YΠOIK 1049766/2373/Δ0014/ΠOΛ. 1117/18.4.1995

Κοινοποίηση της 540/1994 γνωμοδότησης του N.Σ.K., σχετικά με το φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων στις συνιδιοκτησίες επιβατικών Δ.X. αυτοκινήτων (TAΞI)

κοινοποιούμε κατωτέρω τη 540/1994 γνωμοδότηση του Δ` τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του κράτους, που αφορά το ανωτέρω θέμα και σας πληροφορούμε τα εξής:

A. ΦOPOΣ ΣYΓKENTPΩΣHΣ KEΦAΛAIΩN

1. Με τη διαταγή μας 1100802/5571/1149/0014/7-9-94 ΠOΛ. 1211 είχε γίνει δεκτό ότι οι συνιδιοκτησίες επιβατικών Δ.X. αυτοκινήτων (TAΞI) εμπίπτουν στα αναφερόμενα στις διατάξεις του άρθρου 17 του ν. 1676/1986 πρόσωπα (κοινωνίες δικαίου) και επομένως, για τη σύσταση των συνιδιοκτησιών αυτών οφείλεται ο προβλεπόμενος από τις διατάξεις του νόμου αυτού φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίων (1%).

2. Επειδή, για την υπαγωγή των ανωτέρω συνιδιοκτησιών στο φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων διατυπώθηκαν σοβαρές αμφισβητήσεις από τους ενδιαφερόμενους, κυρίως λόγο του τρόπου εργασίας των συνιδιοκτητών TAΞI έγινε ερώτημα στο Νομικό Συμβούλιο του κράτους για να γνωμοδοτήσει σχετικά.

Σύμφωνα με τη κοινοποιούμενη γνωμοδότηση 540/94 του Νομικού Συμβουλίου του κράτους, που έγινε δεκτή από τον Υφυπουργό Oικονομικών, η προβλεπόμενη από τις διατάξεις του Π.Δ. 1033/1977 συνιδιοκτησία στα επιβατικά Δ.X. αυτοκίνητα αποτελεί μία ιδιόμορφη αναγκαστική κοινωνία αστικού δικαίου (EX LEGE) που επεβλήθη από λόγους, κοινωνικούς (παροχής βοήθειας υπό μορφή μισής άδειας σε άνεργους, πολύτεκνους κ.τ.λ.) και προσομοιάζει με παροχή ατομικού δικαιώματος εργασίας σε συνιδιόκτητο πράγμα.

κατά την ίδια γνωμοδότηση, όταν δύο ή περισσότερα φυσικά πρόσωπα είναι συνιδιοκτήτες σε ένα επιβατικό Δ.X., με τα ίδια ή διαφορετικά ποσοστά συνιδιοκτησίας απαρτίζουν μια κοινωνία αστικού δικαίου, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 17 του N. 1676/86, μόνο όταν από κοινού εκμεταλλεύονται το αυτοκίνητο αυτό, και έχουν εκδηλώσει σαφή βούληση κοινής επιχειρηματικής δράσης ως προς την εκμετάλλευση του κοινού επιχειρηματικού τους στοιχείου.

Επομένως, σε ό,τι αφορά το φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων, στις περιπτώσεις συνιδιοκτησίας επιβατικών Δ.X. αυτοκινήτων (TAΞI) ο φόρος αυτός οφείλεται μόνο εφόσον συντρέχει η προαναφερόμενη προϋπόθεση, δηλαδή μόνο στην περίπτωση που οι συνιδιοκτήτες εκμεταλλεύονται από κοινού τα αυτοκίνητα αυτά υπό την έννοια της κοινής επιχειρηματικής δραστηριότητας. Αντίθετα στις περιπτώσεις που δεν θα συντρέχει η προϋπόθεση αυτή δεν πρέπει να αναζητείται φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίων για τις ανωτέρω συνιδιοκτησίες. Για να μην υπάρξει, όμως, καταστρατήγηση στις περιπτώσεις συνιδιοκτησίας επιβατικών Δ.X. (TAΞI) με κοινή επιχειρηματική δραστηριότητα, για την οποία δεν υπάρχουν στη Δ.O.Y. στοιχεία που να την αποδεικνύουν, θα πρέπει, προκειμένου να μην αναζητηθεί φόρος, να δηλώνουν οι συνιδιοκτήτες ότι δεν εκμεταλλεύονται το αυτοκίνητο με τη μορφή της κοινής επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Τέλος, εφόσον για ορισμένες συνιδιοκτησίες επιβατικών Δ.X. έχει καταβληθεί ο φόρος αυτός, για τις περιπτώσεις που σύμφωνα με τα ανωτέρω, δεν οφείλεται, πρέπει να επιστραφεί, εφόσον βεβαίως η σχετική αξίωση δεν έχει υποπέσει σε παραγραφή.

TO NOMIKO ΣYMBOYΛIO TOY KPATOYΣ

(Δ` TMHMA)

Αριθμός Γνωμοδοτήσεως 540/1994

Συνεδρίαση της 17-11-1994

Περίληψη: Εάν υπάγονται ή όχι στο φόρο συγκέντρωσης κεφαλάιων του άρθρου 17 του N. 1676/1986 οι συνιδιοκτησίες E.Δ.X. αυτοκινήτων (TAXI).

I. Με το υπ_ αριθμ. 1121955/10238/Δ0014/31.10.1994 έγγραφο της Γενικής Δ/νσης Φορολογίας και Δ.Π. (Δ/νση 14η Φ.Π.A. και E.Φ. τμήμα Δ`) εκτίθενται τα εξής:

"1. Στην οδηγία 69/335/E.O.K. της 17ης Ιουλίου 1969 του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών κοινοτήτων, όπως ισχύει, αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται, ορίζονται τα πρόσωπα τα οποία υπόκεινται στον προβλεπόμενο με τις διατάξεις αυτές φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων.

H χώρα μας εναρμονίστηκε με τα οριζόμενα στην οδηγία αυτή με το N. 1676/1986 (άρθρα 17.31). Με το άρθρο 17 του νόμου αυτού ορίζεται ότι:

"Επιβάλλεται, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου, φόρος με την ονομασία "φόρος στη συγκέντρωση κεφαλαίων" από:

α) εμπορικές εταιρείες και κοινοπραξίες επιτηδευματιών,

β) συνεταιριστικές οργανώσεις κάθε βαθμού, οποιαδήποτε άλλη εταιρεία, νομικό πρόσωπο, ένωση προσώπων ή κοινωνία, εφόσον ο σκοπός που επιδιώκουν τα πρόσωπα αυτά είναι κερδοσκοπικός,

γ) υποκατάστημα ξένης εταιρείας".

2. Στην πράξη δημιουργήθηκε αμφισβήτηση εάν στα αναφερόμενα ανωτέρω πρόσωπα και ειδικότερα στις "κοινωνίες" εμπίπτουν ή όχι οι συνιδιοκτησίες επιβατηγών Δ.X. αυτοκινήτων (TAXI).

H αμφισβήτηση δημιουργήθηκε κυρίως λόγω του τρόπου εκμετάλλευσης των ταξί από τους συνιδιοκτήτες, ο οποίος περιγράφεται στο επισυναπτόμενο κοινό υπόμνημα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επαγγελματιών ιδιοκτητών Αυτοκινήτων Ταξί και αγοραίων και του Συνδικάτου Αυτοκινητιστών ταξί Αττικής (ΣATA).

Επίσης εάν γίνει δεκτό ότι οι ανωτέρω συνιδιοκτησίες εμπίπτουν στα ανωτέρω πρόσωπα δημιουργείται αμφισβήτηση εάν πρόκειται για νέα _κοινωνία_ στην περίπτωση που θα εξέρχεται ή θα εισέρχεται ένα ή περισσότερα νέα πρόσωπα στην _κοινωνία_ καθώς και στην περίπτωση που όλοι οι κοινωνοί μεταβιβάζουν σε περισσότερα του ενός πρόσωπα τις μερίδες τους_.

Εξάλλου στο από 19-10-1994 υπόμνημα που υπέβαλαν στην ερωτώσα υπηρία οι συνδικαλιστικές οργανώσεις Π.O.E.I.A.T.A. και Σ.A.T.A. αναφέρουν επί λέξει τα εξής:

"Oι συνιδιοκτήτες ιδανικών μεριδίων επί Δ.X.E. αυτοκινήτου είναι επαγγελματίες αυτοκινητιστές, οι οποίοι ασκούν AYTOTEΛΩΣ το επάγγελμα του αυτοκινητιστού. Ποτέ και με τίποτε δεν ΣYNEKMETAΛΛEYONTAI από κοινού το αυτοκίνητο στο οποίο έχουν ιδανικά μερίδια. Ούτε τους καρπούς του κοινού πράγματος (άρθρ. 786 A.K.) μοιράζονται, ούτε να λύσουν την συνιδιοκτησία μπορούν (όπως συμβαίνει στην κοινωνία ή στην κοινή Επιχείρηση). Απλώς έχουν το δικαίωμα να εργάζονται ή να εκμεταλλεύονται αυτό, ο καθένας χωριστά και για τον εαυτό του και μόνον τις μισές ώρες του 24ώρου (μία βάρδια).

Στη βάρδια του ο καθένας μπορεί να εργασθεί το ταξί όσες ώρες θέλει, μπορεί να μη το εργασθεί καθόλου, μπορεί να το νοικιάσει σε οδηγό. O καθένας με τον δικό του τρόπο και τις δικές του δυνάμεις εκμεταλλεύεται το αυτοκίνητο ολόκληρο τον χρόνο που δικαιούται για λογαριασμό του. Δεν δίνει λόγο στον άλλο, ούτε διανέμει τα χρήματα που εισέπραξε με τον άλλον, ούτε οι εκτελούμενες εργασίες γίνονται για λογαριασμό απάντων των μελών...".

II. A. Στο άρθρο 5 του Π.Δ. 1033/1977 (ΦEK A` 346) _Περί καθορισμού όρων, προϋποθέσεων και εν γένει διαδικασίας χορηγήσεως αδειών κυκλοφορίας επιβατηγών δημοσίας χρήσεως αυτοκινήτων_ ορίζεται ότι: _1. Εις τους κατά το προηγούμενον άρθρον κρινομένους δικαιούχους αδειών επιβατηγών δημοσίας χρήσεως αυτοκινήτων παρέχεται, τηρουμένης απολύτως της σειράς του πίνακος, δικαίωμα θέσεως εις κυκλοφορίαν αυτοκινήτων, μέχρι συμπληρώσεως του αριθμού των κενών θέσεων, περί ων η σχετική προκήρυξις του οικείου νομάρχου, επ_ ονόματι δύο δικαιούχων φυσικών προσώπων, κατά ποσοστόν 50% εις ένα έκαστο, εφ_ όσον, ως έδρα του αυτοκινήτου καθορίζεται δήμος ή κοινότης περιλαμβανόμενοι εις την περιοχήν Αθηνών - Πειραιώς - Περιχώρων, ως αύτη καθορίζεται κατά τα ειδικώτερον εν περιπτ. α` του άρθρ. 2 του N. 588/77 οριζόμενα ή την αστικήν τοιαύτην της πόλεως Θεσσαλονίκης, εις ένα δε δικαιούχον οσάκις ως έδρα του οχήματος καθορίζεται οιοσδήποτε έτερος δήμος ή κοινότης της χώρας.

2. Oι κατά τα άνω δικαιούχοι αδείας κυκλοφορίας επιβατηγού αυτοκινήτου δημοσίας χρήσεως κατά ποσοστόν 50% εννούνται κατά ζεύγη, κατόπιν ελευθέρας επιλογής υφ_ εκάστου τούτων του ετέρου δικαιούχου της αρεσκείας των, _υποβαλλομένης προς τούτο σχετικής εγγράφου δηλώσεως παρ_ αμφοτέρων_.

B. Εξάλλου κατ_ άρθρ. 785 A.K.:

"Αν ένα δικαίωμα ανήκει σε περισσοτέρους από κοινού, εφόσον ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, υπάρχει ανάμεσά τους κοινωνία κατ_ ιδανικά μέρη. Σε περίπτωση αμφιβολίας λογίζεται ότι τα μέρη είναι ίσα".

Σύμφωνα με την έννοια της άνω διατάξεως κοινωνία κατ_ ιδανικά μέρη υφίσταται όταν ένα δικαίωμα ανήκει σε περισσότερα φυσικά ή νομικά πρόσωπα.

Μεταξύ των προσώπων αυτών (κοινωνών) στα οποία ανήκει από κοινού ένα δικαίωμα, ανεξάρτητα από ορισμένο κοινό σκοπό, δημιουργούνται από το νόμο ενοχικές σχέσεις, με τις οποίες ρυθμίζονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των κοινωνών μεταξύ τους, καθώς επίσης και η συμμετοχή τους στη διατήρηση της αξιας, της διοικήσεως και εκκαθαρίσεως του κοινού πράγματος. H σημασία της κοινωνίας σαν κοινωνίας εξαντλείται αποκλειστικά στην κοινότητα του δικαιώματος (βλ. A. Γεωργιάδη-M. Σταθόπουλου, Αστικός κώδιξ υπό το άρθρο 785 σελ. 149 επ.).

Γ. Τέλος στο άρθρο 17 του N. 1676/86 (ΦEK B` 204) _καθορισμός των συντελεστών του φόρου προστιθέμενης αξίας και ρύθμιση άλλων θεμάτων_, με τον οποίο η χώρα μας εναρμονίσθηκε με την οδηγία 69/335/E.O.K. της 17-7- 1969 του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών κοινοτήτων, ορίζονται τα εξής:

"Επιβάλλεται, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου, φόρος με την ονομασία "φόρος στη συγκέντρωση κεφαλαίων", από:

α) εμπορικές εταιρείες και κοινοπραξίες επιτηδευματιών,

β) συνεταιριστικές οργανώσεις κάθε βαθμού, οποιαδήποτε άλλη εταιρεία, νομικό πρόσωπο, ένωση προσώπων ή κοινωνία, εφ_ όσον ο σκοπός που επιδιώκουν τα πρόσωπα αυτά είναι κερδοσκοπικός.

γ) "υποκατάστημα ξένης εταιρείας", κατά δε το άρθρο 18 του ιδίου ως άνω νόμου: "1. Αποτελούν συγκέντρωση κεφαλαίων και υπάγονται στο φόρο οι κατωτέρω πράξεις: α) η σύσταση των προσώπων, που προβλέπονται από το άρθρ. 17 και η αύξηση του κεφαλαίου τους, που γίνεται με την εισφορά περιουσιακών στοιχείων οποιουδήποτε είδους, β) ................".

κατά την έννοια των παραπάνω διατάξεων, επιβάλλεται φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίων στις εμπορικές εταιρείες και στις κοινοπραξίες επιτηδευματιών, ως επίσης στις ενώσεις προσώπων, στις κοινωνίες και στους συνεταιρισμούς, εφόσον αποβλέπουν στην πραγματοποίηση κέρδους. Πράξεις δε υποκείμενες στο φόρο αυτόν είναι, μεταξύ άλλων, οι πράξεις σύστασης των εταιρειών-κοινοπραξιών- ενώσεων προσώπων - κοινωνιών - συνεταιρισμών, κατά τις οποίες λαμβάνει χώρα πράγματι, συγκέντρωση κεφαλαίων (Δ. Εφ. Χανίων 134/1988, 311/1989). κλλωστε, όπως και η ονομασία του φόρου υποδηλώνει, με την εισαγωγή του φόρου αυτού ο νομοθέτης απέβλεψε προεχόντως στην φορολόγηση των κεφαλαίων, που τα αναφερόμενα στην παραπάνω διάταξη πρόσωπα συγκεντρώνουν για την ανάπτυξη κοινής οικονομικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Τούτο ιδίως προκύπτει από το όλο πνεύμα του παραπάνω νομοθετήματος, σύμφωνα με το οποίο υποκείμενα του εν λόγω φόρου είναι μόνο _ενώσεις προσώπων_ λειτουργούσες με οποιαδήποτε νομική μορφή (εταιρεία, κοινοπραξία κ.λπ.) και αποβλέπουσες στην επίτευξη κέρδους με την ανάπτυξη κοινής οικονομικής δραστηριότητας, η οποία προϋποθέτει την συνένωση κεφαλάιων, ως στοιχείο της κοινής επιχειρηματικής δράσης. Είναι πρόδηλη δηλ. η πρόθεση του νομοθέτη να υπαγάγει στον παραπάνω φόρο τις συλλογικές εκείνες μορφές επαγγελματικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας, που επιδιώκουν κερδοσκοπικό σκοπό, αφού μόνον τότε λαμβάνουν χώρα οι κατά το άρθρο 18 του άνω νόμου φορολογούμενες πράξεις (σύσταση - μετατροπή - αύξηση κεφαλαίου - εισφορά περιουσιακών στοιχείων).

Συνεπώς κρίσιμο στοιχείο, προκειμένου ένα εκ των προσώπων του άρθρου 17 του N. 1676/1986 να θεωρηθεί ως υποκείμενο στον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων της διάταξης αυτής, είναι η διαπίστωση ότι κατά την σύσταση του προσώπου αυτού έλαβε χώρα πράγματι συγκέντρωση κεφαλαίων προς τον σκοπό άσκησης κοινής οικονομικής δραστηριότητας.

III. 1. Από τις προπαρατιθέμενες διατάξεις αλλά και τις νομικές σκέψεις που εκτίθενται ανωτέρω, σαφώς προκύπτει ότι, και στην περίπτωση της κοινωνίας αστικού δικαίου (άρθρ. 785 A.K.), κρίσιμο στοιχείο προκειμένου αυτή να θεωρηθεί ως υποκειμένη στον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων, κατ_ εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 17 του N. 1676/1986, είναι η υπ_ αυτής άσκηση επαγγέλματος ή επιχειρήσεως.

H έννοια της κατά την διάταξη αυτή _κοινωνίας_, η οποία αποτελεί και υποκείμενο του προβλεπομένου φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίων, δεν προσδιορίζεται ειδικώτερα στον N. 1676/86 και συνεπώς δεν μπορεί να είναι διάφορος της προσδιοριζομένης από την παρ. 1 του άρθρου 2 του Π.Δ. 186/92 _κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων_, η οποία λαμβάνεται και γενικώς υπόψη για τον προσδιορισμό της σε όλους τους φορολογικούς νόμους, εφ_ όσον βεβαίως δεν προσδιορίζεται διάφορος έννοια από κάποια ειδική φορολογική διάταξη.

Εκ τούτου παρέπεται ότι προσδιοριστικό στοιχείο της κατά τα άνω κοινωνίας είναι η υπό πλειόνων από κοινού άσκηση κάποιου επαγγέλματος ή επιχειρηματικής δραστηριότητας και όχι η κυριότητα τούτων επί των μέσων ασκήσεως του επαγγέλματος ή της επιχειρήσεως.

Συνεπώς στην περίπτωση που δύο ή περισσότερα φυσικά πρόσωπα είναι συνιδιοκτήτες σε ένα αυτοκίνητο δημοσίας χρήσεως με τα ίδια ή διαφορετικά ποσοστά συνιδιοκτησίας απαρτίζουν μία κοινωνία αστικού δικαίου κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 17 του N. 1676/86 μόνον όταν από κοινού εκμεταλλεύονται το αυτοκίνητο αυτό και έχουν εκδηλώσει σαφή βούληση κοινής επιχειρηματικής δράσης ως προς την εκμετάλλευση του κοινού περιουσιακού τους στοιχείου με την σύσταση ενδεχομένως ειδικού προς τούτο φορέα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι τ_ ανωτέρω έχουν γίνει δεκτά mytatis mytandis και ως προς τον τρόπο φορολόγησης των ιδίων κοινωνιών κατά τις διατάξεις του άρθρου 16A του N.Δ. 3323/55 (ήδη άρθρο 10 του N. 2238/1994 _Kύρωση του κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος_) με την υπ_ αριθμ. 88/1994 γνωμοδότηση του Δ` Τμήματος N.Σ.K.

2. Εν προκειμένω, σύμφωνα με το διδόμενο από την ερωτώσα υπηρεσία πραγματικό, δημιουργήθηκε αμφισβήτηση, εάν και κατά πόσο οι συνιδιοκτησίες επιβατηγών Δ.X. αυτοκινήτων (TAΞI) εμπίπτουν στην έννοια της _κοινωνίας_ του άρθρου 17 του N. 1676/86 για την υπαγωγή τους ή μη στον προβλεπόμενο από την παραπάνω διάταξη φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων.

Εκ των προεκτεθέντων σαφώς προκύπτει ότι η προβλεπόμενη από τις διατάξεις του Π.Δ. 1033/77 συνιδιοκτησία στα επιβατηγά Δ.X. αυτοκίνητα, αποτελεί μία ιδιόμορφη αναγκαστική κοινωνία αστικού δικαίου (EX LEGE), που επεβλήθη από λόγους κοινωνικούς (παροχή βοήθειας υπό μορφή _μισής άδειας_ σε άνεργους, πολύτεκνους κ.λπ.) και μάλλον προσομοιάζει με παροχή ατομικού δικαιώματος εργασίας σε συνιδιόκτητο πράγμα και δεν ενέχει τα εννοιολογικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας, όπως αυτή προσδιορίσθηκε ανωτέρω.

Αλλωστε όπως τονίζουν και οι οικείες συνδικαλιστικές οργανώσεις των αυτοκινητιστών από την παραπάνω μορφή της συνιδιοκτησίας ελλείπει παντελώς το στοιχείο της συνεκμετάλλευσης υπό την έννοια της κοινής επιχειρηματικής δραστηριότητας, αφού ο κάθε συνιδιοκτήτης εκμεταλλεύεται αυτοτελώς και για λογαριασμό του _κατά βάρδια_ το κοινό πράγμα, αποκερδαίνοντας αυτός και μόνον τους καρπούς της εκμετάλλευσης αυτής.

Ομως, παρά το γεγονός ότι, κατ_ αρχήν, η παραπάνω μορφή συνιδιοκτησίας δεν εμπίπτει στην έννοια της κοινωνίας κατά την προδιαληφθείσα έννοια, δεν αποκλείεται στην πράξη να εμφανισθούν περιπτώσεις συνεκμετάλλευσης του συνιδιόκτητου αυτοκινήτου υπό την μορφή της κοινής επαγγελματικής δραστηριότητας και συνεπώς σε κάθε περίπτωση πρέπει να διερευνάται το στοιχείο αυτό, προκειμένου να υπαχθεί ή μη η εν λόγω κοινωνία στον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων.

T` ανωτέρω βεβαίως ισχύουν αναλόγως και στην περίπτωση που εξέρχεται ή εισέρχεται ένα ή περισσότερα πρόσωπα στην συνιδιοκτησία, καθώς και στην περίπτωση που όλοι οι συνιδιοκτήτες μεταβιβάζουν σε περισσότερα του ενός πρόσωπα τις μερίδες τους.

Πάντως θα πρέπει να επισημανθεί ότι σε περίπτωση που η κατά τα άνω συνιδιοκτησία αποτελεί _κοινωνία_ κατά την έννοια του άρθρου 17 του N. 1676/86, οι παραπάνω μεταβολές (είσοδος νέου προσώπου στην _κοινωνία_, μεταβίβαση μεριδίων σε ένα ή περισσότερα πρόσωπα κ.λπ.) εμπίπτουν στην έννοια των φορολογουμένων πράξεων του άρθρου 18 του N. 1676/86 (περ. γ` και δ`) μόνο αν με αυτές επέρχεται αύξηση του ήδη συγκεντρωμένου κεφαλαίου της κοινωνίας και συγχρόνως διαφοροποίηση των δικαιωμάτων και μεριδίων των κοινωνών.

IV. Ενόψει συνεπώς των προεκτεθέντων το N.Σ.K. (Δ` Τμήμα) έχει την γνώμη ότι οι συνιδιοκτησίες E.Δ.X. αυτοκινήτων (TAXI) εμπίπτουν στην έννοια της κοινωνίας και υπάγονται στον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίων του άρθρου 17 του N. 1676/86 μόνον και εφ_ όσον οι συνιδιοκτήτες εκμεταλλεύονται από κοινού τα αυτοκίνητα αυτά υπό την έννοια της κοινής επαγγελματικής ή επιχειρηματικής δραστηριότητας.