Για την έκπτωση δαπανών για τη συντήρηση, επισκευή κ.λπ. αυτοκινήτων, θα πρέπει το αυτοκίνητο για το οποίο μιλάμε να είναι ιδιόκτητο, μισθωμένο ή χρονομισθωμένο - να αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι το αυτοκίνητο χρησιμοποιήθηκε όντως για τις ανάγκες της επιχείρησης. Δεν είναι απαραίτητο επομένως να βρίσκεται στην κυριότητα της επιχείρησης το αυτοκίνητο, θα πρέπει, όμως, στην περίπτωση που αναφέρετε, να έχει π.χ. εκμισθωθεί στην εταιρεία από τον εταίρο.

κ. Σταματόπουλε δεν μπόρεσα να βρώ από πού προκύπτει η υποχρέωση να είναι ιδιόκτητο το αυτοκίνητο καθόσον η νέα διατύπωση της συγκεκριμένης παραγράφου δεν περιλαμβάνει τη συγκεκριμένη διατύπωση ενώ πριν την τροποποίηση με τον 3842/10 υπήρχε.

Η μόνη προϋπόθεση που θέτει πλέον ο νόμος είναι να  χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της επιχείρησης, και δεν αναφέρεται πουθενά ότι πρέπει να ανήκουν στην κυριότητα της επιχείρησης ή να τα έχει μισθωμένα από οποιονδήποτε τρίτο. Με βάση τα ανωτέρω αναφερόμενα, οι δαπάνες (εκτός των αποσβέσεων φυσικά) των επιβατικών αυτοκίνητων  Ι.Χ. που χρησιμοποιεί η Ο.Ε. ή Ε.Ε.  και ανήκουν στην κυριότητα των εταίρων αναγνωρίζονται προς έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα  των από την ισχύ του ν.3842/10 (Απρίλιος 2010) και μετά.
Όσο αφορά την έκδοση των παραστατικών δαπανών, υπάρχει θέμα έκδοσης του παραστατικού στο όνομα της εταιρείας, εφόσον το αυτοκίνητο είναι κυριότητας τρίτου (του εταίρου) εάν η δαπάνη αφορά την εταιρεία?
Τα καύσιμα (βενζίνη μέχρι 300 ευρώ) μπορούν να αγοράζονται πλέον με απόδειξη λιανικής πώλησης όπου δεν αναφέρεται όνομα - επωνυμία αλλά μόνο αριθμός αυτοκινήτου.
Πάνω και πέρα από όλα αυτά όμως είναι το πραγματικό γεγονός ότι το αυτοκίνητο του εταίρου πρέπει να χρησιμοποιείται για τις ανάγκες της εταιρείας και η δαπάνη να είναι παραγωγική, κάτι που πρέπει να μπορεί να αποδειχθεί.
 Η παράληψη από τον Νόμο της φράσης «που έχουν στην κυριότητά τους οι επιχειρήσεις ή που έχουν μισθωμένα από τρίτους» πιστεύω δεν είναι αστοχία.
 Ο Νόμος κατισχύει οποιασδήποτε εγκυκλίου.
 Εάν κατά την άποψη σας πρέπει να εκμισθωθεί, πώς γίνεται μίσθωση επιβατικού  Ι.Χ. αυτοκινήτου κυριότητας εταίρου στην εταιρεία του?
Μου φαίνεται ότι γίναμε τυπολάτρες και χάσαμε την ουσία.

Η συγκεκριμένη φράση της διάταξης αυτής ("εφόσον τα αυτοκίνητα αυτά χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της επιχείρησης") δεν έχει τροποποιηθεί από την έναρξη ισχύος του Κ.Φ.Ε. (ν. 2238/1994). Δείτε σχετικά τις προϊσχύουσες διατάξεις στο άρθρο 31 στο βιβλίο "Φορολογία Εισοδήματος Φυσικών και Νομικών Προσώπων - Πρακτικό Βοήθημα" των Δημ. Σταματόπουλου - Αντ. Καραβοκύρη.
Επιπλέον σημειώνουμε ότι η διάταξη αναφέρεται σε επαγγελματικά αυτοκίνητα οχήματα, όπως ρητά αναφέρεται στην έναρξη της (περ. β').
Τέλος, υπάρχει και συγκεκριμένο σχετικό έγγραφο του ΥΠ.ΟΙΚ. Δείτε σχετικά το θέμα 469 με τίτλο "Δαπάνες συντήρησης Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων ιδιοκτησίας μετόχων ΑΕ τα οποία χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της" στο βιβλίο "Δαπάνες επιχειρήσεων Ανάλυση - Ερμηνεία" των Δημ. Σταματόπουλου - Αντ. Καραβοκύρη.

Κύριε Γ. Σταματόπουλε,
Εξακολουθώ να πιστευω ότι το θέμα είναι τουλάχιστον ασαφές.
Μετά την τροποποίηση που έγινε με τον Ν.3842/10 οι διατάξεις της περ. β΄ της παρ. 1 του άρθρου 31 του Κ.Φ.Ε. που προβλέπουν την έκπτωση από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων των δαπανών επισκευής, συντήρησης, κυκλοφορίας κ.λπ των Ε.Ι.Χ. αυτοκινήτων έχει ως εξής:
β) Των δαπανών για τη συντήρηση και επισκευή των επαγγελματικών γενικά εγκαταστάσεων, μηχανημάτων και αυτοκινήτων οχημάτων.
Ειδικά για επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης με κυλινδρισμό μέχρι 1.600 (χίλια εξακόσια) κυβικά εκατοστά, εκπίπτουν οι δαπάνες συντήρησης, επισκευής, κυκλοφορίας και αποσβέσεων και τα μισθώματα που καταβάλλονται σε εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης ή οποιονδήποτε τρίτο, σε ποσοστό 70% (εβδομήντα τοις εκατό) του ύψους αυτών, εφόσον τα αυτοκίνητα αυτά χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της επιχείρησης. Για αυτοκίνητα μεγαλύτερου κυβισμού εκπίπτει, με τις ίδιες προϋποθέσεις, ποσοστό τριάντα πέντε τοις εκατό (35%) των πιο πάνω δαπανών.
Ο περιορισμός αυτός δεν εφαρμόζεται στις επιχειρήσεις που ασχολούνται με την εκμίσθωση επιβατικών αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης, καθώς και στις επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητα τους αποκλειστικά για την εκπαίδευση υποψήφιων οδηγών. 
Η μόνη προϋπόθεση που θέτει πλέον ο νόμος είναι να  χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της επιχείρησης, και δεν αναφέρεται πουθενά ότι πρέπει να ανήκουν στην κυριότητα της επιχείρησης ή να τα έχει μισθωμένα από οποιονδήποτε τρίτο.
Τίθενται βέβαι και άλλα θέματα που περιπλέκουν την υπόθεση. Εάν όμως κατά την άποψη σας μία λύση είναι να εκμισθωθούν, πώς γίνεται η μίσθωση επιβατικού  Ι.Χ. αυτοκινήτου κυριότητας εταίρου στην εταιρεία που συμμετέχει? Με απλό ιδιωτικό συμφωνητικό? Κατατίθεται στη Δ.Ο.Υ.?

Πώς γίνεται μίσθωση επιβατικού  Ι.Χ. αυτοκινήτου κυριότητας εταίρου σε εταιρεία ΟΕ, ΕΕ στην οποία συμμετέχει;
Με απλό ιδιωτικό συμφωνητικό;
Κατατίθεται το συμφωνητικό στην Δ.Ο.Υ;

Κύριε Ολυσσαίου,
Από το άρθρο 8 του ν. 1882/1990, ορίζεται ότι "Συμφωνητικά που καταρτίζονται μεταξύ επιτηδευματιών ή τρίτων για οποιανδήποτε  συναλλαγή  θεωρούνται  μέσα  σε δέκα (10) ημέρες από της ημερομηνίας καταρτίσεως και υπογραφής από την  αρμόδια  Δ.Ο.Υ.,  άλλως είναι ανίσχυρα και δεν έχουν κανένα έννομο αποτέλεσμα."
Μεταγενέστερα και όπως ισχύει σήμερα, σύμφωνα με την παρ. 2 της 1065606/7222/ΔΕ-Β/18.7.2000 απόφασης του Υπ. Οικ., μεταβλήθηκε ο τρόπος υποβολής συμφωνητικών ως ακολούθως:
"α) Τα συμφωνητικά που καταρτίζονται μεταξύ επιτηδευματιών ή τρίτων καταχωρούνται σε κατάσταση, η οποία υποβάλλεται από κάθε υπόχρεο επιτηδευματία για θεώρηση στην αρμόδια ΔΟΥ μέχρι την εικοστή (20ή) ημέρατων μηνών Ιανουαρίου, Απριλίου, Ιουλίου, Οκτωβρίου εκάστου έτους, στην οποία (κατάσταση) συμπεριλαμβάνονται τα συμφωνητικά που καταρτίστηκαν το αμέσως προηγούμενο ημερολογιακό τρίμηνο.
β) Στην παραπάνω κατάσταση αναγράφονται τα στοιχεία κάθε συμφωνητικού (αριθμός και ημερομηνία, ονοματεπώνυμο, επάγγελμα, διεύθυνση, ΑΦΜ κάθε συμβαλλόμενου στο συμφωνητικό, αντικείμενο συμφωνητικού, ποσό, διάρκεια συμφωνητικού, λοιπές παρατηρήσεις).
γ) Η κατάσταση με τα αναγραφόμενα στοιχεία που αναφέρονται στις περ. α' και β', υποβάλλεται μόνο από κάθε συμβαλλόμενο επιτηδευματία στην αρμόδια για τη φορολογία εισοδήματός του ΔΟΥ προς θεώρηση."