ΕΛΘ

Ανακοίνωση

Για τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Το ΠΑΜΕ, τα συνδικάτα που συσπειρώνονται σε αυτό, τιμούν την κορύφωση της αντιδικτατορικής δράσης, τα 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Οι αγωνιστικές παρακαταθήκες του λαού και της νεολαίας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην απριλιανή δικτατορία με τη στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αλλά και η αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και στα βασανιστήρια, στρώνουν το έδαφος της σημερινής δράσης, του σύγχρονου ηρωισμού, του διεκδικητικού αγώνα. 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η πλούσια αντιδικτατορική πάλη ανέδειξε τη μεγάλη δύναμη που έχει ο λαός, ότι μπορεί να υποσκελίσει οποιονδήποτε αντίπαλο! Με τη δράση του, με το θάρρος και τις θυσίες του, μπορεί να παρεμβαίνει στις εξελίξεις, να έχει τον τελευταίο λόγο, να κινεί ουρανό και Γή.

Ο ξεσηκωμός εκείνων των ημερών καθώς και τα οράματα, οι στόχοι και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα για ριζικές ανατροπές, αποκτούν σήμερα ιδιαίτερη επικαιρότητα, αποτελούν πολύτιμα διδάγματα για κάθε νέο, για κάθε εργαζόμενο, μπροστά στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός μας και οι λαοί όλου του κόσμου, ώστε να ξεπερνούν κάθε εμπόδιο και δυσκολία αγωνιστικά, με αισιοδοξία και πίστη στο δίκιο τους και όχι με ηττοπάθεια και μοιρολατρία.

Το ΠΑΜΕ στέκεται στο πλευρό του ηρωικού λαού της Παλαιστίνης που ματώνει ξανά αυτές τις μέρες. Στηρίζει το δικαίωμα του να υπερασπίζεται τη χώρα του κατά της ξένης κατοχής με όλα τα αναγκαία μέσα. Καμία πραγματική οργάνωση της εργατικής τάξης δεν μπορεί να παραμείνει αδρανής μάρτυρας των σφαγών του Ισραήλ στην Παλαιστίνη!

Δεν είναι τρομοκράτες οι λαοί που αγωνίζονται για τη ζωή τους! Στον ιμπεριαλισμό δε χωράει καμία υποταγή! Η υποστήριξη της ειρήνης και του αγώνα για ελευθερία ενός καταπιεσμένου λαού δεν είναι τρομοκρατία. Τρομοκράτες είναι οι δολοφόνοι των λαών, οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ που στηρίζουν το Ισραήλ! Ταγμένοι στη σωστή πλευρά της ιστορίας, εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας σε όλο τον παλαιστινιακό λαό, που διεκδικεί νόμιμα και δίκαια το δικαίωμα να έχει τη δική του πατρίδα, το δικό του κράτος, ανεξάρτητο, κυρίαρχο, δίπλα στο Ισραήλ, στα όρια του 1967 και με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ

Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα μόνο πόνο, δυστυχία και εξαθλίωση φέρνει. Την ώρα που αιματοκυλιέται ο πλανήτης και επαναχαράσσονται σύνορα, που δημιουργούνται νέα κύματα φτώχειας και προσφυγιάς, το εργατικό-λαϊκό εισόδημα θερίζεται από την ακρίβεια, ο λαός μας βρίσκεται ανυπεράσπιστος σε κάθε φυσική καταστροφή, η ζωή του συμπιέζεται στις μηχανές των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, τα νοσοκομεία είναι στα όρια της κατάρρευσης με κλινικές να βάζουν λουκέτο, χειρουργεία να αναστέλλονται, θεραπείες να αναβάλλονται. Η ανάκαμψη του συστήματος βασίζεται σε ακόμα μεγαλύτερη ανέχεια του λαού, σε εκτεταμένη επίθεση σε όποιο εργατικό δικαίωμα έχει απομείνει.

Είναι τεράστιες οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ και των κομμάτων ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ακροδεξιών που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, μαζί έχουν ψηφίσει τους νόμους που μειώνουν μισθούς, που αυξάνουν το χρόνο εργασίας, που μας θέλουν στην δουλειά ως τα βαθιά γεράματα, που θυσιάζουν τα δικαιώματα μας για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. 

Το σύνθημα «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» που ακουγόταν στα χρόνια της μαύρης 7ετίας δεν ξεθώριασε ποτέ! Δε μας αξίζει η φτώχεια και η εξαθλίωση. Τώρα χρειάζεται οργάνωση του αγώνα για την αύξηση του εισοδήματος, ενάντια στη φοροληστεία και την ακρίβεια που λεηλατεί το εισόδημα. 

Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά. Χωρίς αυταπάτες για καλύτερη διαχείριση του άδικου-εκμεταλλευτικού συστήματος, ο δρόμος της σύγκρουσης με όσους μας θέλουν στη γωνία με σκυμμένο το κεφάλι είναι η μοναδική επιλογή. 

Δεν είναι ανίκητοι! Η δύναμη και ο νικηφόρος δρόμος βρίσκονται στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την ισχυροποίηση των άλλων κινημάτων, στην κοινωνική συμμαχία των εργατών, των αυτοαπασχολουμένων, των αγροτών.  

Τα οράματα και η πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ο πιο ασφαλής δρόμος για να μπορέσουμε να οργανώσουμε τους σημερινούς αγώνες, να δυναμώσουν οι φλόγες σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε λαϊκή διεκδίκηση, όπου συγκρούεται το δίκιο των εργατών με την καπιταλιστική βαρβαρότητα. 

Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας και σε αυτή τη ρότα συνεχίζουμε τους αγώνες τους. Αυτή είναι η καλύτερη τιμή στα 50 χρόνια από τον ηρωικό αγώνα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου.