υποκειμένου που λειτουργεί εν προκειμένω με την ιδιότητά του αυτή και μη υποκειμένου π.χ. ιδιώτη πελάτη).

Βήμα 3: με βάση τα Βήματα 1 και 2 εξετάζουμε πρώτα αν η συγκεκριμένη υπηρεσία εντάσσεται σε κάποια από τις εξαιρέσεις των παρ. 3-15 του άρθρου 14. 

Βήμα 4: Εάν δεν εντάχθηκε η εξεταζόμενη υπηρεσία σε κάποια εξαίρεση θεωρούμε ότι υπάγεται στο γενικό κανόνα της παρ. 2 του άρθρου 14.

29. Έννοια του υποκειμένου στο ΦΠΑ για τις ανάγκες του τόπου παροχής υπηρεσιών

Όπως ήδη αναφέρθηκε, ο προσδιορισμός της ιδιότητας του λήπτη της υπηρεσίας αποτελεί βασικό βήμα προκειμένου να καταλήξουμε στον τόπο που θα πρέπει να φορολογηθεί αυτή (βλέπε μεθοδολογία καθορισμού του τόπου φορολογίας της παροχής που αναλύθηκε στο θ.28.2). Τόσο ο βασικός κανόνας για τον τόπο φορολόγησης της παροχής υπηρεσιών, όσο και οι περισσότερες εξαιρέσεις, προβλέπουν ρητά διαφορετικό τόπο που θα φορολογηθεί η υπηρεσία, ανάλογα με το πρόσωπο προς το οποίο παρέχεται.

Ως παράδειγμα και αναφορικά με την εφαρμογή του γενικού κανόνα, σημειώνουμε ότι αν μια υπηρεσία παρέχεται προς λήπτη υποκείμενο στο ΦΠΑ (με ΑΦΜ/ΦΠΑ) φορολογείται στον τόπο του λήπτη, ενώ αν παρέχεται σε μη υποκείμενο (χωρίς ΑΦΜ/ΦΠΑ) φορολογείται στον τόπο του παρέχοντος. 

Ειδικότερα σύμφωνα με τους ορισμούς που παρατίθενται στην παρ. 1 του άρθρου 14 ΦΠΑ, και κατ’ εφαρμογή του άρθρου 43 της οδηγίας ΦΠΑ, υποκείμενος στον φόρο ο οποίος ασκεί επίσης δραστηριότητες ή πραγματοποιεί συναλλαγές που δεν θεωρούνται φορολογητέες παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών σύμφωνα με το άρθρο 2 θεωρείται ως υποκείμενος στον φόρο όσον αφορά όλες τις υπηρεσίες που παρέχονται σε αυτόν. Επιπλέον, μη υποκείμενο στον φόρο νομικό πρόσωπο, το οποίο διαθέτει αριθμό μητρώου ΦΠΑ, θεωρείται ως υποκείμενος στον φόρο.

29.1. Ο Κανονισμός 282/11 (άρθρα 17-25), που έχει άμεση εφαρμογή στα κράτη μέλη χωρίς να απαιτεί ενσωμάτωση, παρέχει διευκρινίσεις και κριτήρια που χρησιμοποιούνται προκειμένου να κριθεί το καθεστώς του λήπτη ως υποκειμένου ή μη στο ΦΠΑ, για τις ανάγκες προσδιορισμού του τόπου παροχής υπηρεσιών και συγκεκριμένα: 

– Αν νομικό πρόσωπο μη υποκείμενο έχει λάβει ΑΦΜ/ΦΠΑ αντιμετωπίζεται ως υποκείμενος (άρθ. 17 Καν. 282/11)

– Αν ο παρέχων δεν διαθέτει αντίθετα στοιχεία, μπορεί να θεωρεί το λήπτη της ΕΕ ως υποκείμενο, όταν του έχει κοινοποιήσει τον ΑΦΜ/ΦΠΑ (και έχει επιβεβαίωση εγκυρότητας και του ονόματος και Διεύθυνσης του λήπτη) ή ο λήπτης τον έχει ενημερώσει ότι έχει υποβάλει αίτηση για τη χορήγηση του ΑΦΜ .

– Αν ο παρέχων δεν διαθέτει αντίθετα στοιχεία, μπορεί να θεωρεί το λήπτη της ΕΕ μη υποκείμενο, όταν δεν του γνωστοποιεί ΑΦΜ/ΦΠΑ, αν και τον έχει ζητήσει. 

– Αν ο παρέχων δεν διαθέτει αντίθετα στοιχεία, μπορεί να θεωρεί ότι ο τριτοχωρίτης λήπτης είναι υποκείμενος, εάν λάβει πιστοποιητικό των φορολογικών αρχών του λήπτη, για τη δυνατότητα λήψης επιστροφής. Αν αυτό δεν υπάρχει, τότε αρκεί ο λήπτης της τρίτης χώρας να χορηγήσει τουλάχιστον αριθμό μητρώου ΦΠΑ ή παρόμοιο αριθμό για τον προσδιορισμό των επιχειρήσεων ή άλλο αποδεικτικό (άρθ. 18 Καν. 282/11). 

– Για την εφαρμογή του γενικού κανόνα αντιμετωπίζεται ως μη υποκείμενος, ο υποκείμενος που λαμβάνει υπηρεσίες αποκλειστικά για ιδιωτική χρήση, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης του προσωπικού του για ιδιωτικές τους ανάγκες. (άρθ. 19 Καν. 282/11). Παρόλο δηλαδή, που ο λήπτης μπορεί να διαθέτει ΑΦΜ/ΦΠΑ, αν οι υπηρεσίες από τη φύση τους δεν προορίζονται για την επαγγελματική του δραστηριότητα, τότε ο λήπτης δεν αντιμετωπίζεται ως υποκείμενος για τις πράξεις αυτές. Όταν η υπηρεσία προορίζεται ταυτόχρονα για ιδιωτική χρήση και για επαγγελματικούς σκοπούς θεωρείται ότι παρέχεται προς υποκείμενο (φορολογείται στον τόπο του λήπτη), εφόσον δεν υφίσταται καταχρηστική πρακτική. (άρθ. 19 Καν. 282/11)

– Όταν έχει εφαρμογή ο γενικός κανόνας για τον τόπο του λήπτη και αυτός είναι εγκατεστημένος μόνο σε μια χώρα φορολογείται εκεί, ενώ όταν είναι εγκατεστημένος σε περισσότερες χώρες φορολογείται στην έδρα, ενώ αν παρέχεται σε άλλη μόνιμη εγκατάσταση εκτός έδρας, φορολογείται σε αυτή την άλλη εγκατάσταση. Όταν τέλος δεν υπάρχει έδρα ή άλλη μόνιμη εγκατάσταση φορολογείται στην κατοικία (άρθ. 20-21). Για να προσδιοριστεί η μόνιμη εγκατάσταση του λήπτη, στην οποία παρέχεται η υπηρεσία, ο παρέχων εξετάζει τη φύση και τη χρήση της παρεχόμενης υπηρεσίας και αν αυτά δεν επαρκούν τότε λαμβάνει υπόψη το τι γράφει η σύμβαση, το δελτίο παραγγελίας ή το δελτίο αποστολής και το ποιος καταβάλλει το τίμημα (άρθ. 22 Καν. 282/11)

– Για τον καθορισμό του τόπου παροχής υπηρεσιών, λαμβάνονται υπόψη μόνο τα δεδομένα που υφίστανται όταν επέρχεται η γενεσιουργός αιτία και κάθε μεταγενέστερη τροποποίηση δεν επηρεάζει, εκτός αν υπάρχει καταχρηστική πρακτική (Άρθ. 25 Κανονισμός 282/11) 
Βλέπε αναλυτικά τον Κανονισμό 282/11 και το νεότερο 1042/13 στο site των εκδόσεών μας forin.gr.

29.2. Υποχρέωση αναγραφής ΦΠΑ στο τιμολόγιο όταν οι υπηρεσίες προορίζονται για ιδιωτική χρήση (τόπος του παρέχοντος άρθ. 14 παρ. 2 β)

Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της 93ης σύσκεψης της επιτροπής ΦΠΑ 2011 (μη δεσμευτικές), όταν η φύση των παρεχόμενων υπηρεσιών υποδεικνύει ιδιωτική χρήση ο προμηθευτής δεν θα πρέπει, όπως προβλέπεται στο δεύτερο εδάφιο του άρθρου 19 του κανονισμού 282/11, να αρκεστεί μόνο στον ατομικό αριθμό ΑΦΜ/ΦΠΑ που του κοινοποιήθηκε από τον πελάτη, αλλά να κρατήσει επίσης επαρκείς πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν την επαγγελματική χρήση από τον πελάτη. 

Σε περίπτωση που ο λήπτης είναι εγκατεστημένος εκτός της Κοινότητας και η φύση των υπηρεσιών που παρέχονται είναι ιδιαίτερα ενδεικτική για ιδιωτική χρήση, η επιτροπή ΦΠΑ συμφωνεί σχεδόν ομόφωνα ότι ο προμηθευτής πρέπει να λάβει από τον πελάτη, όχι μόνο τις πληροφορίες που αναφέρονται στο άρθρο 18 (3) του κανονισμού εφαρμογής του ΦΠΑ, αλλά θα πρέπει επίσης, σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο του άρθρου 19 του εν λόγω κανονισμού, να κατέχει επαρκείς πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν ότι οι υπηρεσίες δεν είναι αποκλειστικά για ιδιωτική χρήση του εν λόγω πελάτη. Δεν θα πρέπει όμως τέτοιες πληροφορίες να ζητούνται από τον πάροχο για υπηρεσίες, στις οποίες εφαρμόζεται το άρθρο 59 της οδηγίας (παρ. 14 άρθρου 14 ελληνικού κώδικα ΦΠΑ).

Προκειμένου να τηρείται η αναλογικότητα, δεν μπορεί να ζητηθεί από τον προμηθευτή να κρατήσει τις πληροφορίες πέραν αυτού που είναι αναγκαίο για να επιβεβαιώνουν την προβλεπόμενη χρήση των σχετικών υπηρεσιών. Εναπόκειται στο κράτος μέλος του προμηθευτή να καθορίσει ποιες θα είναι οι απαιτούμενες πληροφορίες που θα ζητούνται. Από αυτή την άποψη, μια δήλωση από τον πελάτη στη σύμβαση ή σε μια φόρμα παραγγελίας, επιβεβαιώνοντας ότι οι υπηρεσίες προορίζονται για επαγγελματική χρήση του, ή άλλα επιβεβαιωτικά στοιχεία που είναι ήδη στην κατοχή του προμηθευτή, θα πρέπει κανονικά να θεωρούνται ως επαρκή.

Η επιτροπή ΦΠΑ θεωρεί σχεδόν ομόφωνα ότι οι παροχές ιδιωτικής φύσης πρέπει να περιλαμβάνουν, ιδίως, τα ακόλουθα: 

(α) τη νοσοκομειακή και ιατρική περίθαλψη
(β) τις υπηρεσίες που παρέχονται από τους οδοντιάτρους και τους οδοντοτεχνίτες
(γ) υπηρεσίες προσωπικής και οικιακής φροντίδας
(δ) τις υπηρεσίες που συνδέονται με την κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση εργασίας
(ε) οι υπηρεσίες που συνδέονται με την προστασία των παιδιών και των εφήβων
(στ) την παροχή εκπαίδευσης των παιδιών ή των νέων, τη σχολική ή πανεπιστημιακή εκπαίδευση
(ζ) τα ιδιαίτερα μαθήματα που παραδίδονται από εκπαιδευτικούς και ανάγονται στη σχολική ή πανεπιστημιακή εκπαίδευση
(η) οι υπηρεσίες που συνδέονται με τον αθλητισμό, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των εγκαταστάσεων, όπως γυμναστηρίων ή παρόμοιων χώρων σε αντάλλαγμα αντιπαροχής ή συνδρομής
(θ) τα στοιχήματα, λαχεία και λοιπά τυχερά παιχνίδια
(ι) το κατέβασμα ταινιών και μουσικής
(ια) ψηφιοποιημένα περιεχόμενα βιβλίων που δεν είναι εξειδικευμένη λογοτεχνία
(ιβ) την εγγραφή σε online εφημερίδες και περιοδικά που δεν είναι εξειδικευμένη λογοτεχνία 
(ιγ) online ειδήσεις και πληροφορίες για την κυκλοφορία και δελτία καιρού
(ιδ) νομικές υπηρεσίες που ασχολούνται με οικογενειακά θέματα και εσωτερικές σχέσεις
(ιε) υπηρεσίες παροχής συμβουλών που ασχολούνται με φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων και τα θέματα κοινωνικής ασφάλισης.

30. Υποχρεώσεις Ελλήνων υποκειμένων στο φόρο

Α. Για υπηρεσίες που λαμβάνουν: 

Από 1.1.2010 υποκείμενα στο ΦΠΑ πρόσωπα στην Ελλάδα που λαμβάνουν υπηρεσίες από το εξωτερικό, των οποίων ο τόπος παροχής είναι ο τόπος εγκατάστασης του λήπτη και εφόσον οι υπηρεσίες δεν προορίζονται για ιδιωτικούς σκοπούς, οφείλουν να αποδίδουν φόρο για τις υπηρεσίες αυτές στην Ελλάδα (στην ουσία τακτοποιούν) με τη μέθοδο της χρεοπίστωσης – αντιστροφής της υποχρέωσης (αρκεί να έχουν δικαίωμα έκπτωσης). Σύμφωνα με τη μέθοδο της αντιστροφής της υποχρέωσης, ο λήπτης των υπηρεσιών, θεωρείται ότι ο ίδιος παρέχει τις υπηρεσίες και οφείλει να αποδώσει τον οφειλόμενο φόρο που αναλογεί επί της αξίας της συναλλαγής (αναγραφή στις εκροές και στο φόρο εκροών της δήλωσης ΦΠΑ), και ταυτόχρονα δέχεται την υπηρεσία καταχωρώντας την αξία και τον ΦΠΑ στις εισροές του και στο φόρο εισροών αντίστοιχα. 

Συνεπώς, πρόσωπα τα οποία δεν έχουν λάβει ΑΦΜ/ ΦΠΑ και δεν είναι δηλαδή γραμμένα στο μητρώο του vies, οφείλουν να εγγραφούν αν λαμβάνουν από το εξωτερικό υπηρεσίες, των οποίων ο τόπος παροχής είναι ο τόπος όπου ανήκει ο λήπτης, ανεξαρτήτως του ύψους της αξίας της υπηρεσίας. Από 1.1.2010, εκτός από την υποχρεωτική εφαρμογή του μηχανισμού αντιστροφής της υποχρέωσης, που προβλέπεται από το άρθρο 196 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με την οδηγία 2008/8/ΕΚ, η χώρα μας έχει κάνει χρήση της ευχέρειας που παρέχεται από το άρθρο 194 της ίδιας οδηγίας, εφαρμόζοντας το μηχανισμό αντιστροφής της υποχρέωσης σε κάθε περίπτωση που ο λήπτης αγαθών ή υπηρεσιών είναι υποκείμενος στο φόρο εγκατεστημένος στην Ελλάδα και ο μη εγκατεστημένος στη χώρα μας υποκείμενος στο φόρο δεν διαθέτει ήδη ΑΦΜ/ΦΠΑ στην Ελλάδα (άρθρο 35 παρ. 1 περ. η’ Κώδ. ΦΠΑ). 

Β. Για υπηρεσίες που παρέχουν: 

Από 1.1.2010 πρόσωπα τα οποία παρέχουν υπηρεσίες σε υποκείμενα στο φόρο πρόσωπα σε άλλα κ-μ, των οποίων ο τόπος παροχής είναι ο τόπος όπου ανήκει ο λήπτης, οφείλουν να εγγραφούν στο vies για τις συναλλαγές αυτές, ανεξάρτητα από την αξία τους και να υποβάλλουν μηνιαίο Ανακεφαλαιωτικό Πίνακα, με ηλεκτρονικά μέσα. Στην περίπτωση αυτή στο τιμολόγιο δεν χρεώνουν ΦΠΑ.

30.1. Υποβολή μηνιαίου ανακεφαλαιωτικού πίνακα ενδοκοινοτικών υπηρεσιών για παροχή και λήψη υπηρεσιών μεταξύ κ-μ, που φορολογούνται στον τόπο του λήπτη: Ο Έλληνας υποκείμενος στο φόρο υποχρεούται να δηλώνει την έναρξη ή την παύση παροχής υπηρεσιών προς υποκείμενο στο φόρο εγκατεστημένο σε άλλο κράτος-μέλος και να υποβάλει ανακεφαλαιωτικό πίνακα (άρθρο 36 παρ. 5α ΦΠΑ) για τις υπηρεσίες οι οποίες δεν φορολογούνται στο εσωτερικό της χώρας, σύμφωνα με την περίπτωση α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 14 (πράξεις λήπτη). Ομοίως και ο Έλληνας υποκείμενος στο ΦΠΑ λήπτης υπηρεσιών από άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε., που οφείλει να λάβει ΑΦΜ/ΦΠΑ και να υποβάλλει μηνιαίο ανακεφαλαιωτικό πίνακα λήψης υπηρεσιών. 
Με την απόφαση ΠΟΛ. 1127/2009 ορίσθηκε ο τύπος, το περιεχόμενο, ο χρόνος και τρόπος υποβολής των ανακεφαλαιωτικών πινάκων και με την εγκύκλιο 1091531/7453/1653/Δ0014/25.9.2009 διευκρινίσθηκαν οι αλλαγές που επέρχονται στην υποβολή των πινάκων από 1.1.2010, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι πράξεις των ενδοκοινοτικών παροχών ή λήψεων υπηρεσιών και δόθηκαν οδηγίες για τη συμπλήρωσή τους. 

30.2. Μη υποβολή ανακεφαλαιωτικού πίνακα για λοιπές υπηρεσίες: Για τις λοιπές παροχές υπηρεσιών μεταξύ κρατών μελών στις οποίες δεν εφαρμόζεται ο γενικός κανόνας υπαγωγής σε ΦΠΑ στον τόπο του λήπτη καθώς και τις υπηρεσίες που γίνονται μεταξύ υποκειμένου κ-μ και τρίτης χώρας, δεν υποβάλλεται ανακεφαλαιωτικός πίνακας και συγκεκριμένα ανακεφαλαιωτικός πίνακας δεν υποβάλλεται για:

– Παροχές υπηρεσιών των οποίων ο τόπος παροχής είναι η Ελλάδα, με βάση τους ειδικούς κανόνες που αναπτύχθηκαν πιο πάνω, δηλαδή υπηρεσίες που σχετίζονται με ακίνητη ιδιοκτησία, μεταφορά επιβατών, πολιτιστικές, καλλιτεχνικές, αθλητικές κ.λπ. υπηρεσίες, υπηρεσίες εστιατορίων και εστίασης, υπηρεσίες εστιατορίων και εστίασης σε πλοίο, αεροσκάφος, τρένο σε ενδοκοινοτική μεταφορά επιβατών και βραχυχρόνια μίσθωση μεταφορικών μέσων.
– Παροχές υπηρεσιών σε μη υποκείμενα στο φόρο που ανήκουν σε άλλα κ-μ ή σε τρίτες χώρες. 
– Παροχές υπηρεσιών σε επιχειρήσεις που ανήκουν εκτός των κ-μ·.
– Παροχές υπηρεσιών σε υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο ο οποίος ανήκει σε άλλο κράτος μέλος, όταν οι υπηρεσίες απαλλάσσονται από την καταβολή του ΦΠΑ (εξαιρούμενες ή υπαγόμενες στο μηδενικό συντελεστή ΦΠΑ) στο κράτος μέλος όπου ανήκει ο λήπτης.

"ΦΠΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ"  Δημ. Σταματόπουλου - Άννα Κλωνή