« Το τοπίο αλλάζει, μπορεί να αλλάξει, αλλά χρειάζεται να διαχειριστούμε με σύνεση, επαγγελματισμό, προσοχή, συναίνεση, υπευθυνότητα αυτήν τη μεταβατική περίοδο, η οποία θα διαρκέσει περίπου έως τις αρχές Οκτωβρίου. Αυτό το «βρέφος» τώρα της λύσης για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους είναι τοποθετημένο σε μια θερμοκοιτίδα και πρέπει να το προσέξουμε, να ισχυροποιηθεί, προκειμένου να μας βοηθήσει να κάνουμε αυτό το νέο ξεκίνημα.» Την επισήμανση αυτή έκανε χθες  στη Βουλή ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλος, κατά την συζήτηση  του πολυνομοσχεδίου, τονίζοντας ότι, «το νομοσχέδιο που συζητείται είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί η Ελληνική Δημοκρατία προκειμένου να αντιμετωπίσει το τεράστιο πρόβλημα που έχει προκαλέσει η μακρά δημοσιονομική κρίση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά πανευρωπαϊκά και διεθνώς.

Πρέπει η Βουλή των Ελλήνων και οι Έλληνες πολίτες να έχουν πλήρη συνείδηση της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε. Στις 21 Ιουλίου, στις Βρυξέλες, με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης και με τη σύμπραξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, διαμορφώθηκε ένα νέο παράθυρο ευκαιρίας. Έχουμε μία νέα στιγμή, ένα momentum. Πρέπει να το αξιοποιήσουμε κατά τον καλύτερο τρόπο.

Πρέπει αυτός ο περιβόητος πάτος να μπει στο βαρέλι πάνω στο οποίο θα στηριχθεί η ανασυγκρότηση της χώρας, μέσα στο οποίο θα τοποθετούνται με προσοχή και με ευλάβεια οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών.

Στην πραγματικότητα, έχει ανοίξει μια πολύ κρίσιμη και ενδιαφέρουσα μεταβατική περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας πρέπει να εφαρμόσουμε την απόφαση αυτή σε συνεργασία με τους θεσμικούς μας εταίρους και σε συνεργασία με το διεθνή ιδιωτικό τομέα -τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες και ασφαλιστικά ταμεία- προκειμένου να καταστήσουμε το ελληνικό δημόσιο χρέος μακροπρόθεσμα βιώσιμο και να ανακουφίσουμε τη χώρα και το λαό.

Η ανακούφιση προέρχεται από το γεγονός ότι έχουμε πια μια πολύ καλύτερη μέση διάρκεια του χρέους, σχεδόν διπλάσια, κοντά στα 14 χρόνια, όταν τις καλές στιγμές πριν το 2008 η μέση διάρκεια ήταν 8 χρόνια. Έχουμε καλύτερα επιτόκια, πολύ καλύτερα από το δημόσιο τομέα και ελεγχόμενα από τον ιδιωτικό τομέα, ώστε το μέσο επιτόκιο και άρα το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους να βελτιώνεται και οι δανειακές μας ανάγκες για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια για την εφαρμογή του προγράμματος ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας μειώνονται αισθητά. Ανέφερα στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων ότι είναι, περίπου, 80 δισεκατομμύρια ευρώ οι δανειακές ανάγκες για τα επόμενα χρόνια, όταν ήταν 65 δισεκατομμύρια οι ανάγκες ενός έτους.

Άρα, το τοπίο αλλάζει, μπορεί να αλλάξει, αλλά χρειάζεται να διαχειριστούμε με σύνεση, επαγγελματισμό, προσοχή, συναίνεση, υπευθυνότητα αυτήν τη μεταβατική περίοδο, η οποία θα διαρκέσει περίπου έως τις αρχές Οκτωβρίου.

Αυτό το «βρέφος» τώρα της λύσης για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους είναι τοποθετημένο σε μια θερμοκοιτίδα και πρέπει να το προσέξουμε, να ισχυροποιηθεί, προκειμένου να μας βοηθήσει να κάνουμε αυτό το νέο ξεκίνημα.

Η διεθνής κατάσταση, όμως, είναι πάντα πολύπλοκη. Το κόστος δανεισμού χωρών, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, εξακολουθεί να ανεβαίνει. Με 6,12% δανείζεται η Ιταλία στα δεκαετή ομολογά της, με 6,32% η Ισπανία. Μας δανείζουν με χαμηλότερο επιτόκιο στο πλαίσιο του αρχικού διακρατικού δανείου του Μαΐου του 2010.

Βλέπετε τι συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πόση δυστοκία διαμορφώθηκε μια συμφωνία στην εσωτερική πολιτική ζωή των Ηνωμένων Πολιτειών για τη δημοσιονομική διαχείριση, για το ύψος του χρέους, για τις δανειακές ανάγκες. Βλέπετε ότι οι «φίλοι» μας των οίκων αξιολόγησης δεν ασχολούνται μόνο μαζί μας ή κυρίως μαζί μας, αλλά με όλες τις χώρες -και με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτό δεν δικαιολογείται από τα μακροοικονομικά μεγέθη της Ευρωζώνης, ούτε από το ρυθμό ανάπτυξης, ούτε από το μέσο δημόσιο χρέος, ούτε από το μέσο δημοσιονομικό έλλειμμα, ούτε από τον όγκο των οικονομιών, ούτε από την ανταγωνιστικότητα της Ευρωζώνης ως ενιαίας οικονομικής οντότητας.

Άρα, βρισκόμαστε μέσα σε μια διεθνή περιδίνηση. Πρέπει να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες που δημιουργούνται πέρα από εμάς για εμάς, αλλά πρέπει να είμαστε συνεπείς στις ανειλημμένες υποχρεώσεις μας. Πρέπει να ανταποκρινόμαστε σ’ όσα έχουμε αναλάβει να εκτελέσουμε και πρέπει ο Αύγουστος και ο Σεπτέμβριος να είναι δύο μήνες υποδειγματικοί από πλευράς ταχύτητας και αποτελεσματικότητας. Αυτό επιβάλει το γενικό συμφέρον και η προοπτική του τόπου.

Ναι, μειώνονται εισοδήματα. Ναι, μειώνονται ακόμη και μεσαίες και χαμηλές συντάξεις. Ναι, αυξάνεται η ανεργία. Ναι, κλονίζονται επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν σχετικώς μικρά ανοίγματα στο τραπεζικό σύστημα. Εάν, όμως, δεν εφαρμόσουμε αυτά τα σωστικά μέτρα και δεν σταθεροποιηθεί η κατάσταση, όλα αυτά θα μας φαίνονται παραδείσια. Άρα, πρέπει να κάνουμε μία πανεθνική προσπάθεια που υπερβαίνει κυβερνήσεις, κόμματα, πρόσωπα. Υπερβαίνει και τις παραδοσιακές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές.

Υπάρχει περιθώριο να διατυπωθούν και να αναπτυχθούν οι διαφορές αυτές. Πρέπει να έχουμε σώσει τη χώρα, την πατρίδα. Η πατρίδα έχει εσωτερικές ανισότητες. Υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι. Υπάρχουν αυτοί που τα βρήκαν εύκολα και αυτοί που τα βγάζουν πέρα πάρα πολύ δύσκολα. Ναι, αυτό το ξέρουμε πάρα πολύ καλά.

Πρέπει, όμως, να διασώσουμε το κοινό εθνικό πλαίσιο. Και κάνουμε προσπάθεια συστηματική -με κορυφαία, αν θέλετε, ευκαιρία το εθνικό φορολογικό σύστημα, ο διάλογος για το οποίο άρχισε προχθές- στο πλαίσιο των ανειλημμένων υποχρεώσεων και των δημοσιονομικών και μακροοικονομικών στόχων, να αποκαταστήσουμε αδικίες, να εκλογικεύσουμε καταστάσεις, να εξομαλύνουμε προβλήματα τα οποία είχαν προκύψει λόγω της πίεσης και της ταχύτητας.

Ο διάλογος, όπως είπα στην εναρκτήρια ομιλία μου, είναι ανοικτός, απροκατάληπτος, στοχευμένος. Όλα είναι στο τραπέζι, όλα συζητούνται, αλλά όλη η νομοθεσία εφαρμόζεται ώσπου να αλλάξει. Και όποιος προτείνει ένα μέτρο, καλό θα είναι να προτείνει και το μέτρο ισοδυνάμου αποτελέσματος. Αν από κάπου κόψουμε, κάπου πρέπει να αυξήσουμε για να έχουμε το ίδιο δημοσιονομικό αποτέλεσμα και ει δυνατόν ακόμη καλύτερο.

Δείτε πόσα μέτωπα είναι ανοικτά. Πρέπει να εφαρμόσουμε τις αποφάσεις για τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό πυλώνα. Πρέπει να προχωρήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, όπως είναι για παράδειγμα η συγχώνευση ή η συρρίκνωση φορέων του Δημοσίου -ένα πιο λογικό, λιγότερο δαπανηρό, πιο αναπτυξιακό κράτος, φιλικό για τον πολίτη. Πρέπει να στηρίξουμε την ανάπτυξη, να εφαρμόσουμε το ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ, να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία που μας δόθηκε με ειδικούς κανόνες, με ειδική υπηρεσία που να ασχολείται με το αναπτυξιακό πρόβλημα της Ελλάδας. Όχι να επιτηρεί, αλλά να βοηθά την Ελλάδα και τους αναπτυξιακούς της στόχους.

Πρέπει να προχωρήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις και να φέρουμε τα χρήματα που είχαμε υποσχεθεί στο ταμείο ΜΑΣ, για τις ανάγκες ΜΑΣ ως τόπου, για το δημόσιο χρέος ΜΑΣ!

Πρέπει κι εμείς να συμβάλουμε. Έχουμε πάρει 220 δισεκατομμύρια από τους θεσμικούς μας εταίρους –δεν λέω τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα- και πρέπει κι εμείς να συμβάλουμε με ένα μικρό ποσοστό. Ούτε το 10% του ποσού αυτού δεν ζητείται από εμάς μέσω των ιδιωτικοποιήσεων.

Και, βεβαίως, έχουμε την εκτέλεση του προϋπολογισμού, τη μάχη των εσόδων, τον έλεγχο των δαπανών, την εφαρμογή του Μνημονίου.

Είναι θερμός ο Αύγουστος! Είναι θερμός ο Σεπτέμβριος! Πρέπει να αποδώσουμε αποτελέσματα. Πρέπει να δείξουμε τον καλύτερο μας εαυτό.

Εδώ παρεμβαίνει το νομοσχέδιο, γιατί πρέπει στις 22 Αυγούστου, όταν θα συναντηθούμε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, να μπορούμε να πούμε ότι τα πράγματα προχωρούν.

Αλλάζει, μετά τις τροπολογίες που επέφερα στη Διαρκή Επιτροπή, η εικόνα στην αγορά των παιγνίων, για να εξυπηρετηθούν δύο αλληλένδετοι σκοποί:

Πρώτον, να επιβεβαιωθεί και να θωρακιστεί νομικά ο μονοπωλιακός έλεγχος του κράτους στην αγορά παιγνίων, παρ’ ό,τι το κρατικό μονοπώλιο ασκείται μέσω ελεγχόμενων και αδειοδοτημένων παρόχων, αλλά πάντα στο όνομα του κράτους, με ειδική άδεια, με διαρκή έλεγχο και χάριν του γενικού συμφέροντος.

Ο μοχλός αυτής της υπόθεσης είναι ο ΟΠΑΠ. Προσθέτουμε, όμως, τώρα και διατάξεις για το διαδικτυακό στοίχημα, ώστε να είναι εμφανές ότι και εκεί υπάρχει απόλυτη και αποκλειστική δικαιοδοσία του κράτους, μέσω αδειοδοτημένων παρόχων που τελούν υπό το διαρκή έλεγχο του κράτους. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και στα κρατικά λαχεία, όπου μία κρατική δικαιοδοσία ανατίθεται λειτουργικά μόνο.

Οι κανόνες για τη διαφήμιση των παιγνίων, για την προστασία της κοινωνίας και της νεότητας, για την αποφυγή του εθισμού -γιατί αυτό εξυπηρετεί το κρατικό μονοπώλιο- θα είναι κανόνες, οι οποίοι είναι απολύτως αυστηροί. Θα τους συμπληρώσουμε και αυτούς, ώστε ο έλεγχος να είναι διαρκής και πολλαπλός από την Επιτροπή Ελέγχου Τυχερών Παιγνίων, από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, από το Υπουργείο Οικονομικών, από τη Βουλή. Γιατί πρέπει να πληρούνται οι προϋποθέσεις που έχει τάξει η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρέπει να αποσαφηνίσουμε ότι στο σημείο αυτό η Ελλάδα ακολουθεί την πρακτική της μεγάλης πλειοψηφίας των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Άρα, ενισχύεται πράγματι ο ΟΠΑΠ, ενισχύεται η μετοχική του αξία, η χρηματιστηριακή του αξία, η αγοραία του αξία. Ενισχύονται και οι ιδιώτες μέτοχοι, όχι μόνο το δημόσιο που ελέγχει το 1/3 και τη διοίκηση. Ναι, ενισχύονται και ιδιώτες μέτοχοι που επένδυσαν σε μία επιχείρηση που ανήκει στο Δημόσιο, που θέλησαν να γίνουν συνεταίροι του Δημοσίου. Όμως, το Δημόσιο δεν έχει απλώς το 34% των μετοχών, έχει και το premium του ελέγχου, έχει το ειδικό πλεονέκτημα του διορισμού της διοίκησης. Και πρέπει αυτό να το αξιοποιήσουμε, όπως και τον αποκλειστικό χαρακτήρα της άδειας, που πρέπει να τον θωρακίσουμε και νομοθετικά και συμβατικά, ώστε στην επόμενη φάση να έχουμε τα μεγαλύτερα έσοδα υπέρ του δημοσίου χρέους.

Άρα, σε μία πρώτη φάση θα αντλήσουμε έσοδα από την επέκταση της άδειας του ΟΠΑΠ και τη χορήγηση της μίας αποκλειστικής άδειας για τα 35.000 παιγνιομηχανήματα. Καθιστούμε τη διαδικασία ανάδειξης υποπαραχωρησιούχων απολύτως ανταγωνιστική και διαφανή. Άρα, εισπράττουμε από δύο άδειες πολύ σημαντικές, όπως και από την άδεια κρατικών λαχείων, και στη συνέχεια θα διαχειριστούμε το ζήτημα της ιδιοκτησιακής σχέσης του Δημοσίου με τον ΟΠΑΠ, έτσι ώστε να έχουμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος και το Δημόσιο να διατηρεί έλεγχο σε όλη την αγορά και ως αρχή διοικητική, ει δυνατόν και συμβατικά, ώστε να μην απαξιωθεί ο μονοπωλιακός και αποκλειστικός χαρακτήρας του όλου συστήματος.

Αυτό είναι προς όφελος και του Δημοσίου και της αγοράς. Η αγορά πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένη εφόσον μιλάμε για επιχειρήσεις διαφανείς, συγκροτημένες, με κεφαλαιακή επάρκεια, που παίζουν με ανοικτά χαρτιά μέσα σε ανταγωνιστικές συνθήκες, υπό τον απόλυτο έλεγχο της Βουλής και της κοινής γνώμης. Αυτό είναι το πλέγμα.

Το Δημόσιο έχει επενδύσει πολλά λεφτά στις τράπεζες. Και αυτά πρέπει να αποβούν προς όφελος του ελληνικού λαού και της εθνικής οικονομίας. Υπάρχουν κεφαλαιακές ενισχύσεις, υπάρχουν εγγυήσεις, υπάρχουν όλες οι εγγυήσεις που έχουν δοθεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το σύστημα είναι θωρακισμένο απολύτως. Το θωρακίζει το Δημόσιο, το θωρακίζει η Τράπεζα της Ελλάδος, το θωρακίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το θωρακίζει το Ευρωσύστημα.

Και βεβαίως υπάρχει το υγιές σκέλος του τραπεζικού συστήματος. Υπάρχουν οι μέτοχοι που έχουν συνείδηση της ευθύνης, υπάρχουν διοικήσεις που έχουν συνείδηση της ευθύνης.

Υπάρχουν βεβαίως και προβλήματα τα οποία τελούν υπό έλεγχο βαθύ και απεριόριστο. Έτσι, χρησιμοποιεί τα διαθέσιμά του το ελληνικό Δημόσιο, σε συνεργασία με τη διατραπεζική αγορά, για να καλύπτει τα κενά, να στηρίζει το σύστημα, διότι έχει επενδύσει πάρα πολλά στο σύστημα. Και είναι πάντα το ultimum remedium το κράτος, η Τράπεζα της Ελλάδος, βεβαίως, αλλά εν τέλει το κράτος και πρέπει να έχει αυτή τη στρατηγική θεώρηση.

Έχουν καταλάβει οι Έλληνες καταθέτες, με το ένστικτό τους και τη σοφία τους, ότι έχει αλλάξει η κατάσταση, ότι υπάρχει ασφάλεια. Τους ξανακαλώ να επιστρέψουν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Όλες οι τράπεζες, ακόμα και αυτές που φαίνονται μικρές, αδύναμες, είναι ισχυρές, σταθερές, διασφαλισμένες. Υπάρχει αντίστροφη ροή. Επιστρέφουν καταθέσεις. Και πρέπει να επιστρέψουν οι καταθέσεις, όχι από τα σπίτια και τα στρώματα, που είναι οι μικρές, αλλά από το εξωτερικό.

Όχι ως απειλή, αλλά ως πληροφορία, λέω ότι είμαστε σε συνεργασία με τις χώρες που έχουν ειδικά καθεστώτα, όπως η Ελβετία και ελέγχουμε, τώρα που έχει αρθεί το τραπεζικό απόρρητο, όλα τα εμβάσματα από ελληνικές τράπεζες προς το εξωτερικό, αρχίζοντας από τις 100.000 και πάνω. Ελέγχουμε, γιατί έχουμε τα διασταυρωμένα στοιχεία, τους τόκους από καταθέσεις εξωτερικού και την κίνηση των πιστωτικών καρτών που έχουν εκδοθεί από τράπεζες εξωτερικού και έχουν μεγάλη κίνηση. Είναι τώρα η στιγμή να στηρίξουμε τη χώρα, διακανονίζοντας τις οφειλές μας με την Εφορία, φέρνοντας πίσω τις καταθέσεις.»

Πηγή: Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης – Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας