Εκσυγχρονίστε και αναβαθμίστε τη ψηφιακή υποδομή του λογιστικού σας γραφείου!

Μάθετε περισσότερα

Ο φορολογικός σας σύμβουλος! Αποκτήστε πρόσβαση στη γνώση από €8,33/ μήνα.

Μάθετε περισσότερα

Νομολογία

ΣτΕ 5058/1996

Αριθμός 5058/1996

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ Β

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 24 Ιανουαρίου 1996, με την εξής σύνθεση : Η. Παπαγεωργίου, Σύμβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύων, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Θ. Χατζηπαύλου, Ν. Σκλίας, Σύμβουλοι, Π. Κοτσώνης, Σ. Μαρκάτης, Πάρεδροι. Γραμματέας η Δ. Μουζάκη. Γ ι α να δικάσει την από 12 Νοεμβρίου 1992 αίτηση : τ ο υ Προϊσταμένου Δ.Ο.Υ. Κηφισιάς, ο οποίος παρέστη με τον Παρ. Βαρελά, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, κ α τ ά του Νικολάου Μιλτ. Τρικαλίτη, κατοίκου Θηβών Βοιωτίας (οδός Τ. αριθ. 9), ο οποίος παρέστη με τον δικηγόρο Ι. Σταμούλη (Α.Μ. 7849), που τον διόρισε στο ακροατήριο.

Με την αίτηση αυτή ο αναιρεσείων Προϊστάμενος επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ' αριθ. 2663/1992 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου, Σ. Μαρκάτη.

Κατόπιν, το δικαστήριο άκουσε τον αντιπρόσωπο του αναιρεσείοντος Προϊσταμένου, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον πληρεξούσιο του αναιρεσιβλήτου, που ζήτησε την απόρριψή της.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι ,

Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α

Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο Ν ό μ ο

1. Επειδή, για την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως δεν απαιτείται κατά τον νόμο καταβολή τελών και παραβόλου.

2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται, παραδεκτώς, η αναίρεση της υπ' αριθ. 2663/1992 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών με την οποία εξαφανίσθηκε, κατά παραδοχή εφέσεως του αναιρεσιβλήτου, η υπ' αριθ. 13149/1990 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών και, εν συνεχεία, κατά παραδοχή προσφυγής του ιδίου, ακυρώθηκε η εις βάρος του εκδοθείσα υπ' αριθ. 5/1989 πράξη προσδιορισμού φόρου ατύπου δωρεάς του Προϊσταμένου της Δημοσίας Οικονομικής Υπηρεσίας Κηφισιάς Αττικής.

3. Επειδή, κατά την έννοια των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 34 του Ν.Δ. 118/1973 (ΦΕΚ Α 202), ως δωρεά φορολογείται πάσα παροχή περιουσιακού στοιχείου άνευ ανταλλάγματος εφ' όσον γίνεται οικειοθελώς και όχι προς εκπλήρωση νομίμου υποχρεώσεως έναντι του δεχομένου την παροχή ασχέτως της ειδικωτέρας προθέσεως του παρέχοντος το περιουσιακό στοιχείο, ή του λόγου για τον οποίο παρέχεται τούτο. Εξ άλλου, παροχή του εργοδότου προς τον εργαζόμενο άνευ νομίμου υποχρεώσεως ή πέραν των ορίων αυτής δεν θεωρείται, κατ' αρχήν, ως άνευ ανταλλάγματος γενομένη, διότι θεμελιώνεται στην μεταξύ τους σύμβαση ή σχέση εργασίας. Τέλος, ενώ κατά την αρχική διατύπωση της διατάξεως του άρθρου 34 παρ. 2 του Ν.Δ. 118/1973, ως δωρεά για την επιβολή φόρου εθεωρούντο "τα υπό φυσικών ή νομικών προσώπων καταβαλλόμενα ποσά πέραν των κειμένων νόμων εις υπαλλήλους των ή εις μέλη Διοικητικού Συμβουλίου αυτών, λόγω λύσεως της μετ' αυτών σχέσεως", μετά την αντικατάσταση της διατάξεως αυτής με το άρθρο 17 παρ. 2 του Ν. 1473/1984 (ΦΕΚ Α 127) θεωρούνται ως δωρεά για την επιβολή φόρου μόνο τα "ποσά που καταβάλλονται από νομικά πρόσωπα επιπλέον εκείνων που προβλέπονται από τις ισχύουσες διατάξεις σε μέλη διοικητικού συμβουλίου τους, λόγω λύσεως της μεταξύ τους σχέσης", κατά δε την διάταξη του άρθρου 2 παρ. 7 του Ν. 1249/1982, με την οποία αντικαταστάθηκε το άρθρο 40 παρ. 3 περίπτ. δ του Ν.Δ. 3323/1955, η εφ' άπαξ αποζημίωση, η οποία παρέχεται από οποιονδήποτε φορέα και για οποιονδήποτε λόγο διακοπής της σχέσεως που συνδέει τον φορέα με τον δικαιούχο της αποζημιώσεως, υπόκειται σε φόρο εισοδήματος μισθωτών υπηρεσιών καθ' όμοιο τρόπο με την καταβαλλομένη σύμφωνα με τον Ν. 2112/1920 αποζημίωση.

4. Επειδή, εν προκειμένω, κατά τα εκτιθέμενα στην προσβαλλομένη απόφαση, ο αναιρεσίβλητος, προσληφθείς από την Τράπεζα Κρήτης στις 20-1-1988 ως προσωπικός συνοδός ασφαλείας του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της Γ. Κοσκωτά, υπέβαλε στις 30-9-1988 την παραίτησή του από την υπηρεσία και στις 19-10-1988 εμφάνισε προς είσπραξη επιταγές, συνολικού ποσού 30.000.000 δραχμών, οι οποίες, αν και είχαν εκδοθεί από τον Γ. Κοσκωτά, εξωφλήθησαν από την Τράπεζα Κρήτης με χρέωση του λογαριασμού "εγγραφές δικτύου". Η αναιρεσείουσα φορολογική αρχή, αφού έλαβε υπ' όψιν έγγραφο της Τράπεζας Κρήτης, σύμφωνα με το οποίο ο αναιρεσίβλητος δεν εδικαιούτο να λάβει αποζημίωση διότι η πρόωρη λύση της σχέσεως εργασίας ωφείλετο στην παραίτησή του, εθεώρησε ότι η ως άνω χρηματική παροχή προήρχετο εξ ατύπου δωρεάς του Γ. Κοσκωτά προς τον αναιρεσίβλητο και με την ένδικη πράξη της κατελόγισε εις βάρος αυτού τον αναλογούντα κύριο φόρο καθώς και πρόσθετο λόγω της παραλείψεως υποβολής δηλώσεως. Το διοικητικό εφετείο δέχθηκε ότι ο αναιρεσίβλητος υπέβαλε την παραίτησή του κατόπιν σχετικής αξιώσεως του Γ. Κοσκωτά και ότι η ως άνω προς αυτόν παροχή αποτελούσε την συμφωνηθείσα αποζημίωσή του λόγω της προώρου λύσεως της σχέσεως εργασίας με την Τράπεζα Κρήτης, ίση με τις αποδοχές που θα ελάμβανε μέχρι συμπληρώσεως, σύμφωνα με τον Οργανισμό της Τράπεζας, του χρόνου εξόδου του από την υπηρεσία (65ο έτος). Κατ' ακολουθίαν τούτων, έκρινε ότι, ελλειπούσης της χαριστικής αιτίας και μη μειωθείσης της περιουσίας του φερομένου ως δωρητού, δεν απεδείχθη, εν προκειμένω, ο περί ατύπου δωρεάς ισχυρισμός της φορολογικής αρχής και ακύρωσε την ένδικη πράξη.

5. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι η προσβαλλομένη απόφαση είναι πλημμελώς αιτιολογημένη διότι το διοικητικό εφετείο εχαρακτήρισε ως αποζημίωση την ανωτέρω παροχή προς τον αναιρεσίβλητο καίτοι δέχθηκε ότι η σχέση εργασίας μεταξύ αυτού και της Τραπέζης Κρήτης λύθηκε με την παραίτησή του και, συνεπώς, δεν υπήρχε κατά νόμον υποχρέωση αποζημιώσεώς του. Ο λόγος όμως αυτός αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος διότι, σύμφωνα με τις παρατεθείσες σε προηγούμενη σκέψη διατάξεις, εκ της ελλείψεως νομίμου υποχρεώσεως προς αποζημίωση του αναιρεσιβλήτου για τη διακοπή της σχέσεώς του εργασίας με την Τράπεζα Κρήτης δεν έπαυε η κατά τα ανωτέρω καταβληθείσα προς αυτόν παροχή για την λύση της σχέσεώς του αυτής να υπόκειται σε φόρο ως αποζημίωση (άρθρ. 40 παρ. 3 περίπτ. δ του ν.δ. 3323/1955, ως αντικατεστάθη με το άρθρο 2 παρ. 7 του ν. 1249/1982), όπως ορθώς δέχθηκε το διοικητικό εφετείο και όχι ως αποτελούσα αντικείμενο ατύπου δωρεάς, όπως προέβαλε ο αναιρεσείων. Κατόπιν δε τούτου, πρέπει να απορριφθεί ως αλυσιτελής και ο λόγος αναιρέσεως με τον οποίο πλήσσεται η κρίση του διοικητικού εφετείου περί μη μειώσεως της περιουσίας του, κατά την φορολογική αρχή, δωρητού και της, εξ αυτού του λόγου, μη στοιχειοθετήσεως, εν προκειμένω, της εννοίας της δωρεάς.

6. Επειδή, συνεπώς, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί.

Δ ι ά τ α ύ τ α

Απορρίπτει την αίτηση και

Επιβάλλει στο Δημόσιο την δικαστική δαπάνη του αναιρεσιβλήτου η οποία ανέρχεται σε δέκα τέσσερις χιλιάδες (14.000) δραχμές.

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 30 Ιανουαρίου 1996

Ο Προεδρεύων Σύμβουλος Η Γραμματέας

Η. Παπαγεωργίου Δ. Μουζάκη και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 23ης Οκτωβρίου του ιδίου έτους.

Ο Προεδρεύων Σύμβουλος Η Γραμματέας

Η. Παπαγεωργίου Π. Στεργιοπούλου

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δεν θέλετε να συμπληρώνετε το κείμενο αυτό σε κάθε αναζήτηση σας; Αρκεί απλά να γραφτείτε δωρεάν στο Forin.gr πατώντας εδώ ή να συνδεθείτε με τον λογαριασμό σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια! Πρόσθεσε το σχόλιο σου τώρα!