Καλημέρα,

Αν πράγματι η κατοικία στο όνομα του γιου σας, αποτελεί τεκμήριο για τον ίδιο (δεν συμβαίνει πάντα αυτό) και αν δεν υπάρχουν άλλα τεκμήρια (ΙΧ, τοκοχρεωλυτικών δόσεων κλπ), τότε αν το άθροισμα των τεκμηρίων κατοικίας και προσωπικού δεν υπερβαίνει τα 9.545 ευρώ, θα φορολογηθεί με την κλίμακα των μισθωτών με μηδενικό αποτέλεσμα. Δηλαδή αν τεκμήριο της κατοικίας δεν υπερβαίνει τα 6.545 ευρώ (=9.545-3.000) δεν θα έχετε κάποια φορολογική επιβάρυνση. Βέβαια, θα πρέπει να συγκεντρωθούν και αποδείξεις σε ποσοστό 25% επί του συνολικού ποσού των δύο τεκμηρίων. Κατά συνέπεια αν έτσι έχουν τα πράγματα, δεν θα πρέπει να σας προβληματίζει η μείωση των τεκμηρίων.

Σχετικά με τους τόκους των καταθέσεων:
Αποτελούν εισόδημα (φορολογημένο ήδη με ειδικό τρόπο) για τον δικαιούχο και υποχρεωτικά καταχωρούνται στη δήλωση. Επομένως και για κάθε συνδικαιούχο υφίσταται αυτή η υποχρέωση. Αυτό σημαίνει βέβαια, ότι το κεφάλαιο που αντιστοιχεί στους τόκους αυτούς θα έχει κάποια λογική βάση ύπαρξης - κάποια «τάξη μεγέθους» από δηλωθέντα πραγματικά εισοδήματα φορολογηθέντα ή απαλλασσόμενα προηγουμένων ετών. Διαφορετικά, αποκαλύπτεται ότι δηλώνονται κατά βούληση, προκειμένου να μειώσουν τεκμήρια. Η ευθύνη δήλωσης των τόκων στην τελευταία αυτή περίπτωση, ανήκει αποκλειστικά στον φορολογούμενο ο οποίος έχει και το βάρος της απόδειξης για το βάσιμο των ισχυρισμών του.

Η άποψή μου επομένως στο ερώτημά σας - σύμφωνα με τα παραπάνω - είναι, ότι αν δεν υφίσταται ανάγκη μείωσης των τεκμηρίων να αποφύγετε την «εικονική» δήλωση των τόκων που αναλογούν στο γιο σας. Αν υπάρχει αναγκαιότητα μείωσης προκειμένου να έχετε μηδενικό φόρο, επιλέξτε μεταξύ των δύο: ή μικρό ύψος φόρου για τα δεδομένα που δίνετε (λόγω κλίμακας μισθωτών) που σημαίνει δεν δηλώνετε τόκους ή δηλώνετε τους τόκους και «το βλέπετε» αν κάποια στιγμή κληθείτε για έλεγχο.

Είναι όλα πολύ κατανοητά. Σας ευχαριστώ πολύ