Σχολιασμός απόφασης ΔΕΔ 2525/2024 περί υποτροπής παράβασης μη διαβίβασης εσόδων λιανικής από το ΦΗΜ

Σχόλιο: Γεώργιος Λ. Κωνσταντόπουλος, Δικηγόρος, LL.M. Φορολογικού Δικαίου, www.konstantopoulos-law.gr

ΔΕΔ 2525/2024 - Πράξη επιβολής προστίμου άρθρου 54Η του ΚΦΔ περί μη διαβίβασης στοιχείων εσόδων λιανικής από το Φορολογικό Ηλεκτρονικό Μηχανισμό (ΦΗΜ) – Δεκτός ο ισχυρισμός περί απόρριψης της φερόμενης παράβασης της υποτροπής – Δεκτή εν μέρει η ενδικοφανής προσφυγή.

Με την υπ’ αρ. 2525/2024 απόφαση της η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) έκανε εν μέρει δεκτή την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας ομόρρυθμης εταιρείας, στην οποία είχε επιβληθεί πρόστιμο του άρθρου 54Η του Ν. 4987/2022 περί μη διαβίβασης στοιχείων εσόδων λιανικής από το Φορολογικό Ηλεκτρονικό Μηχανισμό (Φ.Η.Μ.), ίσο με το διπλάσιο του ύψους του αρχικώς προβλεπόμενου της παρ. 1 του ιδίου άρθρου προστίμου, λόγω υποτροπής.

Δεκτού γενομένου του σχετικού λόγου της ενδικοφανούς προσφυγής μας η Δ.Ε.Δ έκρινε ότι κρίσιμο στοιχείο για την συντέλεση της υποτροπής είναι η ημερομηνία της εκ νέου διάπραξης (τέλεσης) της ίδιας παράβασης να ανάγεται σε ημερομηνία ή περίοδο μεταγενέστερη του χρόνου έκδοσης της αρχικής πράξης και όχι πέραν της πενταετίας από την ημερομηνία έκδοσης αυτής.

Άλλωστε, όπως αναφέρεται διεξοδικά στην μείζονα σκέψη της υπό κρίση απόφασης « … η υποτροπή, η οποία αφορά τις πράξεις που εκδίδονται σύμφωνα με τους όρους και τις προϋποθέσεις που θεσπίζει το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 58Α του ν.4174/2013, κατά τη γραμματική διατύπωση της διάταξης, καθώς οι φορολογικές διατάξεις επιβολής κυρώσεων είναι στενά ερμηνευτέες, αφορά στην διάπραξη (τέλεση) της ίδιας παράβασης εντός πενταετίας από την έκδοση της αρχικής πράξης που να διαπιστώνεται στο πλαίσιο μεταγενέστερου ελέγχου. Η έννοια της υποτροπής προϋποθέτει ότι ο φορολογούμενος έλαβε γνώση της παραβατικής συμπεριφοράς του με την έκδοση της αρχικής πράξης επιβολής προστίμου και ακολούθως, έχει την υποχρέωση φορολογικής συμμόρφωσης καθ' υπόδειξη της ελεγκτικής αρχής, ώστε να γνωρίζει εκ των προτέρων την παράβαση της φορολογικής νομοθεσίας και τον τρόπο προσδιορισμού του προστίμου. Για να είναι δυνατή δε η εκ των προτέρων πρόβλεψη της επιβαλλόμενης κύρωσης σε περίπτωση τέλεσης της ίδιας παράβασης, πράγμα που συμβάλλει στην δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης των διοικουμένων προς την Διοίκηση, η αφετηρία της προθεσμίας για την εκ νέου διάπραξη (χρόνος εκ νέου τέλεσης της ίδιας παράβασης) προσδιορίζεται στο νόμο, με αναφορά σε συγκεκριμένο χρονικό σημείο, ήτοι από την ημερομηνία έκδοσης της αρχικής πράξης και δεν εξαρτάται από ενέργειες της φορολογικής αρχής που πιθανόν επηρεάζουν τη σειρά έκδοσης των σχετικών πράξεων, αφού τόσο ο χρόνος διαπίστωσης όσο και η κρίση περί μεταγενέστερου ελέγχου μπορούν κατά περίπτωση να έχουν διαφορετική σειρά χρονικής αποτύπωσης (ελεγχόμενη περίοδος, ημερομηνίες έκδοσης εντολής, πρόσβασης στα βιβλία και στοιχεία, έναρξης ελέγχου, έκδοσης σημειώματος διαπιστώσεων, κοινοποίησης σημειώματος διαπιστώσεων, θεώρησης έκθεσης ελέγχου, έκδοσης πράξης και κοινοποίησης αυτής). Κατ' αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται ο αποτρεπτικός και κατασταλτικός σκοπός της κύρωσης, καθώς και η διαφάνεια της δράσης των φορολογικών οργάνων».

Εν προκειμένω, λοιπόν, σύμφωνα με τα πραγματικά περιστατικά δεν είχε κοινοποιηθεί στην προσφεύγουσα προγενεστέρως της προσβαλλόμενης άλλη πράξη επιβολής προστίμου που να αφορά στην ίδια παράβαση. Κατά συνέπεια, έγινε δεκτός ο ανωτέρω ισχυρισμός μας, με τον οποίο έγινε εν μέρει δεκτή η ενδικοφανής προσφυγή και ακύρωσε τον διπλασιασμό του προστίμου, λόγω μη συνδρομής των προϋποθέσεων που τάσσει ο νόμος για υπότροπη φορολογική συμπεριφορά του υποχρέου.

Παραθέτουμε ακολούθως το πλήρες κείμενο της ΔΕΔ 2525/2024