Τράπεζα πριν 10 έτη αγόρασε ενιαίο ακίνητο Ισόγειο 300τμ (κύριοι χώροι) και Υπόγειο 300τμ (βοηθητικοί χώροι) και έκτοτε το ιδιοχρησιμοποιεί. Αποτύπωσε το ιδιοχρησιμοποιούμενο ακίνητο στο μητρώο παγίων στους λογαριασμούς 10... (Γη) και 11.....(κτισμα) - με βάση τον διαχωρισμό της αξία από αρμόδιο μηχανικό- και όλο αυτό το διάστημα αποσβένει το κτίσμα με βάση τη σταθερή μέθοδο. Την 1.1.2015 διαπίστωσε ότι με καλύτερη χωροταξία,  πλεονάζει χώρος 150τμ στο υπόγειο τον οποίον μίσθωσε σε ιδιώτη ώστε να έχει επιπλέον εισόδημα. Ερωτήματα:
1. Θα επιφέρει αυτή η μεταβολή κάποια αλλαγή στη λογιστική αποτύπωση του ακινήτου στο μητρώο παγίων με βάση τα ΕΛΠ; 
2. Υπήρξε η άποψη να γίνει νέος διαχωρισμός αξίας και να δημιουργηθεί ένα δεύτερο νέο πάγιο 10. ..(Γη) και 11...(Κτίσμα) για το εκμισθωμένο πλεονάζοντα χώρο (ως επενδυτικό)  αλλά κανένας μηχανικός δεν απομονώνει ούτε διαχωρίζει αξία κτήσης για χώρους ή τμήματα ακινήτων που δεν υπάρχει σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας και δεν μπορούν να μεταβιβαστούν αυτόνομα. Επιπλεόν στο Ε9 το υπόγειο θα εμφανιστεί υποχρεωτικά σαν ένα χώρος παρόλο που ένα τμήμα του εκμισθώνεται. Είναι σωστή η άποψη να δημιουργηθεί δεύετερο πάγιο (με αποκοπή αξίας από το αρχικό πάγιο); Ποιός θα διαχωρίσει αυτή την αξία και με ποιά μεθοδολογία; Επίσης αν ο μίσθωτής στο μέλλον αποχωρήσει από τον πλεονάζοντα χώρο, το δεύτερο αυτό πάγιο θα μείνει ως έχει ή θα ενσωματωθεί πάλι στο αρχικό πάγιο;