Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων

10 Δεκεμβρίου 2021

Δελτίο Τύπου

Ομιλία του Υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων, κ. Άδωνι Γεωργιάδη σε επιχειρηματική ημερίδα του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Κεντρικής Ελλάδος χθες, Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου, στη Λάρισα, με θέμα «Πανδημία: Υγεία, Κοινωνική Ανάπτυξη και Οικονομία. Μετά την καταιγίδα, τί;»

«Πριν από λίγο η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος έβγαλε τις νέες εκτιμήσεις για την οικονομική ανάπτυξη του 2021. Αναθεωρεί λοιπόν την πρόβλεψή της στο 8,5%. Όπως αναφέρει, η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας συνεχίστηκε με ισχυρό ρυθμό το 3ο τρίμηνο. Λέω λίγο τα στοιχεία, διότι δεν είναι ακριβώς όπως το είπε ο φίλος μου ο Αχιλλέας.

Το ΑΕΠ αυξάνεται κατά 13,4% στο 3ο τρίμηνο. Η μεγαλύτερη αύξηση του ΑΕΠ για το 3ο τρίμηνο σε όλη την Ευρωζώνη. Υπήρξε βελτίωση των δύο πρώτων τριμήνων, στο 16,6% από το 16,3% και στο μείον 1,9% από το μείον 2,3% των πρώτων δύο τριμήνων.

Δηλαδή αυτή τη στιγμή τρέχουν με 9% αύξηση ετησίως. Η ιδιωτική κατανάλωση αυξήθηκε κατά 8,6%. Το λέω γιατί θεωρήθηκε ότι αυτό είναι το κύριο σημείο της ανάπτυξης.  

Οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου κατά 18,1%. Σημειώστε ότι οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου έχουν αυξηθεί κατά 18,8% από το αντίστοιχο 3ο τρίμηνο του 2019.  Δηλαδή πριν την πανδημία και από μία χρονιά που είχαμε πάει αρκετά καλά οικονομικά. Είχαμε ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης σχεδόν 2%.

Οι  κατασκευές κατοικιών, συν 69%. Οι επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό συν 20,9% και φυσικά όσον αφορά τον τουρισμό, μην το επαναλάβω, είχε πολύ μεγάλη επίδοση κατά το 3ο τρίμηνο και συνεχίζει και σε ένα βαθμό και στο 4ο τρίμηνο απ’ ότι ξέρουμε από τα πρώτα πρόδρομα στοιχεία.

Άρα, δεν είναι αλήθεια ότι η ανάπτυξη οφείλεται μόνο στην ιδιωτική κατανάλωση. Θα ήτανε και παράλογο να έχεις ανάπτυξη χωρίς αύξηση στην ιδιωτική κατανάλωση, αυτό δεν μπορεί να γίνει.  Δηλαδή δεν μπορεί να γίνουν και τα δύο, αλλά αν είχες μία ανάπτυξη μόνο από την  ιδιωτική κατανάλωση, θα μπορούσες ενδεχομένως να κάνεις ένα τέτοιο επιχείρημα.

Αντιθέτως, στην Ελλάδα έχεις μεγάλη αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής, πρωτοφανές ρεκόρ εξαγωγών, + 34,4% το μήνα Οκτώβριο. Έχει ήδη ξεκινήσει η ενεργειακή κρίση. Σε απόλυτους αριθμούς οι μεγαλύτερες εξαγωγές που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια. Ο δείκτης PMI στον υψηλότερο βαθμό που ήταν ποτέ. Ακόμα και τους μήνες που είχε ξεκινήσει η ενεργειακή κρίση.

Το λέω, διότι η ανησυχία για το μέλλον ενός επιχειρηματία και Προέδρου του Συνδέσμου είναι πολύ δόκιμη και λογική, αλλά πριν πάμε να μιλήσουμε για το μέλλον, να μιλήσουμε για το παρόν.

Το 2021 είναι μία εξαιρετικά καλή οικονομική χρονιά. Είναι εντυπωσιακά καλύτερη από τις δικές μου προβλέψεις και εγώ γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και από τις προβλέψεις όλων όσων κάνουν προβλέψεις, είτε αυτή είναι η Commission, που αναθεώρησε την εκτίμησή της για το 4,3% στο 7,1%, είτε είναι διεθνείς Οίκοι Αξιολόγησης που ο ένας μετά τον άλλον αναθεώρησαν τις προβλέψεις τους, είτε είναι το ΔΝΤ που αναθεώρησε τις προβλέψεις του, είτε είναι ο κρατικός μας προϋπολογισμός και ούτω καθ’ εξής.

Όλοι πέσαμε έξω. Πήγαμε πολύ καλύτερα του αναμενομένου. Τι θα πει αυτό; Ότι αν ήμασταν τώρα ένα χρόνο πίσω και κάναμε το ίδιο πάνελ και ήμασταν με τον κύριο Αχιλλέα Νταβέλη και έλεγε τις ίδιες αγωνίες που αυτά περίπου λέγαμε ένα χρόνο πριν.

Τι λέγαμε έναν χρόνο πριν; Θα τα θυμίσω λίγο. Λέγαμε ότι ναι, η ανεργία παραμένει χαμηλά στην Ελλάδα, αλλά μόλις σταματήσουν τα μέτρα στήριξης τότε η ανεργία θα εκτοξευθεί. Το θυμάστε φαντάζομαι. Ήταν η μεγάλη αγωνία της περασμένης χρονιάς. Τι έδειξε η πραγματικότητα; Τα μέτρα στήριξης ήρθησαν. Η ανεργία όχι μόνο δεν εκτοξεύθηκε, αλλά έπεσε κιόλας και αρκετά μάλιστα. Στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 12 ετών.

Τι άλλο φοβόμασταν; Ότι οι επιχειρήσεις είναι στον τεχνητό σωλήνα των μέτρων στήριξης και ότι μόλις αυτός ο τεχνητός σωλήνας φύγει, φύγουν δηλαδή από τη μονάδα εντατικής θεραπείας της οικονομίας – για να μιλήσω λίγο με γλώσσα Πλεύρη και αυτών των ημερών ιδιαίτερα -, όχι μόνο δεν είχαμε τα δεκάδες χιλιάδες λουκέτα στην εστίαση που προέβλεπε η ΓΣΕΒΕΕ ή το 25% των επιχειρήσεων λιανικού εμπορίου κλειστό όπως προέβλεπε η ΕΣΕΕ, αλλά είχαμε μεγαλύτερο αριθμό επιχειρήσεων που άνοιξαν και πολύ μεγαλύτερο, περίπου υπερδιπλάσιο από αυτό που έκλειναν, σύμφωνα με το Γ.Ε.Μ.Η..

Και ο τουρισμός μας και οι τουριστικές επιχειρήσεις που άκουγα διαρκώς ότι έχουν πλέον πρόβλημα πραγματικής επιβίωσης και μάλιστα τους βγάλαμε και ειδικό πρόγραμμα του 7% ακριβώς γιατί λέγαμε και εμείς, έχουνε μείνει κλειστοί ένα χρόνο, καταστρέφονται. Έκαναν το 2021 σε λιγότερους μήνες, γιατί ανοίξανε αρκετούς μήνες μετά. Στην πραγματικότητα ούτε τον Ιούνιο δεν δουλέψανε. Ιούνιο τους ανοίξαμε, αλλά μέχρι να πάρουνε μπρος, ο Ιούνιος χάθηκε.

Άρα, τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, το Νοέμβριο έχουν κάνει περίπου το τζίρο του ’19. Αν θυμάμαι καλά περίπου το 80%.  Με 4 μήνες σχεδόν λιγότερους.

Άρα, να πούμε ένα μπράβο και να ευχαριστηθούμε την οικονομική μας επιτυχία.

Νωρίτερα, ήμουν στη Βουλή και μίλαγα για το μεγάλο νομοσχέδιο του ΣΔΑΜ, για την απολιγνιτοποίηση, που το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων κατέθεσε σήμερα στη Βουλή και τώρα που μιλάμε ψηφίζεται και λίγο πιο πριν στο ΤΑΙΠΕΔ, όπου υπογράψαμε επιτέλους την πώληση της Αφάντου, με τον επιχειρηματία που είχε κερδίσει τον διαγωνισμό, το 2014.

Δηλαδή, το κράτος είχε κάνει έναν διαγωνισμό για ένα μεγάλο οικόπεδο κρατικής περιουσίας το 2014. Το 2014 βρέθηκε ο πλειοδότης που δεσμεύτηκε να δώσει τα λεφτά που ήθελε το κράτος και το κράτος από το 2014 μέχρι σήμερα που είναι 2021,  7 χρόνια, προσπαθούσε να του το πουλήσει, δηλαδή να λύσει τις διαδικαστικές εκκρεμότητες του κράτους για να το δώσει. Γιατί ο πελάτης υπήρχε με τα λεφτά δεδομένα.

Και είναι και μια επιτυχία και για μένα προσωπικά, διότι όπως θυμάστε από τις πρώτες μου εξαγγελίες στο Υπουργείο ήταν να λύσω το Ελληνικό, το οποίο τώρα προχωράει, την Κασσιόπη, που αυτή τη στιγμή που μιλάμε ήδη έχουν χτιστεί τα πρώτα κτίσματα και την Αφάντου που σήμερα μπαίνει σε ράγες υλοποίησης. Άρα, το πρώτο μήνυμα, για να μην είμαστε μονίμως μεμψίμοιροι και μίζεροι, είναι ότι πάμε πάρα πολύ καλά.

Οι δε προσδοκίες – εγώ προφήτης δεν είμαι, μόνο προβλέψεις κάνουμε και προσδοκίες για το 2022-, είναι να πάμε ακόμα καλύτερα.

Γιατί να δεχθώ ότι το 2021 και η μεγάλη μας οικονομική ανάπτυξη στην πραγματικότητα είναι ανάκαμψη, με την έννοια ότι αυτό που κάναμε είναι ότι θεραπεύσαμε μέσα σε ένα χρόνο σχεδόν το σύνολο των ζημιών του 2020, που ήταν κολοσσιαίες ζημίες προφανώς, αφού ήταν κλειστή η οικονομία μας, όπως και των υπολοίπων.

Όμως, και αυτό δεν είναι μικρό. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε μόνο 3 Ευρωπαϊκές χώρες φαίνεται να επιτυγχάνουν αυτό το στόχο. Όλες οι άλλες όχι μόνο δεν έχουν καλύψει τις ζημιές του 2020, αλλά ορισμένες, δεν θέλω να πω ποιες, είναι κάτω από το μισό.

Όλα αυτά αποτελούν επιτυχία προφανώς του Πρωθυπουργού, της Κυβερνήσεως και του Υπουργείου Ανάπτυξης, αλλά κυρίως αποτελούν συλλογική επιτυχία του ελληνικού λαού και δική σου προσωπική,  κύριε Νταβέλη, υπό την έννοια του μεριδίου ενός επιχειρηματία που δραστηριοποιείται και είναι ενεργός και όλων όσων είστε στην αίθουσα, που όλοι μαζί καταφέρατε όλος ο διεθνής οικονομικός τύπος να ασχολείται με την Ελλάδα.

Ότι θα ζούσαμε τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών να λέει στο Γερμανικό Κοινοβούλιο ότι έχει έρθει η ώρα να μιμηθούμε την Ελλάδα και το πως η Ελλάδα κατάφερε να συνδυάσει υψηλή ανάπτυξη με χαμηλό πληθωρισμό, με συγχωρείται, αν σας το έλεγα αυτό πριν από μερικά χρόνια, ξέρετε τι θα μου λέγατε; «Και που να σφίξουν οι ζέστες». Και όμως αυτό έγινε.

Άρα, επαναλαμβάνω. Το ότι από όλες τις χώρες της Ευρώπης επέλεξε ως καλό παράδειγμα την Ελλάδα, αυτό κάτι λέει. Σταματήστε λοιπόν τη μεμψιμοιρία.

Όταν πηγαίνουμε στο εξωτερικό βαριόμαστε να ακούμε συγχαρητήρια για την Ελλάδα. Δεν υπάρχει ένας ευρωπαίος που να μη γυρίζει να λέει «πως τα έχετε καταφέρει». Και επειδή άκουσα και για το θέμα της Εσθονίας, πρέπει να σας πω ότι εχθές στο γραφείο μου ήταν στελέχη της Amazon γιατί έχουμε βάλει μπρος τη μεγάλη επένδυση των 200.000.000 της Amazon στο data center και μου έλεγαν επί λέξει ότι, «εμείς πιστεύουμε ότι θα είστε η νέα Εσθονία της Ευρώπης».

Αν σας έλεγα πάλι την ημέρα που αναλάμβανα το Υπουργείο Ανάπτυξης ότι σε 2,5 χρόνια θα έχει έρθει η Pfizer, η Cisco, η Microsoft, η Digital Realty και η Amazon στην Ελλάδα τι θα μου λέγατε;  «Την “ψώνισε” ο Γεωργιάδης», αυτό θα μου λέγατε. Όμως, αυτά έχουν συμβεί σήμερα που μιλάμε και δεν συνέβησαν τυχαία.

Ο Αντιπρόεδρος της Amazon ανακοίνωσε προχθές στον κύριο Πρωθυπουργό την απόφασή του να έρθει η Amazon για πρώτη φορά στην Ελλάδα με μια επένδυση αρχικά 200.000.000 και βλέπουμε. Μπορεί 200.000.000 για εμάς να είναι μια μεγάλη επένδυση και για την Amazon μια μικρή επένδυση, όμως καταφέραμε και μπήκαμε στον χάρτη.

Και μας είπε ότι αυτή είναι μόνο η αρχή αν όλα πάνε καλά στην Ελλάδα.  Όπως είπε στον κύριο Πρωθυπουργό, «αυτή η απόφασή μας δεν ήταν  ένας κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτέλεσμα της άξιας ηγεσίας σας που άλλαξε την εικόνα της χώρας σας» και ανέφερε το όνομα το δικό μου, το όνομα του κυρίου Πιερρακάκη και του ετέρου υπουργού που έχετε εδώ.

Άρα, πάμε καλά.  Όλοι το βλέπουν ότι πάμε καλά και όλοι το ξέρουν ότι πάμε καλά.

Όσον αφορά το ενεργειακό κόστος για τις επιχειρήσεις δεν ισχύει ότι δεν έχουμε πάρει μέτρα. Βεβαίως και έχουμε πάρει.  Έχουμε πάρει και για τη μέση τάση και η μέση τάση είναι κατ΄ εξοχήν για τις επιχειρήσεις, δεν είναι τα νοικοκυριά στη μέση τάση. Και αρκετά γενναία επιδότηση στη μέση τάση, όχι στην υψηλή τάση. Και για τις μικρομεσαίες. Για τις μικρές επιχειρήσεις αυτές έχουν το οικιακό τιμολόγιο ούτως ή άλλως και παίρνουν την επιδότηση που παίρνει όποιος έχει οικιακό τιμολόγιο που εκεί υπάρχει και πιο γενναία ας το πούμε έτσι επιδότηση.

Είναι αρκετά αυτά τα μέτρα για τη βιομηχανία;  Όχι.  Ήταν βαριά για τον κρατικό προϋπολογισμό;  Ασφαλώς.  1,1 δισεκατομμύρια σε 4 μήνες είναι πολλά λεφτά για τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό. Είναι πολλά, δεν είναι λίγα λεφτά.

Προφανώς, η κατεύθυνσή μας ήταν πρώτα να θεραπεύσουμε όσο μπορούμε τις ζημίες στα σπίτια διότι εκεί είναι ο ελληνικός λαός που ξαφνικά θα ερχόταν αντιμέτωπος με το σοκ της μεγάλης ενεργειακής κρίσης και μετά πήγαμε προς την παραγωγική αλυσίδα.

Θα δούμε το 2022 τι μπορεί να γίνει παραπάνω προς τα εκεί. Πάντα να έχετε στο μυαλό σας δυο πράγματα.  Ότι ούτε τα λεφτά είναι άπειρα, ούτε και έχεις το δικαίωμα να το κάνεις διότι εκεί μπαίνουν και ζητήματα κρατικών ενισχύσεων. 

Και δεν είναι τόσο εύκολο να πάει μια χώρα και να πει βγαίνω και επιδοτώ το ρεύμα στην παραγωγική διαδικασία γιατί αυτό αυτομάτως εγείρει ζητήματα βαριών κυρώσεων. Γιατί στην πραγματικότητα έχεις μια ελεύθερη αγορά και πρέπει να προσπαθήσεις και εσύ να αγοράσεις τιμή ενέργειας όσο οι άλλοι.

Άρα, συγκεφαλαιώνοντας.  Προφανώς η κρίση του πληθωρισμού με ανησυχεί, θα ήμουν ψεύτης αν σας έλεγα ότι δεν με ανησυχεί.  Εγώ δεν είμαι τόσο απαισιόδοξος όσο ο κύριος Νταβέλης.

Εγώ είχα πει ότι όσον αφορά το υπόλοιπο κομμάτι θα υπάρξει πτώση του πληθωρισμού από τις γιορτές και μετά πλην της ενέργειας και των ναύλων, αυτή ήταν η πρόβλεψή μου αν θυμάστε από τον Σεπτέμβριο.  Αυτό περίπου γίνεται τώρα.  Τα ναύλα δεν έχουν πέσει.  Έχουν πέσει λίγο, για να είμαι πιο ακριβής. Και δεν μπορούν να πέσουν όπως στην προ πανδημίας εποχή, όσο κρατάει η καραντίνα στην Κίνα.

Αν καταλάβεις πως δουλεύει η ναυτιλία καταλαβαίνεις ότι τα ναύλα είναι υψηλά.  Υπάρχει ένα παγκόσμιο μποτιλιάρισμα εφόσον όποιο πλοίο πλησιάσει σε κινέζικο λιμάνι μένει 21 μέρες καραντίνα.  Όμως το κινέζικο λιμάνι είναι το 35% του παγκοσμίου εμπορίου. Άρα, το 35% των πλοίων σταματάνε για 21 μέρες. Έτσι η μέση ταχύτητα ενός πλοίου για να μεταφέρει αγαθά στον πλανήτη μειώνεται κατ΄ αυτό το μποτιλιάρισμα. Αφού μειώνεται η προσφορά του πλοίου ενώ υπάρχει πολύ μεγάλη ζήτηση και υπήρξε και πολύ μεγάλη όταν άνοιξαν ξαφνικά όλες μαζί οι οικονομίες, τότε ανεβαίνει η τιμή. 

Η ενέργεια είναι λίγο πιο σύνθετο.  Εκεί δεν θα είναι τόσο τραγικά τα πράγματα γιατί εδώ έχει παίξει ρόλο και λίγο η πολιτική. Αλλά πράγματι, η ενέργεια έχει πιο δομικά προβλήματα που την οδηγούν σε υψηλότερες τιμές.

Πάντα μου αρέσει να βλέπουμε τις κρίσεις σαν ευκαιρία.  Εγώ είμαι εκ χαρακτήρος έτσι.  Οι Άγγλοι λένε κάτι πολύ ωραίο: «μην αφήνεις ποτέ να πάει χαμένη μια καλή κρίση».  Ναι, έχουμε μια κρίση ενέργειας που έχει πολλούς παράγοντες.

Έχει τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προσπαθεί να επιταχύνει τους στόχους για την κλιματική αλλαγή, μεγάλο πρόβλημα.  Έχει την εξάρτηση της Γερμανίας από το φυσικό αέριο. Η κυρία Μέρκελ πριν από μερικά χρόνια έκανε μια πολύ βλακώδη απόφαση κατά τη γνώμη μου, έκλεισε τους πυρηνικούς αντιδραστήρες στη Γερμανία άρα, είναι απολύτως εξαρτημένη η Γερμανία από το φυσικό αέριο της Ρωσίας. Μεγάλο πρόβλημα αυτό για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Που είναι τώρα η ευκαιρία.  Δεν είναι εύκολο αλλά βιομήχανοι είστε, επιχειρηματίες άνθρωποι είστε, για να είστε εδώ είστε δημιουργικοί και μπορείτε να βλέπετε την ευκαιρία.

Την  δεκαετία του ’80 και η Ελλάδα αποβιομηχανίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό, εμείς είχαμε και τα εσωτερικά μας ζητήματα ΠΑΣΟΚ κλπ. τότε, αλλά η Δύση ακολούθησε την ίδια γραμμή της αποβιομηχάνισης. Ήταν μια δεκαετία που στην πραγματικότητα οι μεγάλες παραγωγικές μονάδες από τη δυτική Ευρώπη και από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πέρασαν στην Κίνα.

Γιατί έγινε αυτό;  Γιατί τότε η διαφορά στην τιμή του βιομηχανικού εργάτη στην Δύση και στην Κίνα ήταν τεράστια. 50 δολάρια στην Κίνα, 600 δολάρια στη Δύση.  Για ένα εργοστάσιο που ήθελε 100 εργάτες το μήνα θα ήταν τεράστια η διαφορά κόστους.  Τα ναύλα σχετικά φτηνά, συνέφερε να πας το εργοστάσιο εκεί.

Τώρα, με αυτές τις τιμές στην ενέργεια και με αυτές τις τιμές στα ναύλα και με την νέα τεχνολογία του 4.0, η οποία δεν χρειάζεται όλους τους εργάτες γιατί τώρα έχεις ρομπότ να κάνουν την δουλειά και υψηλή τεχνολογία, το συμφέρον του να έχεις το εργοστάσιό σου στην Κίνα, τόσο μακριά από τον καταναλωτή σου, δεν είναι πια τόσο μεγάλο.

Και η Ευρώπη μέσα στην πανδημία κατάλαβε ότι το να έχει όλη της την παραγωγή στην Ασία δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα. Κινδύνευσε να μείνει από φάρμακα, κινδύνευσε να μείνει από μάσκες, κινδύνευσε να μείνει από γάντια, κινδύνευσε να μείνει από σχεδόν τα πάντα, από τα τσιπ των αυτοκινήτων που δεν μπορούσαν να φτιάξουν αυτοκίνητα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη γιατί δεν είχαν τσιπ γιατί όλα έβγαιναν από την Ταϊβάν και ούτω καθεξής.

Τώρα έχει αρχίσει αντίστροφα η συζήτηση, πρέπει να φέρνουμε παραγωγικές μονάδες από την Ασία πίσω στη Δύση και τα επόμενα 2-3 χρόνια θα κριθεί ποια χώρα θα πάρει ποια μονάδα.

Να μια ωραία ιδέα για εμάς τους Έλληνες που είμαστε έξυπνοι και δραστήριοι και επιχειρηματίες να μπορούμε να πάρουμε μερικές από αυτές τις βιομηχανίες που θα επιστρέψουν και να αντιστρέψουμε την πορεία της παρακμής της βιομηχανίας που είχαμε τη δεκαετία του ’80. Αυτή είναι μεγάλη πρόκληση και ευκαιρία. Αν δεν υπήρχε αυτή η κρίση, αυτή η ευκαιρία δεν θα υπήρχε.

Τρέφω τεράστια εκτίμηση και στον ΙΟΒΕ γενικά αλλά και στον κύριο Βέττα προσωπικά, ο οποίος έπαιξε και πολύ σημαντικό ρόλο στη λεγόμενη επιτροπή Πισσαρίδη.  Δεν θα μακρηγορήσω, μόνο να επαναλάβω: κύριε καθηγητά, καλά κάνετε και επισημαίνετε τις ανησυχίες σας, είναι γόνιμες και όλων μας, εγώ θα σας πω γιατί είμαι εξαιρετικά αισιόδοξος.

Αυτό που έχει συμβεί στην Ελλάδα τώρα είναι, κατά τη γνώμη μου, ανάλογο με αυτό που συνέβη στην δεκαετία του ’80 αντίστροφα. Γιατί η Ελλάδα της δεκαετίας του ’80 ενώ μπήκε και ήταν μία υπολογίσιμη βιομηχανική δύναμη και μία υπολογίσιμη οικονομία σταδιακά, ενώ πήρε πρωτοφανείς ευρωπαϊκούς πόρους, έπεσε;

Διότι στην ελληνική κοινωνία – μην πούμε τώρα μόνο για το ΠΑΣΟΚ, είναι άδικο αυτό – , επικράτησε μία σκέψη η οποία ήταν της ήσσονος προσπαθείας σε όλα. Όλοι να είμαστε στο δημόσιο και όλοι να τρώνε τα λεφτά των άλλων. Κανένας μας δεν σκεφτόταν στην Ελλάδα πια για το πώς θα γίνουμε εξαιρετικοί σε κάτι. Αυτό επικράτησε σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής κοινωνίας, από την Α’ Δημοτικού ως το Πανεπιστήμιο. Από την πιο μικρή επιχείρηση μέχρι την πιο μεγάλη.

Πιστεύω ότι το κρίσιμο σημείο της αλλαγής ήταν η Κυβέρνηση Τσίπρα. Ειλικρινά το πιστεύω. Υπό την έννοια αυτή μπορεί κάποτε να χρειαστεί να του κάνουμε και άγαλμα διότι, προσέξτε, τι ήταν αυτό που μας οδήγησε το ’80 στην κατηφόρα; Ήταν η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς.

Τι είναι αυτό που άλλαξε μέσα στην 5ετία Τσίπρα; Ξαφνικά όλα αυτά που μας προκαλούσαν συλλογικά απέχθεια, τώρα μας προκαλούν χαρά. Λέω ένα εύκολο παράδειγμα για να το καταλάβετε.

Όταν το 2014 ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας υπερασπιζόμουν το Ελληνικό στη Βουλή, δεχόμουν ασταμάτητες ύβρεις για το δήθεν ξεπούλημα της ελληνικής δημόσιας περιουσίας που επιχειρούσαμε να κάνουμε. Όταν το 2019-2021 αγωνιζόμουν να γίνει το Ελληνικό πράξη, δεχόμουν φοβερές κατηγορίες γιατί αργώ και δεν το κάνω γρηγορότερα από τον ίδιο κόσμο που το 2014 με κατηγορούσε για το ξεπούλημα.

Αυτό που είπε πριν ο Θάνος Πλεύρης εδώ, η μεταρρύθμιση που εξήγγειλε, δεν είναι εύκολη μεταρρύθμιση. Είναι τεράστια μεταρρύθμιση, ασφαλώς ολόσωστη και ασφαλώς θα φέρει τεράστιο όφελος στον Έλληνα ασθενή και στον Έλληνα χρήστη του συστήματος υγείας και την ελληνική οικονομία. Αλλά δεν είναι εύκολη, είναι από αυτές που λέει ο κύριος καθηγητής, πολιτικά δύσκολη.

Όμως, το ότι μπορεί και την εξαγγέλλει και δεν γίνεται χαμός στην αίθουσα, προσέξτε, δείχνει ότι έχει αλλάξει το πράγμα. Άρα, λοιπόν, η μεγάλη διαφορά ποια είναι; Ότι η κοινωνία έχει αλλάξει.

Για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν κάπως σαν το εμβόλιο για την πανδημία. Ήρθε το εμβόλιο και μας γλίτωσε. Αυτό έγινε. Μας πήρε 40 χρόνια να το φτιάξουμε, μας κόστισε κάτι παραπάνω, 100 δισεκατομμυριάκια, αλλά εν πάση περιπτώσει το φτιάξαμε το εμβόλιο. Από την ώρα που το φτιάξαμε το εμβόλιο διαδηλώσεις δεν γίνονται, απεργίες δεν γίνονται. Γιατί; Γιατί ξαφνικά η κοινωνία άλλαξε.

Για παράδειγμα, η σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην υγεία τώρα γίνεται μόδα. Όποια κάναμε δημόσια έργα, ακόμα κτίζονται, ούτε ένα δεν έχει τελειώσει. Όσα κάναμε ΣΔΙΤ, λειτουργούν με το κλειδί στο χέρι και παράγουν. Με τον ίδιο χρόνο έναρξης ίσως και αργότερα τα ΣΔΙΤ από τα δημόσια έργα. Αυτά είναι πασίγνωστα, δεν μπορούσες όμως να τα πεις παλιά. Τώρα τα λες, τα υπερασπίζεσαι και σε ψηφίζουν και επειδή τα λες. Αυτό, είναι άλλη Ελλάδα.

Άρα, θα πάνε όλα καλά».