Αριθμός 4290/1995  

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Β'  

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 15 Φεβρουαρίου 1995, με την εξής  σύνθεση: Χ. Γεραρής, Σύμβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύων, σε αναπλήρωση του  Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Η. Παπαγεωργίου, Ε. Γαλανού, Σύμβουλοι,  Ν. Μαρκουλάκης, Π. Κοτσώνης, Πάρεδροι. Γραμματέας η Π. Στεργιοπούλου. 

Για να δικάσει την από 15 Φεβρουαρίου 1991 αίτηση:  τ ο υ Προϊσταμένου ΔΟΥ ΦΑΒΕ Αθηνών, ο οποίος παρέστη με τον Παν. Κιούση,  Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,  κ α τ ά της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία "Δημ. Λεκάτης και Σία Α.Ε.", που  εδρεύει στην Παιανία Αττικής, Λεωφ. Μαρκοπούλου 190 χιλ., η οποία παρέστη με  τον δικηγόρο Ιωαν. Λυμπερόπουλο (Α.Μ. 935 Πειραιώς), που τον διόρισε με ειδικό  πληρεξούσιο.  

Με την αίτηση αυτή ο αναιρεσείων Προϊστάμενος επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ'  αριθ. 3579/1990 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.  

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της Εισηγητού, Συμβούλου Ε.  Γαλανού.  

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον αντιπρόσωπο του αναιρεσείοντος Προϊσταμένου, ο  οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε  να γίνει δεκτή  ./.  

Αριθμός 4290/1995 -2 η αίτηση και τον πληρεξούσιο της αναιρεσιβλήτου εταιρείας, που ζήτησε την  απόρριψή της.  

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη, σε αίθουσα του  δικαστηρίου και,  

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα  

Σκέφθηκε κατά το Νόμο  

1. Επειδή, με την υπό κρίση αίτηση που ασκείται σύμφωνα με το νόμο ατελώς και  χωρίς καταβολή παραβόλου, ζητείται, παραδεκτώς, η αναίρεση της απόφασης  3579/1990 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε έφεση του  Δημοσίου κατά της απόφασης 17642/1988 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, που  είχε δεχθεί εν μέρει προσφυγή της αναιρεσίβλητης εταιρίας κατά της 4396/1986  απορριπτικής απάντησης του Οικονομικού Εφόρου ΦΑΒΕ επί αιτήματος της εν λόγω  εταιρίας για επιστροφή φόρου κύκλου εργασιών των μηνών Σεπτεμβρίου και  Οκτωβρίου 1982.  

2. Επειδή η παράγραφος 1 του άρθρου 3 του Α.Ν. 3 660/1937 "περί του φόρου επί  του κύκλου εργασιών", όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 81 του Ν. 1041/1980 (φ.  75), ορίζει ότι "Εκ των υποκειμένων εις φόρον ακαθαρίστων εσόδων των  βιομηχανικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων εκπίπτεται η αξία της πρώτης ύλης,  εφ' όσον αύτη τυγχάνει εκ των κατά το άρθρον 4 του παρόντος εξαιρουμένων του  φόρου ειδών, ή εφ' όσον υπεβλήθη αποδεδειγμένως εις φόρον κύκλου εργασιών 

α) ως  προϊόν ετέρας βιομηχανίας ή βιοτεχνίας ή 

β) κατά την εισαγωγήν εκ της  αλλοδαπής... Η κατά τα ανωτέρω έκπτωσις της αξίας των πρώτων υλών ενεργείται,  ανεξαρτήτως του χρόνου της   Αριθμός 4290/1995 -3 βιομηχανοποιήσεώς των, εκ των εις φόρον υποκειμένων ακαθαρίστων εσόδων του  μηνός της εισαγωγής ή αγοράς των και εν ανεπαρκεία τούτων, προς κάλυψίν των, εκ  των εσόδων των αμέσως επομένων μηνών..."  

3. Επειδή, εξάλλου στην παρ. 2 του άρθρου 91 του ν.δ. 321/1969 "περί Κώδικος  Δημοσίου Λογιστικού" (ΦΕΚ 205) ορίζεται ότι "ο χρόνος παραγραφής των χρηματικών  αξιώσεων κατά του Δημοσίου δι' αχρεωστήτως ή παρανόμως καταβληθέντα ποσά είναι  τριών ετών και δια τα τελωνειακά έσοδα εν γένει ενός έτους, εφ' όσον υπό ετέρας  διατάξεως δεν ορίζεται βραχύτερος χρόνος παραγραφής", στο δε άρθρο 93 του ιδίου  ν. δ/τος ότι "η παραγραφή άρχεται από του τέλους του οικονομικού έτους, καθ' ο  εγεννήθη η αξίωσις και είναι δυνατή η δικαστική αυτής επιδίωξις". Κατά την  έννοια των διατάξεων αυτών, ως αφετηρία του χρόνου παραγραφής της αξίωσης για  απόδοση του αχρεωστήτως καταβληθέντος ορίζεται η καταβολή αυτού, ως συνιστώσα,  κατά το συνήθως συμβαίνον, το γεγονός από το οποίο γεννάται η σχετική αξίωση.  Όταν όμως η καταβολή παρίσταται νόμιμη κατά το χρόνο που λαμβάνει χώρα, η δε  υποχρέωση για απόδοση των καταβληθέντων προκύπτει από επιγενομένους λόγους, ο  χρόνος της παραγραφής αρχίζει όχι από την πληρωμή, αλλά από γένεση της αξίωσης  για αναζήτηση των καταβληθέντων. (ΣΤΕ 2056/89, 3091/1984).  

4. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη  απόφαση, η αναιρεσίβλητη ανώνυμη εταιρία (βιομηχανία πλαστικών) συστήθηκε στις  6.9.1982 μετά από μετατροπή της Ο.Ε. "Δημοσθ. Λεκάτης και Σία". Κατά το χρόνο  μετατροπής η ομόρρυθμη εταιρία εισέφερε στην αναιρεσίβλητη ανώνυμη εταιρία με  τα άλλα στοιχεία ενεργητικού και : 

α) πρώτες ύλες αξίας 2.594.323   ./.  Αριθμός 4290/1995 -4 δραχμών 

β) έτοιμα προϊόντα αξίας 2.811.800 δραχμών και 

γ) υλικά συσκευασίας  αξίας 226.019 δραχμών.

Κατά τους πρώτους μήνες λειτουργίας της και ειδικότερα  κατά τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο, Νοέμβριο και Δεκέμβριο 1982 και Ιανουάριο  1983, η αναιρεσίβλητη ανώνυμη εταιρεία πραγματοποίησε ακαθάριστα έσοδα και  κατέβαλε το φόρο κύκλου εργασιών που αναλογεί σ' αυτά. Από τα ακαθάριστα έσοδα  της περιόδου αυτής (1.9.1982 έως 1.1.1983) δεν εξέπεσε την αξία των ως άνω  εισφερθέντων στοιχείων που μετά την αφαίρεση του ενυπάρχοντος φόρου κύκλου  εργασιών ανερχόταν συνολικά σε 5.068.928 δραχμές. Συνέπεια της εν λόγω μη  έκπτωσης ήταν να καταβάλει η αναιρεσίβλητη στο Δημόσιο το φόρο κύκλου εργασιών  που αναλογεί στην αξία αυτή ανερχόμενο σε 506.892 δραχμές. Στη συνέχεια, από  τον έλεγχο φόρου κύκλου εργασιών χρονικής περιόδου 1/1 - 5/9/1982 της  ομόρρυθμης εταιρίας "Δημ. Λεκάτης και Σία" διαπιστώθηκε ότι η εταιρία αυτή είχε  συμπεριλάβει μεταξύ των εκπιπτόμενων πρώτων υλών εκείνες που εισέφερε στην  ανώνυμη εταιρία (δρχ. 2.594.323) προς περαιτέρω επεξεργασία, γιατί δεν τις είχε  βιομηχανοποιήσει. Η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε ως εκπεστέο από τα  υποκείμενα στο φόρο κύκλου εργασιών ακαθάριστα έσοδα της ομόρρυθμης εταιρίας το  ποσό των ως άνω πρώτων υλών, θεώρησε δε ότι αποτελεί φορολογητέο ακαθάριστο  έσοδο της εταιρίας αυτής η αξία των εισφερθέντων έτοιμων προϊόντων και υλικών  συσκευασίας (δρχ. 2.811.800 και 226.019 αντίστοιχα) την οποία προσέθεσε στα  λοιπά υποκείμενα στο φόρο αυτό ακαθάριστα έσοδα της, τα οποία συμπεριέλαβε στο  83/1985 φύλλο ελέγχου που εξέδοσε σε βάρος της και το οποίο κοινοποιήθηκε σ'  αυτήν στις 14.8.1985. Η αναιρεσίβλητη εταιρία, αφού έλαβε γνώση του φύλλου  ελέγχου και του γεγονότος της καταβολής εκ μέρους της ομόρρυθμης εταιρίας του   Αριθμός 4290/1995 -5 αναλογούντος φόρου κύκλου εργασιών, ζήτησε, με αίτηση που υπέβαλε στη  φορολογική αρχή στις 12.2.1986, να επιστραφεί σ' αυτήν ο φόρος κύκλου εργασιών  ύψους 506.892 δρχ. που αναλογούσε στην πιο πάνω συνολική αξία των 5.068.928  δραχμών και τον οποίο είχε καταβάλει αχρεωστήτως λόγω του ότι δεν είχε εκπέσει  από τα ακαθάριστα έσοδα της την εν λόγω αξία, παρόλον ότι είχε το σχετικό  δικαίωμα κατά τα μεταγενεστέρως προκύψαντα. Ο οικονομικός έφορος με την επίδικη  απάντησή του δέχθηκε εν μέρει το αίτημα της αναιρεσίβλητης για ποσά φόρου που  αναλογούν στα ακαθάριστα έσοδα των μηνών Νοεμβρίου, Δεκεμβρίου 1982 και  Ιανουαρίου 1983 αντίστοιχα, απέρριψε δε το αίτημα της για επιστροφή φόρου ύψους  συνολικά 348.527 δραχμών που αναλογούν σε ακαθάριστα έσοδα των μηνών  Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου 1982 με την αιτιολογία ότι η σχετική αξίωση της  αναιρεσίβλητης εταιρίας είχε υποπέσει στην τριετή παραγραφή από 31.12.1985,  καθόσον η καταβολή των ποσών αυτών είχε γίνει στις 9.11.1982 και 9.12.1982  αντίστοιχα.

Το διοικητικό πρωτοδικείο δέχθηκε ότι η παράλειψη της  αναιρεσίβλητης εταιρίας να εκπέσει από τα ακαθάριστα έσοδα της την αξία των  παραπάνω στοιχείων και η καταβολή εκ μέρους της του φόρου κύκλου εργασιών που  αναλογεί στην αξία αυτή δεν ήταν καταρχήν παράνομη, αφού την ίδια αυτή αξία  είχε εκπέσει από τα ακαθάριστα έσοδα της η ομόρρυθμη εταιρία που εισέφερε τα  στοιχεία αυτά και ότι, συνεπώς, η αξίωση της αναιρεσίβλητης εταιρίας για  απόδοση του καταβληθέντος ως άνω ποσού φόρου κύκλου εργασιών προέκυψε μετά τη  διενέργεια ελέγχου της ομόρρυθμης εταιρίας και την κοινοποίηση σ' αυτήν του  σχετικού φύλλου ελέγχου (14.8.1985). Με τα δεδομένα αυτά, το διοικητικό  πρωτοδικείο έκρινε ότι το ως άνω μεταγενέστερο γεγονός αποτελεί αφετηρία για  τον υπολογισμό της τριετούς παραγραφής, η οποία δεν  Αριθμός 4290/1995 -6 είχε λήξει κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης της αναιρεσίβλητης (12.2.1986)  για την επιστροφή σ' αυτήν των καταβληθέντων. Με τις σκέψεις αυτές) το  διοικητικό πρωτοδικείο, κατ' αποδοχή της προσφυγής της αναιρεσίβλητης, ακύρωσε  την απάντηση της φορολογικής αρχής και διέταξε την επιστροφή σ' αυτήν του  συνολικού ποσού φόρου κύκλου εργασιών ύψους 348.527 δραχμών που είχε  αχρεωστήτως καταβάλει για τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο 1982. Το  διοικητικό εφετείο επικύρωσε ως ορθή και νόμιμη την προεκτεθείσα κρίση του  διοικητικού πρωτοδικείου. Η κρίση αυτή περί μη παραγραφής της αξίωσης της  αναιρεσίβλητης είναι νόμιμη, διότι εφόσον η ως άνω ομόρρυθμη εταιρία είχε  δηλώσει ως εκπεστέα από τα ακαθάριστα έσοδα της την παραπάνω αξία πρώτων υλών  κλπ., η αναιρεσίβλητη ανώνυμη εταιρεία, δεσμευόμενη από την εν λόγω δήλωση, δεν  μπορούσε κατά την υποβολή των δηλώσεών της φόρου κύκλου εργασιών των επίμαχων  μηνών (Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου 1982) να υπολογίσει εκ νέου ως εκπεστέα από τα  δικά της ακαθάριστα έσοδα την εν λόγω αξία. Μετά την ανατροπή όμως των οικείων  δηλώσεων φόρου κύκλου εργασιών της ομόρρυθμης εταιρίας με την έκδοση και  κοινοποίηση σε βάρος της του προαναφερθέντος καταλογιστικού φύλλου ελέγχου  προέκυψε ότι η αναιρεσίβλητη είχε δικαίωμα να ενεργήσει την επίμαχη έκπτωση της  αξίας πρώτων υλών κλπ. από τα ακαθάριστα έσοδα της των ως άνω μηνών και ότι,  συνεπώς, είχε αξίωση για επιστροφή του ως άνω ποσού φόρου κύκλου εργασιών ως  αχρεωστήτως καταβληθέντος. Με τα δεδομένα αυτά, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, ο  χρόνος της παραγραφής της αξίωσης της αναιρεσίβλητης για απόδοση των  αχρεωστήτως καταβληθέντων δεν είχε αρχίσει πριν από την έκδοση του επίμαχου  φύλλου ελέγχου. Συνεπώς, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος ο λόγος αναιρέσεως με  τον οποίο προβάλλεται ότι η Αριθμός 4290/1995 -7 αξίωση της αναιρεσίβλητης για επιστροφή των επίμαχων ποσών είχε υποκύψει σε  παραγραφή κατά το χρόνο υποβολής της περί επιστροφής αιτήσεως (12.2.86)  δεδομένου ότι ο χρόνος παραγραφής είχε αρχίσει από τη λήξη του έτους εντός του  οποίου είχαν καταβληθεί τα εν λόγω ποσά εφόσον η αναιρεσίβλητη εδικαιούτο  εξυπαρχής να ενεργήσει την προαναφερθείσα έκπτωση της αξίας πρώτων υλών κλπ.  από τα ακαθάριστα έσοδα της.  

5. Επειδή, κατόπιν αυτών, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να  απορριφθεί.  

Διά ταύτα  

Απορρίπτει την κρινόμενη αίτηση και  

Επιβάλλει στο Δημόσιο τη δικαστική δαπάνη της αναιρεσίβλητης, που ανέρχεται σε  δέκα τέσσερις χιλιάδες (14.000) δραχμές.  

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 20 Φεβρουαρίου  1995  

Ο Προεδρεύων Σύμβουλος Η Γραμματέας  

Χ. Γεραρής Π. Στεργιοπούλου 

και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 1ης Σεπτεμβρίου 1995.  Ο Πρόεδρος του Β Τμήματος Η Γραμματέας  

Σ. Γιάγκας Δ. Μουζάκη