Ο χαρακτηρισμός και η διαγραφή ορισμένων πελατών ως επισφαλών είναι θέμα που κρίνεται από την επιχείρηση, με βάση τα στοιχεία και έγγραφα που έχει στη διάθεσή της και δεν ερευνάται κατά το διενεργούμενο έλεγχο στην επιχείρηση εκ μέρους της Φορολογούσας Αρχής, αν πράγματι οι διαγραφέντες πελάτες είναι επισφαλείς ή όχι.
    Στην περίπτωση όμως που κάποις πελάτης κρίθηκε από την επιχείρηση ως επισφαλής και προέβη στη διαγραφή αυτού και στη συνέχεια, το ποσό της απαίτησής του εισπραχθεί, η επιχείρηση έχει υποχρέωση να μεταφέρει το ποσό που εισέπραξε στα αποτελέσματα χρήσης.
   Περισσότερα μπορείτε να δείτε στο άρθρο 31 θέμα 450 του βιβλίου "Φορολογία εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων" των Δημ.Σταματόπουλου-Αντ.Καραβοκύρη, έκτη έκδοση 2009.
   Περαιτέρω ο χαρακτηρισμός από επιχείρηση μιας απαίτησης, που προέρχεται από την πώληση αγαθών με πίστωση , ως επισφαλούς, και η απόσβεση αυτής με οριστική εγγραφή, δε δημιουργεί υπέρ της επιχείρησης δικαίωμα μείωσης της φορολογητέας αξίας, καθόσον η διαγραφή μιας απαίτησης ως επισφαλούς δεν αποτελεί ακύρωση μερική ή ολική της πώλησης(Υπ.Οικ.Εγγ.14068/1958).Εξαίρεση  εισάγει το άρθρο 19 § 5α του ν.2859/2000 όπου ορίζεται ότι: " η φορολογητέα αξία μειώνεται σε περίπτωση μερικής ή ολικής μη πληρωμής του τιμήματος, εφόσον μετά την πραγματοποίηση των φορολογητέων πράξεων διαπιστώνεται ότι η απαίτηση κατέστη οριστικά αεπίδεκτη είσπραξης, λόγω θέσεως επιχείρησης σε ειδική εκκαθάριση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 46 και 46α του ν.1892/1990.