ΣτΕ Β΄ 7μ. 2258-2266/2022

Πρόεδρος: Μ. Πικραμένος, Αντιπρόεδρος ΣτΕ

Εισηγητές: Μ. Σκανδάλη, Πάρεδρος

Χ. Νέγρης, Πάρεδρος

Α. Φοβάκης, Πάρεδρος

Το άρθρο 68 παρ. 1 του ν. 4150/2013 δεν είναι συμβατό προς το πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο, καθ’ ο μέρος απαλλάσσει από τον φόρο μεταβίβασης ακινήτων (Φ.Μ.Α.) μόνον τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα και όχι και εκείνα που έχουν την έδρα τους εντός της Ε.Ε. επί μεταβιβάσεων που διενεργούνται στο πλαίσιο εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος άλλου κράτους μέλους.

Με τις 2258-2266/2022 αποφάσεις της επταμελούς σύνθεσης του Β΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι: α) η κατ’ άρθρο 68 παρ. 1 του ν. 4150/2013 απαλλαγή από φόρους και τέλη των μεταβιβάσεων ακινήτων υποκαταστήματος αλλοδαπού πιστωτικού ιδρύματος στην Ελλάδα σε ελληνικό πιστωτικό ίδρυμα, στο πλαίσιο εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος κράτους μέλους της Ε.Ε., περιλαμβάνει και τον Φ.Μ.Α, και β) η εν λόγω φοροαπαλλαγή, θεσπισθείσα μόνο υπέρ των ημεδαπών πιστωτικών ιδρυμάτων, κατ’ αποκλεισμό των αλλοδαπών, συνιστά διαφορετική φορολογική μεταχείριση των εγκατεστημένων στην Ελλάδα υποκαταστημάτων τραπεζικών ιδρυμάτων που εδρεύουν εντός της Ε.Ε., με μόνο κριτήριο διαφοροποίησης την έδρα του πιστωτικού ιδρύματος προς το οποίο γίνεται η μεταβίβαση. Η διαφοροποίηση αυτή δεν μπορεί να βρει επαρκές δικαιολογητικό έρεισμα στον σκοπό της εθνικής ρύθμισης, ο οποίος συνίσταται στην ταχεία ολοκλήρωση της διαδικασίας αναγκαστικής μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων λειτουργούντων στην Ελλάδα υποκαταστημάτων αλλοδαπών πιστωτικών ιδρυμάτων στο πλαίσιο της κοινής αντιμετώπισης των προβλημάτων που ανακύπτουν στα χρηματοπιστωτικά συστήματα των κρατών μελών. Λαμβανομένου, εξάλλου, υπόψη ότι κατά την ειδική διαδικασία εξυγίανσης του ν. 4150/2013 τα δραστηριοποιούμενα στην Ελλάδα αλλοδαπά πιστωτικά ιδρύματα βρίσκονται σε απολύτως συγκρίσιμη κατάσταση με τα ημεδαπά τραπεζικά ιδρύματα, οι διατάξεις του άρθρου 68 παρ. 1 του ν. 4150/2013, καθ’ ο μέρος καθιερώνουν φορολογική απαλλαγή μόνον υπέρ των τελευταίων, δεν είναι συμβατές με το πρωτογενές ενωσιακό δίκαιο, διότι αποτελούν απαγορευμένη διάκριση λόγω ιθαγένειας και εισάγουν ανεπίτρεπτο περιορισμό τόσο της ελευθερίας εγκατάστασης όσο και της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων (άρθρα 18, 49 και 63 της Σ.Λ.Ε.Ε.).