Την βούληση του υπουργείου Οικονομικών να εξεύρει την πλέον δίκαιη λύση, ώστε να μην καταβάλλουν τέλος επιτηδεύματος οι κάτοικοι των χωριών με πληθυσμό έως 500 άτομα, επανέλαβε η υφυπουργός, Κατερίνα Παπανάτσιου, από την Ολομέλεια.

Απαντώντας σε σχετική επίκαιρη ερώτηση των βουλευτών της ΝΔ, Γ. Γεωργαντά και Κ. Κατσαφάδου, η κ. Παπανάτσιου εξήγησε ότι το πρόβλημα δημιουργήθηκε επειδή ο νόμος του 2011 εξαιρεί τα χωριά από το τέλος επιτηδεύματος - δεδομένου όμως ότι με την εφαρμογή του Καλλικράτη οι κοινότητες καταργήθηκαν, σήμερα η ΕΛΣΤΑΤ και οι λοιπές δημόσιες υπηρεσίες αδυνατούν να δώσουν τον ορισμό για τα χωριά.

Έτσι, όπως ανέφερε η αρμόδια υφυπουργός, με βάση τα στοιχεία που θα ληφθούν από τις υπηρεσίες, και λαμβανομένης υπόψιν της οικονομικής συγκυρίας, εξετάζοντας όλοι οι τρόποι με στόχο την δικαιότερη επίλυση του ζητήματος.

Καθώς δε, ο κ. Γεωργαντάς είπε ότι το υπουργείο παρανομεί και ότι ο ίδιος θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη, η υφυπουργός απάντησε πως το υπουργείο δεν παρανομεί, παρά εφαρμόζει επί λέξει ένα νόμο που δεν μπορεί να εφαρμοστεί αλλιώς - και κατέληξε τονίζοντας πως γίνεται προσπάθεια να βρεθεί ένας εφικτός τρόπος για να διορθωθεί ένας νόμος που εκ της διατύπωσής του καθίσταται ανεφάρμοστος.

«Να είστε σίγουροι ότι θα φέρουμε την δικαιότερη λύση», κατέληξε η κ. Παπανάτσιου.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ 

Ακολουθεί το δελτίο τύπου του Υπουργείου Οικονομικών

Αθήνα, σήμερα στις 16 Οκτωβρίου 2017, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18.04΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Ε΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΥ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός ): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.

Εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη των

ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ

Προχωρούμε στην επόμενη επίκαιρη ερώτηση. Θα συζητηθεί η πρώτη με αριθμό 45/9-10-2017 επίκαιρη ερώτηση πρώτου κύκλου της Δευτέρας 16 Οκτωβρίου 2017 του Βουλευτή Κιλκίς της Νέας Δημοκρατίας κ. Γεωργίου Γεωργαντά  προς τον Υπουργό Οικονομικών, με θέμα: «Συνεχίζει η Υπουργός την αδικία με το τέλος επιτηδεύματος στα μικρά χωριά», καθώς και η πρώτη με αριθμό 46/9-10-2017 επίκαιρη ερώτηση δεύτερου κύκλου της Δευτέρας 16 Οκτωβρίου 2017 του Βουλευτή Α΄ Πειραιά της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Κατσαφάδου προς τον Υπουργό Οικονομικών, σχετικά με την επιβολή τέλους επιτηδεύματος σε χωριά με πληθυσμό έως 500 κατοίκους.

Αυτές οι δύο ερωτήσεις αναφέρονται στο ίδιο θέμα. Θα συζητηθούν, λοιπόν, ταυτόχρονα χωρίς να επηρεάζονται τα δικαιώματα των ομιλητών ως προς το χρόνο της ομιλίας τους, σε εφαρμογή της διάταξης της παραγράφου 4 του άρθρου 131 του Κανονισμού της Βουλής, όταν προκύπτει αυτό το θέμα, όταν δηλαδή οι ερωτήσεις είναι του ίδιου αντικειμένου.

Τον λόγο έχει κατ’ αρχάς ο κ. Γεωργαντάς για δύο λεπτά.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Και ο συνάδελφος κ. Κατσαφάδος την ίδια μέρα με εμένα κατέθεσε τη συγκεκριμένη ερώτηση. Γιατί και αυτός όπως και εγώ, γινόμαστε δέκτες παραπόνων από τους επαγγελματίες των πολύ μικρών χωριών κάτω των πεντακοσίων κατοίκων για το γνωστό πρόβλημα το οποίο υπάρχει σε σχέση με το τέλος επιτηδεύματος.

Κύρια Υπουργέ, σε αντίστοιχη επίκαιρη ερώτησή μου τον Φεβρουάριο του 2017 σε αυτήν την Αίθουσα εσείς απαντήσατε κατά λέξη: «Πράγματι συνεχίζουμε να λέμε ότι είναι μια αδικία την οποία πρέπει να διορθώσουμε. Δεν διαφωνούμε σε αυτό, κύριε συνάδελφε». Και καταλήξατε την τοποθέτησή σας λέγοντας: «Επαναλαμβάνω ότι πραγματικά η διάθεση του Υπουργείου είναι να διορθωθεί και πιστεύω ότι στις επόμενες φορολογικές δηλώσεις θα ξεκαθαριστεί το θέμα και δεν θα έχουμε φόρο επιτηδεύματος στα μικρά χωριά».

Ενώ θεώρησα, κυρία Υπουργέ, την προηγούμενη φορά ότι έγινε κατανοητό το πρόβλημα που έχει ανακύψει και το ζήτημα -και νομίζω ότι η τοποθέτησή σας, αυτό ακριβώς σήμαινε εκείνη την ημέρα- και αναμέναμε πράγματι στις νέες φορολογικές δηλώσεις να μην υπάρχει τέλος επιτηδεύματος σε χωριά των πενήντα κατοίκων, των ογδόντα κατοίκων, των εκατό κατοίκων, όπου υπάρχουν μικρές γεωργικές επιχειρήσεις, όπου υπάρχουν μικρά καφενεία, όπου υπάρχουν ελεύθεροι επαγγελματίες.

Δυστυχώς, είδαμε ότι και σε αυτές τις φορολογικές δηλώσεις, υπάρχει αυτό το τέλος επιτηδεύματος το οποίο οδηγεί πράγματι σε εξόντωση τους μικρούς αυτούς επαγγελματίες, τις εμπορικές, γεωργικές επιχειρήσεις και τους επιτηδευματίες.

Δεν είναι δυνατόν κάτι το οποίο κατ’ εμέ -αλλά όπως και εσείς παραδεχθήκατε- προκύπτει απολύτως ξεκάθαρα από το άρθρο 31 του νόμου που ψήφισε η ελληνική Βουλή το 2011 περί του τέλους επιτηδεύματος στα μικρά χωριά, να γίνεται αντικείμενο ερμηνειών, παρερμηνειών, δυσερμηνειών.

(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Τελειώνω αμέσως, κύριε Πρόεδρε.

Και αυτή τη στιγμή να έχουμε το γεγονός σε ένα χωριό εκατό κατοίκων να πληρώνει κάποιος τέλος επιτηδεύματος και σε ένα άλλο χωριό τετρακοσίων πενήντα, τετρακοσίων ενενήντα εννέα κατοίκων να μην πληρώνει, ακριβώς επειδή δεν μπορεί το Υπουργείο να ξεκαθαρίσει ένα ζήτημα στο οποίο επί της αρχής έχει συμφωνήσει μαζί μας.

Παρακαλώ, κυρία Υπουργέ, αναμένω πραγματικά μια ξεκάθαρη τοποθέτηση για να δούμε τι έγινε όλους αυτούς τους μήνες.
Ευχαριστώ πολύ.         
      
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Και εγώ ευχαριστώ.
Κύριε Κατσαφάδο, είναι η σειρά σας να αναπτύξετε και εσείς το ερώτημά σας προς την κυρία Υπουργό.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ: Δυστυχώς, κυρία Υπουργέ, σε μία δύσκολη ημέρα για το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης συζητάμε αυτήν την ερώτηση, γιατί δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ελιγμών τα αποτελέσματα τα οποία έχουμε μέχρι στιγμής από τον Προϋπολογισμό, με αυτήν την τρύπα των 2,4 δισεκατομμυρίων ευρώ η οποία παρατηρείται σήμερα.

Θα αναρωτηθείτε, βέβαια, τι δουλειά έχει ένας Βουλευτής από την Α΄ Πειραιά να κάνει μία ερώτηση για το τέλος επιτηδεύματος που έχει να κάνει με τα μικρά χωριά και με τους κατοίκους τους, με τις μικρές κοινότητες. 

Αυτό, σε συνάρτηση με την ερώτηση την οποία έχει καταθέσει ο συνάδελφός μου κ. Γεωργαντάς, δείχνει το εύρος του προβλήματος. Το ίδιο πρόβλημα με αυτό που αντιμετωπίζουν τα ορεινά χωριά της Μακεδονίας, αντιμετωπίζω και εγώ στη δική μου εκλογική περιφέρεια και έχει να κάνει με τα χωριά της Τροιζηνίας, ακόμα και με τα Κύθηρα.

Και πραγματικά, κυρία Υπουργέ, δεν χρειάζεται να κάνω μία ιστορική αναδρομή όπου ο νόμος του 2011 ήταν ξεκάθαρος και ανέφερε για χωριά. Μετά υπήρξε μία ερμηνεία η οποία έχει να κάνει με τις κοινότητες. Θα ήθελα να σας πω -και θα πρέπει να ξέρετε- ότι μία κοινότητα μπορεί να αποτελείται από πέντε, έξι, επτά, οκτώ χωριά, τα οποία μεταξύ τους να έχουν μία απόσταση τεσσάρων, πέντε ακόμα και δέκα χιλιομέτρων και πραγματικά είναι πάρα πολύ άδικο, όπως είπε ο συνάδελφος κ. Γεωργαντάς, αυτοί οι άνθρωποι να πληρώνουν 600 ευρώ τον χρόνο χαράτσι. Και όχι μόνο είναι άδικο, όχι μόνο αν θέλετε δεν είναι νόμιμο, δεν είναι σωστό, αλλά δημιουργεί και αθέμιτο ανταγωνισμό.

Οπότε πραγματικά, μετά λύπης μου, διαπιστώνω ότι πάλι το κράτος αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Και πραγματικά θα θέλαμε μία ξεκάθαρη απάντηση από εσάς γιατί δυστυχώς, ενώ είχατε δεσμευτεί πριν από οκτώ μήνες ότι σε αυτές τις φορολογικές δηλώσεις αυτή η αδικία θα είχε διορθωθεί, συνεχίζει και υφίσταται.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Και εγώ ευχαριστώ.

Κυρία Υπουργέ, έχετε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσετε έξι λεπτά, από τρία λεπτά για την κάθε ερώτηση.

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΝΑΤΣΙΟΥ (Υφυπουργός Οικονομικών): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Καταρχήν, νομίζω ότι κάθε φορά που έχουμε κάποια καινούργια στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών για τον Προϋπολογισμό, αρχίζουμε πάλι την καταστροφολογία.

Σε αυτήν την περίπτωση έχει ανακοινωθεί από το Υπουργείο Οικονομικών ότι τα 2,29 δισεκατομμύρια δεν έχουν να κάνουν με υστέρηση εσόδων, αλλά έχουν να κάνουν με τις πληρωμές των ληξιπρόθεσμων, που ούτως ή άλλως δεν δημιουργούν πρόβλημα στον Προϋπολογισμό και το ξέρετε ή μάλλον πιθανόν να μην το ξέρετε.

Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές δεν έχουν να κάνουν με τον Προϋπολογισμό, αλλά είναι μόνο ταμειακό το πρόβλημα. Ένα μικρό ποσό μείωσης που υπάρχει αφορά τον ΕΝΦΙΑ, του οποίου η τελευταία δόση έχει πάει τον Γενάρη του 2018, όπως πήγε και πέρυσι και θα συνυπολογιστεί στα έσοδα του Προϋπολογισμού αυτής της χρονιάς.

Μην καταστροφολογείτε άλλο. Θα είναι η τρίτη χρονιά που η Κυβέρνησή μας θα πιάσει τους στόχους. Κάθε χρόνο έρχεστε και μας λέτε το ίδιο από την πρώτη ημέρα που είμαστε Κυβέρνηση.

Στο συγκεκριμένο θέμα, με το άρθρο 31 παρ.3 του ν.3986/2011 προβλέφθηκε ότι εξαιρούνται από την υποχρέωση καταβολής του τέλους επιτηδεύματος, εκτός αν πρόκειται για τουριστικούς τόπους, οι εμπορικές επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες που ασκούν τη δραστηριότητά τους σε χωριά με πληθυσμό μέχρι πεντακόσιους κατοίκους και σε νησιά κάτω από τρεις χιλιάδες εκατό κατοίκους. Με τα νησιά το έχουμε ξεκαθαρίσει και δεν υπάρχει κανένα θέμα. Το πρόβλημα υπάρχει με τα χωριά.

Πράγματι, ο τότε Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών κ. Παντελής Οικονόμου εξέδωσε την Υπουργική Απόφαση 1167/2.8.2011, με την οποία ορίστηκε στην παρ.3 του άρθρου 3 ότι για τον προσδιορισμό του πληθυσμού, προκειμένου να μην επιβληθεί τέλος επιτηδεύματος, θα λαμβάνονται υπόψη τα χωριά και τα νησιά όπως προβλέπονταν πριν την έναρξη ισχύος του ν.2539/1997 για την εφαρμογή του σχεδίου «Καποδίστριας».

Εν συνεχεία, ο τότε Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Χάρης Θεοχάρης εξέδωσε την ερμηνευτική εγκύκλιο 1149/20.6.2013, με την οποία παρασχέθηκαν διευκρινίσεις ως προς την επιβολή της Ειδικής Εισφοράς Αλληλεγγύης και του τέλους επιτηδεύματος και διευκρινίστηκε ότι, αν κάποιο χωριό δεν αποτελούσε κατά το εξεταζόμενο χρονικό διάστημα από μόνο του κοινότητα -γιατί τις κοινότητες ξέρουμε σαν νομική οντότητα- και κατά συνέπεια ανήκει διοικητικά σε άλλη κοινότητα ή δήμο, να λαμβάνεται υπόψη για την απαλλαγή από το τέλος επιτηδεύματος ο πληθυσμός της κοινότητας ή αντίστοιχα του δήμου που υπάγεται. Επομένως, προκύπτει ότι δεν εξετάζεται ο κάθε οικισμός ξεχωριστά, αλλά η κοινότητα που αυτοί συνιστούσαν όλοι μαζί προ «Καποδίστρια».

Επιπλέον, για την εξεύρεση του πραγματικού πληθυσμού, αρχικά λαμβανόταν υπόψη η απογραφή του 2001 και κατόπιν με την απόφαση ΠΟΛ 1051/2014 του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, όπως και με τη νεότερη απόφαση ΠΟΛ 1034/2017 του διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής, ορίστηκε ότι για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος ή μειωμένου τέλους θα λαμβάνεται υπόψη η απογραφή του 2011. 

Είναι η 11247/28-10-12 απόφαση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.

Επίσης, με το αριθμό πρωτοκόλλου 1069847 έγγραφό της, η αρμόδια διεύθυνση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων διευκρίνισε ότι σε εξαιρετικές περιπτώσεις που η φορολογική διοίκηση δεν διαθέτει στοιχεία για την ορθή επιβολή του τέλους επιτηδεύματος δύνανται οι υπόχρεοι φορολογούμενοι, εφόσον διαπιστώσουν λάθος, να υποβάλουν στην αρμόδια ΔΟΥ αίτηση για νέα εκκαθάριση, ώστε να ελεγχθούν τα πραγματικά περιστατικά. Θα καταθέσω το σχετικό έγγραφο της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.

Επειδή μας έχει ήδη απασχολήσει το θέμα που θέτετε, απευθυνθήκαμε στις αρμόδιες υπηρεσίες, όπως είχαμε δεσμευτεί στην προηγούμενη απάντηση που δώσαμε στον Βουλευτή κ. Γεωργαντά και απευθυνθήκαμε στο Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο μας ενημέρωσε ότι πριν την εφαρμογή του ν. 2539/1997, τον «Καποδίστρια», δεν είχε υπόσταση ο όρος «χωριό», γιατί δεν αποτελούσε διοικητική οντότητα, δηλαδή δήμο ή κοινότητα. Έχω το αντίστοιχο έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών, το οποίο και καταθέτω.

Ως εκ τούτου, εκ του νόμου, ένα χωριό ή θα αποτελεί το ίδιο κοινότητα λόγω του πληθυσμού του, δηλαδή θα είναι αυτοτελές νομικό πρόσωπο ή θα συνενώνονται περισσότερα χωριά, προκειμένου να αποτελέσουν μία κοινότητα ή δήμο, με την έννοια «χωριό» που όλοι ξέρουμε από τις επισκέψεις μας και από τις περιοχές μας.

Σε κάθε περίπτωση όμως, για την επιβολή ή όχι του τέλους επιτηδεύματος, δεν μπορεί να κάνει κάποια παράσταση ο υπάλληλος της ΔΟΥ, να δει αν υπάρχει το χωριό και να κάνει την αυτοψία. Λαμβάνονται υπόψη οι κοινότητες και οι δήμοι όπως ήταν πριν τον «Καποδίστρια», ανεξάρτητα αν καταργήθηκαν.

Ως προς την ερώτησή σας, κύριε Κατσαφάδο, σχετικά με την πρόβλεψη αλλαγής του τρόπου επιβολής του τέλους επιτηδεύματος, ώστε να υπολογίζεται με βάση τον τζίρο των επιχειρήσεων, πρόκειται για μια πρόταση που απαιτεί σχετική επεξεργασία και για την ώρα δεν μπορούμε να δεσμευτούμε για τη δυνατότητα σχετικής ρύθμισης.

Θα υπενθυμίσω όμως ότι και στην προηγούμενη σχετική επίκαιρη ερώτηση, που μου είχε υποβάλει ο κ. Γεωργαντάς, είχα αναφέρει ότι έχει υποβληθεί αίτημα προς την Ελληνική Στατιστική Αρχή σχετικά με την έννοια του «χωριού». Στο σχετικό έγγραφο που εκδόθηκε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή περιλαμβάνονται τα εξής.

Η ΕΛΣΤΑΤ στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των απογραφών δεν χρησιμοποιεί έννοιες, όπως «πόλη» ή «χωριό» και κατ’ επέκταση δεν θέτει κριτήρια χαρακτηρισμού των αυτοτελών οικισμών ως τέτοιων. Επίσης, αναφέρεται ότι θα ήταν χρήσιμο και συχνά απαραίτητο πριν τη διατύπωση νομοθετικών κειμένων, κανονιστικών αποφάσεων κ.λπ., που περιλαμβάνουν στατιστικούς όρους, να προηγείται διαβούλευση με την ΕΛΣΤΑΤ, προκειμένου να αποφεύγονται κενά και καθυστερήσεις. Έχω και το αντίστοιχο έγγραφο της ΕΛΣΤΑΤ, το οποίο και καταθέτω.

Επανέρχομαι στα λόγια μου, κατά την προηγούμενη ερώτηση του κ. Γεωργαντά και σας αναφέρω ότι η δήλωσή μου σχετικά με την πεποίθησή μας ότι άμεσα θα ξεκαθαριζόταν το ζήτημα, στηριζόταν στην πίστη μας ότι η ΕΛΣΤΑΤ θα μας έδινε τη λύση όσον αφορά σε έναν επίσημο ορισμό του «χωριού» που θα μπορούσε να εφαρμοστεί. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συνέβη. Επιφυλάσσομαι για τα υπόλοιπα στη δευτερολογία μου, μιας και τελείωσε και ο χρόνος μου.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστώ.

Τον λόγο έχει ο κ. Γεωργαντάς για τρία λεπτά.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, οι κοινότητες ζουν. Οι κοινότητες δεν έχουν καταργηθεί. Πρέπει να πάμε στα χωριά μας πίσω και να τους πούμε ότι οι κοινότητες, οι προκαποδιστριακές κοινότητες και οι καποδιστριακές, ζουν.

Γιατί, ενώ έχει ξεχαστεί πλέον αυτή η νομική οντότητα -δεν υπάρχει στην Αυτοδιοίκηση η οντότητα της κοινότητας- εγώ πρέπει να πω στον κάτοικο ενός χωριού των πενήντα κατοίκων, «ξέρεις, έχεις την ατυχία του ότι πριν από είκοσι χρόνια το χωριό σου ανήκε στην κοινότητα τάδε και όλοι μαζί εσείς, που ήσασταν τότε η κοινότητα τάδε, τα πέντε χωριά, ξεπερνάτε τον αριθμό των πεντακοσίων κατοίκων άρα, για αυτό τον λόγο σας επιβάλλεται φόρος επιτηδεύματος και στο διπλανό χωριό, το οποίο έχει τετρακόσιους ενενήντα εννιά κατοίκους, άλλα είχε μία κοινότητα, ήταν μία κοινότητα αυτό το ένα χωριό, δεν επιβάλλεται».

Η απάντηση της κυρίας Υπουργού με ξεπερνάει ως νομικό και με προσβάλλει ως Βουλευτή. Και να σας πω γιατί, κύριε Πρόεδρε. Το άρθρο 31 του νόμου του 2011 είναι απολύτως ξεκάθαρο. Μιλάει για χωριά. Ερχόμαστε τώρα εδώ με ερμηνείες διαφόρων υπηρεσιών, με παρερμηνείες διαφόρων υπηρεσιακών παραγόντων και εμείς, που νομοθετήσαμε εδώ στη Βουλή ότι χωριά κάτω των πεντακοσίων κατοίκων δεν θα πληρώνουν τέλος επιτηδεύματος, τώρα λέμε σε αυτούς τους ανθρώπους «πρέπει να πληρώσετε φόρο επιτηδεύματος, γιατί είστε στις παλιές κοινότητες».

Στη Νομική υπάρχει μια αρχή. Για να δούμε ακριβώς τι ήθελε ο νομοθέτης -που για μένα εδώ είναι ξεκάθαρο- πάμε στην αιτιολογική έκθεση και βλέπουμε τον δικαιολογητικό λόγο της εξαιρέσεως αυτής. Υπάρχει μια εξαίρεση εδώ. Οι κάτοικοι σε χωριά κάτω των πεντακοσίων κατοίκων δεν έπρεπε να πληρώνουν. Γιατί; Γιατί στα πολύ μικρά χωριά πρέπει να στηρίξω το καφενείο, που πρέπει να υπάρχει στο χωριό με τους πενήντα κατοίκους, πρέπει να στηρίξω τον κτηνοτρόφο, τον αγρότη, που σε ένα χωριό εκατό κατοίκων έρχεται και ασκεί μια δραστηριότητα.

Δεν είναι δηλαδή το χωριό των χιλίων κατοίκων ή των χιλίων πεντακοσίων με τις υποδομές, με τον κόσμο, με την ανταποδοτικότητα, που υπάρχει, έτσι ώστε να επιβάλλω τέλος επιτηδεύματος σε έναν μικρό επαγγελματία. Έχουμε ένα μικρό χωριό, πενήντα και εξήντα κατοίκων και αυτή τη στιγμή εγώ πρέπει να γυρίσω στο Κιλκίς και ο κ. Κατσαφάδος στα δικά του τα χωριά και να πούμε «ξέρετε, οι κοινότητες ζουν». Και θα γελάνε μαζί μας όλοι!

Μας προσβάλλει όλους. Είναι ξεκάθαρο το άρθρο. Είναι ξεκάθαρη η υποχρέωση της πολιτείας. Είναι ξεκάθαρη η υποχρέωση της Βουλής αυτή την αδικία να την αποκαταστήσει.
Εγώ δεσμεύομαι ότι θα προσφύγω στα διοικητικά δικαστήρια, αλλά ξέρετε, το δίκιο θα υπάρξει. Το θέμα είναι πόσες από τις επιχειρήσεις αυτές μέχρι τότε θα έχουν μείνει ζωντανές, πόσοι από τους επαγγελματίες, από τους καφετζήδες στα μικρά χωριά θα εξακολουθήσουν να κρατούν τα καφενεία τους και να υπάρχει μια ζωή σε όλη αυτή την περιοχή, στα ακριτικά χωριά του νομού Κιλκίς.

Όμως, αυτή τη ζημία δεν θα είναι η Υπουργός αύριο για να την αποκαταστήσει ούτε να την πληρώσει, η οποία έρχεται σήμερα και μου δίνει ερμηνείες από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία ή από υπηρεσίες με έναν τρόπο, ο οποίος μας προσβάλλει. Η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία -ακόμη και η ίδια- για να βγάλει τον πληθυσμό των κοινοτήτων έρχεται και προσθέτει ή μάλλον βγάζει τον πληθυσμό των χωριών, των οικισμών και έρχεται μετά το Υπουργείο αυθαιρέτως, τους προσθέτει και βγάζει τους μόνιμους κατοίκους των κοινοτήτων που δεν υπάρχουν.

Είναι ένας τέλειος παραλογισμός. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον -και έχω εμπιστοσύνη- ότι η ελληνική Δικαιοσύνη θα αποκαταστήσει αυτή την αδικία, την οποία αρνείται το Υπουργείο να το πράξει, να τη φτιάξει σήμερα. Βεβαίως, θα ήταν πιο έντιμο από την κυρία Υπουργό να έρθει και να πει «ναι, πρέπει να πληρώνουν τέλος επιτηδεύματος και οι κάτοικοι κάτω των πεντακοσίων κατοίκων ανά χωριό».

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Κύριε Κατσαφάδο, έχετε τον λόγο για τρία λεπτά για να δευτερολογήσετε.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ: Κυρία Υπουργέ, πραγματικά με απογοητεύσατε. Έχω εδώ τα Πρακτικά από την επίκαιρη ερώτηση του συναδέλφου, όπου λέτε «Πραγματικά, συνεχίζουμε να λέμε ότι είναι μια αδικία, την οποία πρέπει να διορθώσουμε. Δεν διαφωνούμε σε αυτό, κύριε συνάδελφε». Σήμερα μας λέτε ότι δεν υπάρχει αδικία.

Τελικά, θα συνεχίσουμε να παίζουμε αυτό το κρυφτό και αυτή τη λογική της αντίφασης, ότι άλλα λέμε το πρωί, άλλα λέμε το μεσημέρι και άλλα λέμε το βράδυ για το ίδιο θέμα; Πού θα πάει αυτό, κυρία Υπουργέ, σε μια χώρα, όπου η κοινωνία δεν αντέχει με όλη αυτή την υπερφορολόγηση;

Είπατε ότι το ζήτημα με τα νησιά είναι λυμένο. Πριν από δύο λεπτά σάς είπα ότι τα Κύθηρα αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα. Πώς είναι λυμένο στα νησιά; Δεν μπορώ να καταλάβω. Εκτός αν θεωρείτε ότι τα Κύθηρα δεν είναι νησί.
 
Θέλω, λοιπόν, να κάτσουμε και να δούμε σοβαρά τα προβλήματα.

Ξέρετε κάτι; Το προλαμβάνειν, επειδή ο Πρόεδρος της Έδρας είναι και γιατρός, είναι καλύτερο από το θεραπεύειν. Όμως αυτή τη στιγμή μιλάμε για ένα λάθος, το οποίο βαρύνει και τη δική μας Κυβέρνηση. Και ερχόμαστε εδώ να δώσουμε μια λύση σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι αδίκως ταλαιπωρούνται. Αυτό το κράτος πρέπει να στηρίζεται επιτέλους στη Δικαιοσύνη και σε ένα καθεστώς ισονομίας και όχι αθέμιτου ανταγωνισμού, ο οποίος δημιουργείται.

Έχει το κράτος, κύριε Πρόεδρε, την πρόνοια να λέει ότι και αν είναι κάτω από πεντακόσια άτομα οι κάτοικοι σε ένα χωριό, αν είναι τουριστικός προορισμός, θα πληρώνει τα 600 ευρώ, όμως δεν έχει την ίδια πρόνοια για αυτούς, οι οποίοι ταλαιπωρούνται στις ορεινές περιοχές και που σας είπα ότι είναι πέντε, έξι, εφτά, οχτώ χωριά και μπορεί να είναι πεντακόσια δέκα άτομα, με γεωγραφική ασυνέχεια τεράστια μεταξύ τους, να τους εξαιρέσει από το τέλος επιτηδεύματος. Καταλαβαίνετε πόσο ανέντιμη είναι αυτή η συμπεριφορά;

Όλα αυτά πού οφείλονται, κυρία Υπουργέ; Στο ότι το κράτος δεν έχει τους κατάλληλους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Εκεί οφείλεται, γιατί κανονικά το τέλος επιτηδεύματος θα έπρεπε να ορίζεται με βάση τον κύκλο εργασιών της κάθε επιχείρησης και όχι με πληθυσμιακά κριτήρια.

Το κράτος, όμως, είναι ανίκανο και δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό, γιατί υπάρχει τεράστια φοροδιαφυγή, όπως όλοι γνωρίζουμε σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα και μας το λένε συνέχεια, σε μία εποχή, κυρία Υπουργέ, που πρέπει να στηρίξουμε την περιφέρεια, σε μία εποχή που το στοίχημά μας είναι να κρατήσουμε τους Έλληνες πίσω και να ξαναδώσουμε ζωή στην περιφέρεια. Μ’ αυτήν τη συμπεριφορά, μ’ αυτές τις αποφάσεις και μ’ αυτές τις διατυπώσεις, όταν αναιρείτε τον ίδιο σας τον εαυτό, μόνο κακό κάνετε.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ευχαριστούμε κι εμείς.

Κυρία Υπουργέ, έχετε και πάλι τον λόγο για έξι λεπτά.

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΝΑΤΣΙΟΥ (Υφυπουργός Οικονομικών): Για να μη δημιουργούμε εντυπώσεις, αναφερθήκαμε σε νησιά κάτω από τρεις χιλιάδες εκατό κατοίκους, εκτός αν πρόκειται για τουριστικούς τόπους. Δεν γνωρίζω τον πληθυσμό των Κυθήρων, δεν ξέρω αν έχουν κάτω από τρεις χιλιάδες εκατό κατοίκους.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ: Έχουν τρεις χιλιάδες πεντακόσιους κατοίκους.

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΝΑΤΣΙΟΥ (Υφυπουργός Οικονομικών): Ξέρουμε όλοι ότι είναι τουριστικός τόπος. Προφανώς έτσι έχει χαρακτηριστεί και γι’ αυτόν τον λόγο δεν θα έχει τη μη υποχρέωση καταβολής του φόρου επιτηδεύματος.

Από κει και πέρα, σε συνέχεια όσων ανέφερα στην πρωτολογία μου, δυστυχώς η Κυβέρνησή μας καλείται με επιτακτικό τρόπο πολλές φορές να εφαρμόσει με συγκεκριμένο τρόπο έναν νόμο, ο οποίος είναι πρακτικά ανεφάρμοστος, γιατί κανένας απ’ αυτούς που προχώρησαν στην έκδοση του συγκεκριμένου νόμου δεν σκέφτηκε ότι η έννοια «χωριό» σαν νομικός όρος –είστε και νομικός κιόλας, κύριε Γεωργαντά και το είπατε και μόνος σας- δεν υπήρχε κατά τον χρόνο ψήφισης του συγκεκριμένο νόμου στο δικαιακό μας σύστημα. Αν υπήρχε, μπορείτε να μου το πείτε, για να το δούμε κι εμείς.

Για να απαντήσω, λοιπόν, στο σημείο αυτό και στα δικά σας λόγια, κατά τη συζήτηση παλαιότερης σχετικής ερώτησης, ότι θα έρχεται ο όποιος Υπουργός, θα κάνει μια ερμηνεία του νόμου που εμείς ψηφίσαμε και θα καθόμαστε να παρατηρούμε το γεγονός, θα πρέπει να τονιστεί για μία ακόμα φορά ότι ο συγκεκριμένος νόμος, όπως ήταν διατυπωμένος και ψηφίστηκε, είναι αδύνατο να εφαρμοστεί με οποιονδήποτε άλλον τρόπο.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ: Να το διορθώσουμε. Τη λέξη «χωριό» να τη διορθώσουμε και να την κάνουμε «οικισμός». Είναι τόσο απλό.

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΝΑΤΣΙΟΥ (Υφυπουργός Οικονομικών): Δεν μου κάνατε τη συγκεκριμένη ερώτηση. Δεν μου ζητήσατε να αλλάξουμε την έννοια «χωριό» με την έννοια «οικισμός». Αν μου κάνετε μια τέτοια επίκαιρη ερώτηση, θα σας απαντήσω.

Ανεξάρτητα απ’ αυτό, όσον αφορά την τωρινή σας ερώτηση σχετικά με το αν θα συνεχίσει το Υπουργείο να παρανομεί, χρησιμοποιώντας σαν κριτήριο για το τέλος επιτηδεύματος το νομικό πρόσωπο της κοινότητας, όταν αυτές έχουν καταργηθεί και δεν υφίστανται πλέον, αφενός σας απαντώ ότι το δικό μας Υπουργείο και η δική μας Κυβέρνηση σίγουρα δεν παρανομούν, καθότι εφαρμόζουν επί λέξει έναν νόμο που δεν μπορεί να εφαρμοστεί αλλιώς.

Αφετέρου, αν θεωρήσουμε πως το νομικό πρόσωπο της κοινότητας έχει καταργηθεί και δεν υφίσταται πλέον με την τωρινή διοικητική διαίρεση του «Καλλικράτη», όπως εσείς προτείνετε, τότε θα πρέπει να επιβάλουμε τέλος επιτηδεύματος σχεδόν σ’ όλους τους Έλληνες επιτηδευματίες. Αντιθέτως, πάμε πολύ πίσω, ακόμα και πριν τον «Καποδίστρια», προκειμένου να είμαστε όσο το δυνατόν πιο κοντά στη βούληση του νομοθέτη.

Θα πρέπει να υποβάλω κι εγώ αυτήν τη στιγμή κάποια αυτονόητη ερώτηση: Αφού θεωρείτε ότι το Υπουργείο μας και η Κυβέρνησή μας παρανομούν με την εφαρμογή του νόμου, όπως ερμηνεύτηκε το 2011 επί Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και το 2013 με τη Συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ, τότε γιατί δεν διορθώσατε εσείς το συγκεκριμένο σφάλμα και παρανομούσατε, όπως εσείς λέτε, σ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησής σας;

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ: Εσείς εισπράξατε τώρα, για πρώτη φορά πέρσι.

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΝΑΤΣΙΟΥ (Υφυπουργός Οικονομικών): Παρά ταύτα, θα επαναλάβω για μία ακόμα φορά ότι το Υπουργείο μας προσπάθησε και συνεχίζει να προσπαθεί να βρει έναν εφικτό τρόπο για να διορθώσει έναν νόμο που εκ της διατύπωσής του είναι αδύνατο να εφαρμοστεί όπως μας ζητείται.

Στο πλαίσιο αυτό συζητήσαμε με όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες και δεχτήκαμε τις απόψεις και τις προτάσεις τους σχετικά με τη δυνατότητα τροποποίησης της νομοθετικής ρύθμισης προς τον σκοπό διαφοροποίησης του πεδίου εφαρμογής της, καθώς και σχετικά με τη δυνατότητα πρακτικής εφαρμογής τυχόν τέτοιας διαφοροποίησης στο πληροφοριακό σύστημα της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.

Επιπλέον, όπως γίνεται αντιληπτό, θα πρέπει να υπολογιστεί και το αναμενόμενο δημοσιονομικό κόστος τυχόν σχετικής ρύθμισης. Όπως αποδεικνύουμε καθημερινά, στόχος μας είναι η άσκηση της βέλτιστης δυνατής φορολογικής, δημοσιονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Σε συνάρτηση, λοιπόν, με τα στοιχεία που θα ληφθούν και λαμβάνοντας πάντοτε υπ’ όψιν μας τη δημοσιονομική συγκυρία, στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, το μόνο για το οποίο μπορούμε να δεσμευτούμε είναι ότι θα εξετάσουμε όλους τους τρόπους για τη δικαιότερη επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος. Και να είστε σίγουροι ότι θα φέρουμε τη δικαιότερη επίλυση του προβλήματος.

Ευχαριστώ.